O güzel kanatlar onurlu omuzlarına öyle yakışıyordu ki nefesim kesilmişti, yaşıyordum ama. Ölüyor gibi olmuştum, can çekişen ruhumu hissetmiştim ama can çekişen ruhumda aynı anda çiçekler açmıştı.
Sadece ona baktığımda görebiliyordum zira onu görem...
"Bana bencilliği aşılayacak kadar kötü birisiydin sen sevgilim. Ama ben senin bana kötülük öğretmene bile aşık oldum."
-Anemon.
☽︎☽︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk kez Hange'nin ekibine olduğum için sinirliydim çünkü genelde Levi ile beraber şavaşırdık ama bu sefer Erwin, Levi'yi atları koruması için bizden ayrı görevlendirmişti. Yıldırım mızrakları kolumda yerini bulurken Levi burada olmadığı için tüm sinirim burnumdaydı. Evet belki Levi'ye o cephe de ihtiyaç vardı ama bencil bir insandım.
Fazlasıyla bencil.
Zırhlı Titan'ın etrafını sardığımızda yaptığımız tek şey Eren'in bize bir ortam oluşturmasını beklemekti. Yıldırım mızrakları iyiydi, hoştu ama bir o kadar da tehlikeliydi. Zırhlı Titan, Eren'i ayağından tutup yere yapıştırdığında yüzümü buruşturdum. Bir kaç dakika ikisinin dövüşünü izledikten sonra sonunda Eren onu uygun ortama çektiğinde Mikasa ile göz göze gelmiş ve hızla Reiner'ın gözlerine yıldırım mızraklarını saplamıştık. Hange'ye çatıda kalmasını gerektiğini söyleyen bendim, burada Reiner'ı yakalayamazsak eğer bize bir plan lazımdı. Armin ve ikisini çatıda beklemesi için ikna etmiş ve Mikasa ile hızla Zırhlı Titan'a saldırmıştık. Zırhlı Titan'ın gözlerinden sonrası tüm hızımız ile ensesine saldırdığımızla Hange'nin komutu üzerine diğerleri de bizimle beraber yıldırım mızraklarını Reiner'ın ensesine fırlatmıştı. Büyük bir gürültü koptuğunda herkes kendini çatıya atmıştı ama bu yetmezdi.
"Bir kere daha!"
Herkes dehşet ile bana baktığında hiçbir şey diyemedim onlara, bu durum biraz korkunçtu. Onlar için ise çok daha zor. Onları beklemeden bir adım attığımda mızrağımı yeniden kuşandım. Kaybedeceğim tek şeyin lanetli hayatım olduğunu bildiğim için rahattım. Ama eğer burada, Levi'yi görmeden ölürsem kendimi asla affetmedim. Ortada affedecek bir benim kalıp kalmadığı tartışılırdı ama yine de borcumu Levi'den tahsil etmeden pek yolculuğa çıkasım yoktu.
"Bugün için hazır olduğumuzu sanmıştım."
Jean'ın konuşması ile olduğum yerde durup kalmıştım. Gözlerim yavaşça onu bulduğunda saniyeler içinde hepsi Reiner'a saldırmıştı. Aklım Levi'ye kayıverdiğinde yutkundum. Onun gücünden şüphe falan etmiyordum sadece kalbimin göğsümü delip geçecek gibi atmasına engel olamıyordum.
Zırhlı Titan olduğu yerde öylece kaldığında başarmıştık ya da biz öyle inanmak istemiştik. Herkes yeniden kendini çatıya attığında öylece bakakaldım, çok kolay olmamış mıydı? Derin bir nefes aldım; o his, içimi delip geçen o his çok daha arttığında Zırhlı Titan'a ilerleyecekken Armin'in bağırışı ile durduk.
"Muzzam Titan, geliyor. Buradan hemen uzaklaşmalıyız!"
Bertholtd havada süzülen fıçıdan kendini gösterdiğinde hep beraber o alandan uzaklaşmaya başlamıştık ama eğer dönüşecek olursa burada hepimiz öylece ölürdük. Derin bir nefes aldım son nefesimmiş gibi. Ölümün soluklarını ensemde hissediyordum; ne arkamı dönecek cesaretim vardı, ne de ondan kurtulacak gücüm. Ölümden korktuğumdan falan değildi.
