[kookmin]กุกมินมายมาเฟีย My Mafia [End]

My Mafia:6

ปูซาน

"ที่นี่เป็นบ้านพักตากอากาศของผมเอง ผมซื้อไว้ตั้งแต่ยังไม่ได้เข้าวงการแล้ว"

"โอ้โห อากาศที่นี่ดีมากๆเลยนะครับ"

"ถ้าผมหายดีแล้ว คุณหมอสนใจจะอยู่กับผมต่อที่นี่ไหมละครับ"

"เอ๊ะ"

"ก็อีกแค่อาทิตย์เดียวคุณหมอก็จะเลิกรักษาผมแล้วไม่ใช่หรอครับ"

"ครับ"

"ผมอยากให้คุณหมออยู่ต่อด้วยกันนะครับ"

"หมอคงทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ หมดหน้าที่ของหมอ หมอก็ต้องไป"

"งั้นก็ช่วยรับฟังเรื่องของผมด้วยนะครับ"

"ได้สิครับ คุณอยากเล่าอะไรให้หมอฟัง หมอยินดีรับฟังเสมอ"

"ผมเรียกหมอว่ายุนกิเฉยๆได้มั้ย"

"ได้สิ ที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลสักหน่อย จะเรียกหมอยังไงก็ได้"

"ยุนกิก็เลิกแทนตัวว่าหมอกับผมได้แล้ว"

"ครับ"

"คุณอายุเท่าไหร่แล้วครับ"

"ถามตรงจังเลยนะ"

"ก็จะได้เรียกถูกไง"

"24 ครับ"

"ผม25 งั้นผมก็เป็นพี่คุณ"

"ห่างกันแค่ปีเดียวเราเป็นเพื่อนกันได้"

"แต่ผมอยากเป็นพี่ ช่วยเรียกผมว่าพี่แทได้ไหม"

"ห๊ะ!'

"ไม่ได้หรอ"

"ไม่ดีหรอกมั้ง"

แทฮยองหน้าซึมทันที่ที่ยุนกิปฎิเสธคำขอจากเขา แค่ถูกปฎิเสธแค่นี้ก็รู้สึกแย่มากแล้ว คงจะเป็นเพราะอาการป่วยของแทฮยองจึงทำให้เขามีอารมณ์อ่อนไหวง่ายขนาดนี้

"ผมเรียกก็ได้ พี่แท"  และยุนกิก็เรียกแทฮยองว่าพี่ตามความต้องการของเขา

แทฮยองยิ้มดีใจจนแก้มจะฉีกและนี่ก็เป็นรอยยิ้มแรกที่ยุนกิได้เห็นจากแทฮยอง