"นาย ทำไมไม่รับสายนะ"
ซองอุนร้อนรนใจที่โทรหานายของตัวเองแล้วไม่รับสาย จะว่าไปเวลาจองกุกไปคุยงานก็มักจะไม่รับสายอยู่แล้ว แต่นี่มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย เขาจึงรู้สึกไม่ดีเขาเป็นห่วงนายของเค้ามากเพราะจองกุกไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย
ซองอุนเหยียบรถจนมิดไมล์ มืออีกข้างก็กดโทรหาลูกน้องที่ขับรถไปกับจองกุกแต่ไม่มีใครรับสาย เขาจึงกดโทรไปหามินะอีกครั้งเพื่อฝากให้เขาดูแลจีมินดีๆถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา แต่ทันใดนั้นก็มีสิ่งมีชีวิตตัดหน้ารถของเขา ทำให้เขาหักหลบจนเสียการทรงตัวลงไปข้างทาง
โคล้ม!!!
จองกุกเดินทางมาถึงที่โกดังร้างแห่งหนึ่งที่ลูกค้ารายใหญ่นัดเขามาคุย ก็แปลกใจนิดๆว่าทำไมถึงนัดมาที่เกาะรกร้างแห่งนี้ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคยถูกนัดมาในที่แบบนี้ เขาก็เจอมาเป็นประจำเพราะธุรกิจของเขาเป็นธุรกิจที่ผิดกฎหมาย ธุรกิจลักลอบส่งออกอาวุธสงคราม
จองกุกเข้ามากับลูกน้องแค่2-3คนเหมือนปกติเพราะถูกซองอุนคัดกรองไว้ก่อนหน้าแล้ว เขาจึงไม่ได้ระมัดระวังอะไร
"มาแล้วหรอครับคุณจองกุก"
"คุณแทยงใช่ไหมครับ"
"ครับ ผมแทยง ยินดีที่จะได้ทำธุรกิจร่วมกันนะครับ"
ทั้งสองจะจับมือกันแต่จองกุกรู้สึกถึงความผิดปกติและมองลึกลงไปในสายตาของแทยงที่ดูไม่ค่อยหน้าไว้ใจ จองกุกใช้มืออีกข้างกุมปืนในกระเป๋าตัวเองไว้แน่น ถ้าหากมันเกิดอะไรไม่ชอบมาพากลเขาจะได้ไหวตัวทัน แต่จู่ๆก็มีคนชุดดำโผล่มาอีก7-8คนเข้ามาลุมล้อมเขาไว้ และยังไม่ทันที่จะได้เจรจาอะไร ก็มีลำแสงสีแดงส่องมาที่หน้าผากของเขาและลูกน้องทั้งสองคน
"นี่มันอะไร"
"แกพลาดแล้วละจองกุก"
ปัง! ปัง!
ESTÁS LEYENDO
[kookmin]กุกมินมายมาเฟีย My Mafia [End]
Fanficผมมีอาชีพเป็นหมอแต่ดันมาหลงรักมาเฟียจนโงหัวไม่ขึ้น