Impossible~ Jikook

Bölüm-22

Sonunda sınav günü gelmişti. Sınava girdikten hemen sonra dağ evine gidecektik ama ben gerim gerim geriliyordum. İstediğim üniversiteyi tutturmam için çok puana ihtiyacım vardı ve yapamayacak gibi hissediyordum. Dudağımı dişlerken giyinip aynı zamanda bilgileri aklımdan geçiriyordum.

"Hazır mısın?"

Yoongi hyungtu. Kafamı olumsuz anlamda salladım. Üstüme ceket giyip yanına gittim.

"Hyung ya başaramazsam?"

Saçımı okşadı.

"Düşünme öyle miniğim. Başaracağına eminim. Hem sen çok çalıştın sınava."

Dudak büzerek kafa salladım ve aşağıya indik.

Jungkook hyung, Mingyu ve Jongin dağ evine gitmişlerdi. Bir kaç eksiklik varmış onları yapmaları gerekiyormuş.

Hyungum ve Tae'de ben sınavdan çıkınca beni de alıp dağ evine götüreceklerdi.

Arabaya bindik. Tae sürekli neşemi yerine getirmek için beni güldürmeye çalışıyordu ama çok durgundum. Jungkook hyungun da burada olmasını isterdim. Moonbyul noonanında.

Sınav yerine geldiğimizde olabilecekmiş gibi daha da gerildim.

"Sana güveniyoruz Jimin."

Kafa salladım ve içeriye girdim. Tanrım.. lütfen başarayım.

____________

Sınav bitimi kapının orada beni bekleyen hyunglarımın yanına gittim.

"Nasıldı?"

"Matematikte büyük sıçtım."

Yoongi hyungum yüzünü buruşturup enseme vurdu.

"Terbiyesiz. Düzgün konuş."

Dudak büzdüm.

Tae bana sarılıp beni motive etmeye çalıştı. Arabaya bindik. Ve Yoongi hyung dağ evine sürmeye başladı.

"Diğerleri nasıldı peki?"

Omuz silktim. "Geri kalan hepsinden eminim. Matematikten de bir doğru yapsam şükür edeceğim.."

Dudak büzerek bana sarıldı. "En azından diğerleri iyi güzelim, üzme kendini."

Yoongi hyungun konuşmasıyla umutsuzca gülümsedim.

Yol da bir bitmedi.

__________

Jungkook'tan

Dağ evindeki küçük çaplı işimiz bitince odaları ayarlamaya başladık. Bir oda eksikti.

"Hyung, Jimin senin yanında yatsın. Zaten kabus görüyor sürekli sana sarılarak korkusunu alır."

Jongin'in mantıklı sözüyle kafa sallayıp Jimin'in bavulunuda odama çıkardım. Jongin'e gıcık oluyordum. Bilmiyorum belki de başlarda sevgili oldukları için ama yine de sinir oluyordum. Bu yüzden onunla konuşmuyor, konuşursam da iğneleyici laflar söylüyordum. Alındığını pek düşünmüyordum gerçi, sürekli göz deviriyordu.

"Hyung ben özür dilerim. O gün Jimin'in dışarı çıktığını bildiğim halde yalnız gitmesine izin vermemeliydim. Sana karşı başka ne yaptım bilmiyorum ama özür dilerim. Lütfen beni affet."

Gözleri dolu bir şekilde yanıma gelip konuşmasıyla bir şeyi anladım.
Alınıyormuş.

"Ben seninle böyle olmak istemiyorum. Çocukluktan beri hep seninleydim ben. Seninle büyüdüm... bana bu şekilde davranmanı istemiyorum. Söz veriyorum bir daha Jimin'in yanında bile olmam. Ona zarar verecek hiç bir şey yapmam. Hatta istersen gidebilirim. Amerikada kuzenimin yanında yaşarım. Ama sen bana böyle davranma lütfen."