VOICE | Jikook [Çeviri]

Nineteen

"Evet." Jimin'in bu cevabıyla birlikte Yoongi kocaman gülümseyerek kalktı ve sıkıca sarıldı karşısındakine.

"Jimin, teşekkür ederim. Çok teşekkür ederim. Beni bu gece çok mutlu ettin."
Jimin'in elleri Yoongi'nin omuzlarının üzerindeydi. Yoongi Jimin'in sağ elini tutup yüzüğü parmağına taktı. Jimin acı bir şekilde gülümserken yumuşacık yanaklarından hızla gözyaşları akıyordu. Yoongi ona daha da yaklaşıp dudaklarını Jimin'in dudaklarına bastırdı. Jimin kırgın olduğundan  dolayı bakışlarını başka tarafa çekmişti, haliyle de kısa bir öpücük olmuştu.

"Hadi gidelim mi?" Jimin'in gideceğinden korktuğu için ellerini sıkıca tutarak sormuştu. Jimin cevap olarak başını salladıktan sonra Yoongi, onu tekrar eve sokmuştu.

Eve adım atar atmaz Jimin'i oturması için kanepeye gönderip bir şeyler getirmek için mutfağa gitti.

Jimin oturma odasında yalnız kaldığı için telefonunu çıkarıp gezindi. Jungkook'un numarasını görünce durmuştu. Jungkook'u aklına getirmesinin acılı bir sonuç doğuracağını bilmesine rağmen gülümsedi. Tıpkı onunla ilgili her şeyi hatırlamanın yine aynı sonuca götüreceği gibi.

"Bak ne aldım." Yoongi oturma odasına elinde tuttuğu tabaktaki pastayla girdi. Jimin telefonundan gözlerini çekip bakışlarını ikisi arasına pastayı koyan Yoongi'ye çevirip gülümseyince, Yoongi pastayı kesip bir parça Jimine uzattı. Jimin ağzını açtığında Yoongi pastayla ağzını doldurduktan sonra kendi için de bir parça kesti ve camdan dışarı bakarak yediler.

Yoongi'nin gözleri üzerinde olmadığı bir anda Jimin tekrar telefonuna baktı ve Jungkook'un numarasına bastı. Hala ne yapacağı hakkında kararsızdı, bu yüzden numarayı silip gözlerini kapattı. Ve geceleri son bulana kadar yemeğe devam ettiler.

-

Jungkook işten çok yorgun bir şekilde eve gelmişti. Eve girdiğinde omzuna taktığı çantayı bir köşeye fırlatıp kendini kanepeye attı hemen. Çok yorgun hissediyordu, işteyken çok şey yapmıştı.

Vücudu gevşerken telefonunu alıp kilidini açtı. Arama kayıtlarına baktı ve Jimin'in adını gördü. Onu aramalı mıyım diye arada kalırken son olan şeyler aklına gelince aramaktan vazgeçti. Telefonunu tekrar kapatıp bir yere fırlattıktan sonra gözünü kapatıp dinlenmeye çalıştı.

Birkaç dakika sonra yavaşça nefes alıp kanepeden kalktı ve çok sıkıldığı için odasına girip gitarını aldı. Zamanını gitarını çalarak öldürmek istiyordu.

Tekrar oturma odasındaki kanepeye oturdu ve aklına gelen şarkıyı söylerken gitar çalmaya başladı. Bu anın tam ortasında birisi kapıyı çalınca gitar çalmayı bıraktı. Saate baktı; 20:13'tü.

"Bu saatte ne yapıyorlar burada?" Kapıdakilerin arkadaşları olduğunu düşünerek  söylendi ve gitarını bırakıp kapıyı açmak için kalktı. Kapı tokmağını çevirip kapıyı açtı ancak en az görmek istediği insanı karşısında bulunca şaşırmıştı.

"Jungkook-ah."

Yaşadığı şaşkınlıkla kalp atışları bir anlığına durdu. Taehyung'u beklemediği için nasıl bir tepki göstereceğini bilemiyordu.

"Taehyung? Burada ne yapıyorsun?
Geç oldu." Konuşurken başka bir yere bakmıştı. Tekrar Taehyung'a bakıp ağladığını görünce şaşırdı.

"Jungkook-ah, seni çok özledim. Çok üzgünüm." Ağlayarak yere bakarken konuştu Taehyung.

Jungkook ne yapacağını bilemedi. Taehyung'u bu halde görmek istemiyordu. Gözyaşlarını silmek istedi ama bunu yapmamaya karar verdi. Geri çekilip elini kapının arasına koydu.

"Taehyung, saat geç oldu. Eve git." Jungkook kapıyı kapatırken Taehyung onu durdurdu. Taehyung'un diz çöküp daha fazla ağladığını gördüğünde gözleri kocaman açıldı.

"Jungkook-ah, lütfen. Üzgünüm. Çok üzgünüm. Seni bırakmamalıydım..."
Yoğun bir şekilde hıçkırıp yere baktı göz yaşları akarken. Jungkook ise sadece onu izliyordu.

"...Jungkook-ah, geç kaldım biliyorum. Seni bırakmamalıydım. Jungkook-ah.
Seni çok özledim. Seni hala seviyorum." Taehyung'un ağlayarak konuşması bir süre Jungkook'un durup ona uzunca bakmasına neden olmuştu.

Derin bir iç çekişten sonra Taehyung'un omuzlarından tutup  sarılmak için yukarı çekti. Taehyung'un belini okşaması, büyük olanın elleriyle Jungkook'un boynunu sarıp ona sıkıca sarılmasını sağladı.

"Şşşşt, tamam." Teahyung'un belini okşayıp rahatlatmaya çalışıyordu Jungkook.

Birkaç dakika sonra Taehyung ağlamayı bıraktığında, Jungkook ona bakıp omzunda huzurla uyuduğunu gördü.

İçini çektikten sonra Taehyung'u  odasına getirip yatağına uzattı.