Age Of Extinction[L.S]

*13*

خب خب خب
درجریانید که چپتر قبل افتضاح بود؟کم کم دارم حس میکنم داستانو دوس ندارین:(
ب هرحال اگه کامنت و ووت ها مث چپتر قبل یا چپترهای قبل از اون باشه میرم و با برف سال آینده هم نمیام🖐🏻😐

.....

Flashback

تمرکز کردن روی مسائل ریاضی کار واقعا سختیه مخصوصا زمانی که تابستونه و تو نباید اون هارو به عنوان تکالیفت انجام بدی بلکه به خاطر درگیر شدن افکارت اونها رو انجام بدی...

به هرحال این کار مزخرفه...

نوک تیز مدادش رو روی برگه‌ای که از مسئله های پیچیده ریاضی پر شده بود میکشید و امیدوار بود بتونه روشون تمرکز کنه.

اما این واقعا سخت بود...تصور کنید نزدیک به دو ماه با یک تبدیل شونده که معلوم نیست از کجا و چجوری وارد زندگیتون شده زندگی میکنید،باهاش دوست و بهش وابسته میشیده اما در عرض چند ساعت میفهمید که اون آپتیموس پرایمه.

جالبه آپیموس پرایم....

و جالب تر از اون اینه که دوست پسر شما توی این وضعیت کنارتون نباشه و مجبور باشید بخاطر درگیر کردن ذهنتون کاری که با تمام وجودتون ازش تنفر دارید انجام بدید.

حل کردن مسائل ریاضی...

آه کشید و مداد رو روی برگه ها که هنوز هم مثل اولشون دست نخورده بودند انداخت.نه مثل اینکه این کار فایده‌ای نداشته چون نایل هنوز هم به اتفاقاتی که افتاده فکر میکنه.

یک صبح تابستونی در تگزاس قطعا میتونست خیلی زیباتر از این پیش بره.

کارولینا،هری و لوکاس هنوز هم توی لابراتور تحقیقاتی بودند ولی نایل علاقه‌ای نداشت به جمع چهار نفره اونا بپیونده...چهار نفر،البته که لویی رو نگفت چون ازش دلخوره.

خودش هم نمیدونه چرا ازش دلخوره...آممم خب شاید چون اون لویی نیست؟اسم اصلیش آپتیموسه؟

به هرحال...

سرش رو به پشت صندلی‌اش تکیه داد و زیر لب آهنگ مورد علاقه‌اش رو زمزمه کرد

No limit in the sky that i wont fly for ya

No amount of tears in my eyes that i wont cry for ya,oh no

With every brath that i take i want you to share that air with me

There's no promise that i wont keep

به اینجا که رسید اخم کرد و گفت

نایل:ولی تو زدی زیر قولات...

دستش رو مشت و سعی کرد یاد اون شبی که از شان خواسته بود این اهنگ رو براش بخونه نیوفته،ولی مگه این ممکن بود؟

اون صدای جادویی و چشم هایی که بهش زل زده بودن...قطره اشک سمجی که گوشه چشمش بود رو پاک کرد.