School of Law #1: Burdened (COMPLETE - TO BE PUBLISHED)

Chapter 37

"Thank you for agreeing to meet me, Atty. Castilleja."

Tipid na ngumiti lang ako kay Engr. Fuego. Umayos ako ng upo. Nasa isang malapit na cafe lang kami rito sa condo. It's seven in the morning and I barely have sleep because of his text last night.

"Uhm, hindi ba kayo nagkita ni Des?" I asked.

Bumuntong-hininga siya.

"We met four weeks ago, Atty. He visited the site and told me to meet with you once the property is done. He also asked me to hand these important documents to you. I'm sorry ma'am, but that was all that he said to me."

Hindi ako nakapagsalita. Kinuha ko ang envelope sa pagitan namin.

"Pinu-furnish na po ang bahay niyo. I will call you once pwede na kayong maglipat."

Hindi ko alam kung bakit biglang nanginig ang mga kamay at tuhod ko. I bit my lip and swallowed hard. Tumungo ako. I felt my eyes stinging.
Fuck.

I took a deep breath to control my self from tearing up. Tumingin ako kay Engr. Fuego.

"Thank you, engineer. I'll pay a visit. Maybe later. May kailangan lang akong puntahan ngayon." Tipid akong ngumiti.

Tumango siya.

"No problem, Atty. Anytime you want." Bumuntong-hininga siya at inayos na ang kanyang mga gamit.

Tumango lang ako at pinagmasdan siyang tumayo.

Napatanga ako roon. Tinitigan ko lang iyong ibinigay niyang envelope sa akin. Parang may kumukurot na naman sa aking dibdib.

Kinagat ko ang aking labi pero hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga luhang kanina pa nagbabadyang lumabas.

Fuck.

What is the meaning of this? Where is he?

Huminga ako nang malalim at kahit na nanginginig ay kinuha ko ang aking phone.

I dialled Doudge's number. He answered after three rings.

"What is it, Cai?" bungad niya.

Lumunok ako at kinalma ang sarili.

"Doudge...do you knos where is Des?" I almost choked on that question.

Hindi agad sumagot si Doudge pero ilang sandali lang ay narinig ko ang pagbuntong-hininga.

"I honestly don't know the exact location, Cai. But Blake told me that he resigned already and that he's out of the country."

Umawang ang bibig ko nang marinig iyon. Mas lalong bumagsak ang mga luha sa aking pisngi.

Shit. He left? He left...me?

Hindi ko alam kung anong gagawin ko pagkatapos ng meeting na yun. I originally have no plan, but then I found myself booking a grab to our house.

Huminga ako nang malalim at saka lumabas ng sasakyan. Napatanga ako sa may gate ng bahay. I was standing in front of my supposed to be house. Yung bahay na dapat pagsisimulan ko ng pamilya. But how can I start now? He left me. He freaking left me without even knowing.

I bit my lip and tries to suppress the tears, but I failed. Parang waterfalls na sunod sunod na bumagsak ang mga iyon.

I heaved a sigh and swallowed hard. Para akong nanigas sa kinalalagyan ko. Hindi ako makahakbang palapit. I took a deep breath again. Pinahid ko yung nga luhang lumalandas sa aking pisngi. Pilit akong humakbang palapit ng gate.

Nanginginig ang kamay kong kinuha iyong susing ibinigay ni Engr. kanina.
Para akong nanghihina habang binubuksan iyon.

Para akong nanghihina habang papasok. Bumungad agad sa akin ang malaking garden. Sa gilid noon ay ang garahe na pwedeng pandalawang kotse.