ZOR?! |yoonnie✔️

4.8

Jennie yolun ortasında sadece Yoongi'nin arkasından bakakaldı. Gerçekten çok utanıyordu.
Kendisinin yanına gelirken kaza yapmış olması ve üstüne üstlük yaralanması canını yakmıştı ve suçlu hissetmesine sebep olmuştu.

Aklına o gün Yoongi hakkında neler düşündüğü geldi. Neler düşünmemişti ki?! Kendinden bir kez daha utanarak caddenin ortasında durmayı bırakıp karşı kaldırıma adımladı. Fakültesine girdi.

"Nerede kaldın Jen?"

Kapının girişinde kollarını göğsünde birleştirip duvara yaslanarak kendisini bekleyen Taehyung'a baktı. Sağlam bir yalan düşünmesi gerekti çünkü Tae Yoongi'den -her ne kadar eski arkadaş olsalar da- hiç haz etmiyordu.

"Küpemi düşürmüştüm."

Pek inanmışa benzemiyordu.
Ama fazla sorgulamayacaktı, Jennie bundan emindi.

"Peki."

Yaslandığı duvardan ayrıldı ve Jennie'yi kolunun altına aldı.
Beraber fakülteye girdiler.

~~~

Jennie çıkışta Tae'nin yanından ayrıldı.
Yoongi'yle konuşmak istiyordu.
En azından bir özür dilemeliydi.

Evinin önüne gelince bir süre bekledi, cesaretini toplamaya çalışıyordu.

Zile bastı. Bekledi, bekledi.

En sonunda kapıyı saçı başı dağınık, üstünde gri bir eşofman ve beyaz tişört olan Yoongi açtı.
Gözlerini tam açamıyordu, yeni uyanmış gibiydi.

Jennie ufak bir tebessüm etti.

"Merhaba..."

Yoongi kaşlarını kaldırdı, anlam verememiş gibi gözüküyordu.

"Merhaba?"

"Iıı, en azından bir özür dilemek için gelmiştim.
O gün... senin hakkında çok da iyi şeyler düşünmedim, özür dilerim."

Jennie başını eğip yere baktı, utanmıştı.
Özür dilemek konusunda iyi değildi.

Yoongi kızın bu utangaç hali karşısında tebessüm etti, tatlıydı.

Parmaklarını çenesine dolabı ve kafasını yavaşça yukarı kaldırdı. Kendisine bakmasını sağladı.

Jennie'nin kızarmış yanakları şimdi daha da ortaya çıkmıştı.

"Ben artık gideyim!"

Alelacele oradan ayrılmaya yeltenecekken Yoongi kızı kolundan yakaladı.

"Hemen gitme!"

Sertçe yutkundu, neden böyle bir şey söylemişti ki şimdi?

Jennie'yi yavaşça çekip kendine yaklaştırdı.

İkisi de konuşmuyordu.
Ama birbirlerini anlıyor gibilerdi.

Jennie aralarındaki mesafeyi kapattı, Yoongi'nin dudaklarını kendi dudaklarına bastırdı.

Tüm bunlar yaşanırken Jennie dahil kimsenin hesaba katmadığı bir şey vardı: Taehyung...

Sokağın köşesinden kendilerini izliyordu.
Ama tahmin edilenin aksine mutsuz veya üzgün durmuyordu. Aksine gülümsüyordu.

Biliyordu ki Jennie hiçbir zaman kendisini sevmemişti, sadece kendini kandırmıştı. Tae Jennie için bir arkadaş, bir dosttan fazlası olamayacağını zaten biliyordu.
O başından beri Yoongi'yi seviyordu, bunun Jennie dışında herkes farkındaydı.

İkisinin öpüşmelerini izlerken hâlâ gülümsüyordu.

'O mutluysa ben daha mutluyum...' diye geçirdi içinden. Kendini böyle avutmayı seçmişti belkide.

Göz yaşları kendinden habersiz, usulca akmaya başlarken
ikisini orada bırakıp kendi evine doğru adımlamaya başladı.

~The End~

_______________
Oy sınırı dolmamıştı ama çok uzun zaman geçti. Ben de 'Oy vermeyecekler herhalde.' diye düşünüp yayınlamak istedim.

Evet,

Final bölümü ile karşısınızdayım.

Beklenmedik bir final oldu, farkındayım. Ama artık bitirmenin zamanının geldiğini hissettim. 50 bölümü çoktan geçmiştik ve yazacak şeyler tükenmeye başlamıştı. Ben de iyice sıkışmadan bitirme kararı aldım.

Buraya kadar okuyup bana destek olan herkese çok çok teşekkür ederim.

Benim iyi hissetmeme çok yardımcı oldunuz. Güzel ve eğlenceli yorumlarınızı gördükçe yazma isteğim arttı.

Bu kitap bitmiş olabilir ama umarım başka kitaplarda daha görüşürüz.

Sizi seviyorum💚💚
Hayallerinizin gerçek olması dileğiyle,
mutlu kalın🎈🎈