Ze houden me in de gaten.
Vandaag heeft rechter Finolia mij aangesproken. Ik heb een hekel aan die vrouw. Ze ziet er best gemoedelijk uit, groot en mollig met een hoop krullend haar, maar ze is venijnig als de pest. Ik ben altijd zenuwachtig als ik bij haar moet noteren. Soms krijg ik zelfs de indruk dat ik de beklaagde ben in plaats van de griffier!
Die rechter dus, Finolia, vroeg me hoe het ging met mijn boek. Hoe wist zij daarvan? Had Panoli iets tegen haar verteld? Ik stamelde maar wat. Ik zei dat ik er nauwelijks tijd voor had, vanwege het vele werk in de rechtbank. Was dat verkeerd? Misschien dacht ze nu dat ik het werk niet aankon. Het zou echt wel iets voor Finolia zijn, om overal het slechtste in te zien.
Ik was half van plan om naar Panoli te gaan en hem te vragen zijn mond te houden. Ik heb het niet gedaan. Hoe meer ik erover bezig ben, hoe meer hij dan weer te vertellen heeft.
Die inbraak. De politie die al wist waarvoor ikkwam. Het verdwenen manuscript. Panoli die zijn mond niet kan houden. RechterFinolia. Ze willen mij de mond snoeren, daar ben ik nu zeker van. Ze willenHarbalus en zijn verhalen vergeten, misschien hebben ze zelfs daarom zoveelspektakel gemaakt van zijn crematie. Hij is dood. "Laat de doden niet jouwkeuzes bepalen," dat hebben ze vorige zondag nog gezegd in het heiligdom. Wasdat toeval of een waarschuwing aan mijn adres? Misschien moet ik het verhaalvan de ongelovige vernietigen.
JE LEEST
De reizen van Harbalus
Ficción GeneralDe ontdekkingsreiziger Harbalus is dood, gestorven aan een onbekende ziekte. Hij wordt gecremeerd en krijgt een overdreven eerbetoon, maar nadien raakt hij in de vergetelheid. Zijn vriend en tegenpool, de griffier Timion, wil daar geen vrede mee nem...
