O güzel kanatlar onurlu omuzlarına öyle yakışıyordu ki nefesim kesilmişti, yaşıyordum ama. Ölüyor gibi olmuştum, can çekişen ruhumu hissetmiştim ama can çekişen ruhumda aynı anda çiçekler açmıştı.
Sadece ona baktığımda görebiliyordum zira onu görem...
"Küçükken hayal kurardım sevgilim hep mutlu olduğum hayaller kurardım. Artık seni tanıyorum. Tek hayalim sensin."
-Anemon.
☽︎☽︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen öyle güzel şeyler oluyor ki hayatımda rüyadayım sanıyorum. Bazen öyle güzel şeylere şahit oluyor ki gözlerim, sessizliğin içinde tüm gücüme şarkı söylüyor gibi hissediyorum. Bazen kendimi öyle cennette gibi hissediyorum ki tüm günahlarımı unutuyorum. Nasıl oluyor Levi; senin için günah işlerken senin cennetinde boğulmak, anlayamıyorum hiç.
Kendini benim gözlerimden bir kerecik görseydin çok güçlü birisi olduğumu götürdün Levi. Zira senin karşında öylece durmak bile ruhumu öyle yoruyordu ki. Senin yanında öylece durmak yanıcı yağa bulanmış ruhumu, ateş olan seni yan yana koymak gibiydi. İmkansızsa aşık olmak gibiydi. Olmayan bir şeyi sevmek gibiydi. Ya da beraberken cayır cayır yanacağım bir şeydi. Gözlerine her bakışımda beni nasıl bir cehenneme ittiğini bilseydin de kendinden nefret ederdin.
Ama en çok bir lanet olabilecek kadar güçlü oluşunu benim gözümden görmeni isterdim.
Levi sen benim gördüğüm, işittiğim ve tattığım en güzel şeydin. Dudaklarının eşsiz tadını, dudaklarımda hala şarap varken bile alabilmiştim. Zaten o gün sarhoş olma sebebim şarap değil dudaklarındı.
Ve şimdi o dudaklarda gördüğüm gülüş durduğum yerde öylece kalakalmamı sağlamıştı. Gözlerimden yaşlar hüngür hüngür akarken askerlerin arkasında kalakalmıştım öylece. Resmen kalbim sıkışıyor, kaburgalarım batıyordu birbirine. Vücudum kasılıyordu. Üzerimde böyle etkiler yapıyordun evet ama ilk kez böylesine şiddetli hissediyordum. Ben senin dudaklarını tattığım zaman da bile böylesine acı çekmemiştim. Lütfen hep gül olur mu, zira ben bir gülümsemenin bir insana böyle yakıştığını ilk kez görüyordum. Levi senin, lanet değil büyü olmadığına emin miyiz çünkü sen büyülerdeki kadar çekici ve bağımlılık ediciydin. Sendeki bu efsun neydi hiç bilmiyorum ama göz yaşlarım durmuyordu.
Ellerim göğsümü bulduğunda bir kaç adım geri çekildim ve duvara yaslandım. Dizlerimin bağı çözülmüştü adeta, ayakta duracak gücü bile bulamıyordum. Bunu nasıl başarıyordun ki sen? Kolum ile yüzümdeki yaşları sildiğimde inanır mısın ağlamam hala devam ediyordu. Her ne kadar gözyaşlarımdan nefret etsem de, onları yüzümde hissettiğim her an kendimi dünyanın em güçsüz insanı olarak da kabul etsem de bu gün gözyaşlarımla bile barışmıştım. Bugün ben gözyaşlarımı kabullenmiştim.
Bana beni verdin sen, çok teşekkür ederim.
Hala aklım almıyordu, yüzün nasıl kendine bu kadar hayran bıraktırabilirdi. Hala kafam basmıyordu sen nasıl böyle güzel olabilirdin. Sana çok kızıyordum ama biliyor musun, bir insana gülümsemek böyle güzel yakışırken bu acı hayatımda bana bir hediyeyi çok görmüşsün.
