Bir gün okuldan eve geldiğimde evimiz berbat haldeydi. İnsanlar bir patlama olduğunu söylüyordu.
Bayan Hudson sürekli ağlıyordu. Sherlock ve John ortalarda yoktu.
Evin içinde Lestrade ve ekibi vardı. Çok kalabalıktı.
Tek başıma dışarı çıktım.
Yalnız başıma otururken boynumda bir uyuşukluk hissettim. Kafamı çevirdiğimde bir iğne gördüm sonra bayıldım.
.
.
.[Eurus Holmes]
Uyandığımda tuhaf bir odada Sherlock, John, Mycroft ve tanımadığım bir adam ile birlikteydim.
Sherlock televizyondaki kadına "Hadi ama! O daha bir çocuk! Hiç değilse onu bırak"dedi.
Kadın "Üzgünüm, ya da değilim. Siz böyle dersiniz değil mi? Sıkıcı. O çocuk çok işime yarayacak"
John: Ne demek istiyorsun?
Kadın: Müdürün karısı. Eğer müdürü öldürmezseniz ben karısını öldüreceğim. Ya Sherly Holmes ya da Mycroft Holmes. İkisinden biri bu adamı öldürecek.
John: Kahretsin! Ben ya da Sherlock yapabiliriz.
Kadın: Hayır! Bu benim oyunum ve benim kurallarımla oynanacak. Aksi taktirde ikisi de ölür.
Sherlock: Tabanca nerede?
Kadın: Beyaz bölmede.
Sherlock tabancayı alıp Mycroft'a uzattı. Mycroft korkuyla geri çekildi.
Mycroft: Hayır elimi kana bulayamam. Onu benden uzak tut!
Sherlock: Sadece sen yapabilirsin. Bunu Sherly'den istemeyeceğim. O daha 9 yaşında. Sen ise...
Mycroft: O yüksek işlevli sosyopat.
Sherlock: Ne fark eder? Bunu sen yapacaksın! O silah tutmayı bile bilmiyor. Yalnışlıkla kendini öldürebilir.
Müdür diye hitap ettikleri adam yalvarmaya başladı. "Lütfen Mycroft! Karımın hayatını kurtar! Lütfen!"diye bağırdı.
Mycroft silahı eline aldı.
John gözlerimi kapattı. Konuştuklarını duyabiliyordum.
Mycroft: Üzgünüm bunu yapamam.
Müdür: Sen yapamıyorsan ben yaparım. Karımın hayatini kurtarmak zorundayım. Beni unutmayın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Holmes
Fanfiction"D𝐮𝐲𝐠𝐮𝐥𝐚𝐫 𝐬𝐚𝐝𝐞𝐜𝐞 𝐤𝐚𝐲𝐛𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐭𝐚𝐫𝐚𝐟𝐭𝐚 𝐛𝐮𝐥𝐮𝐧𝐚𝐧 𝐤𝐢𝐦𝐲𝐚𝐬𝐚𝐥 𝐤𝐮𝐬𝐮𝐫𝐥𝐚𝐫𝐝ı𝐫." ~SH. "D𝐮𝐲𝐠𝐮𝐥𝐚𝐫ı𝐦 𝐛𝐚𝐧𝐚 𝐝𝐚𝐢𝐦𝐚 𝐲𝐚𝐥𝐚𝐧 𝐬ö𝐲𝐥𝐞𝐫𝐥𝐞𝐫. O𝐧𝐥𝐚𝐫ı 𝐬𝐢𝐥𝐦𝐞𝐲𝐢 𝐭𝐞𝐫𝐜𝐢𝐡 𝐞𝐝𝐢𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦...