To My Almost

M

A/N: Hi alphabets! I hope you're doing good. Please do follow me on my social media accounts. @aebaecee on Facebook Page and Twitter. Keep safe and disinfect all the time! 

Hindi ko alam kung ano ang dapat e-react nang makita ko si Lui.

Gusto kong magtampo sa kaniya.

Gusto kong magalit.

Pero, looking at his state right now? Para siyang galing sa battle. He looks so kadiri with his suit and tie. Saan ba siya nanggaling at bakit may dala itong pusa?

"I- i- i'm sorry." Lui said with a heavy sigh.

I raised my left brow.

Dapat ka lang talagang mag-sorry! Pinaasa mo ako!

"I'll go to my mom." Sabi ni Rio pero hindi ko na nakita ang expression niya sa mukha dahil bigla na lamang siyang tumalikod. I slowly walked towards Lui. He deserves all my rants.

"Where have you been?" I asked in a very maldita way. I looked at where my Mommy is, busy pa rin siya sa pakikipag-usap sa mga batchmates niya, dahil hindi pa rin niya namamalayan ang pagdating ni Lui.

"Ang alam ko, talagang darating ako on time. Pero, hindi pala talaga ako nakaabot, but I tried Bi. Sadyang mahirap iwanan ang kuting nang makita ko siyang nasagasaan sa daan. Pumunta pa ako sa Tito kong Doctor sa mga hayop para lang ma-check siya."

"Pero, bakit ganiyan ang itsura mo? You look so ewww."

"When I saw this kitten sa daan, I noticed his siblings sa may canal. Hindi ko na namalayan na ganito na pala ang dumi na natamo ko." He further explained while looking to his suit na ang ruming-rumi na talaga.

I don't know what to say anymore. His reasons seems valid, pero umasa pa rin talaga ako.

Wala man lamang pasabi. Tuloy nasaktan ako.

"Wala ka bang phone?"

He shook his head.

"Bawal ako magka-cellphone kapag hindi pa ako nag-highschool sabi ni Nanay Soling."

I sighed. I look at the kitten on his arms. It seems so fragile and sick. Bigla tuloy akong naawa at nagpasalamat na naligtas ito ni Lui. Ang bastos naman ng sumagasa sa kitten na ito! Bakit kaya ganiyan ang ibang mga tao, porket hayop basta-basta nalang sasaktan at hindi bigyan ng pake!

I stared at Lui.

I saw the sincerity in his eyes. Kung wala talaga siyang plano na siputin ako, hindi sana siya nagpakita sa ganitong oras at hindi siya naka-suit and tie, kahit ba mukha na siyang basurero sa looks niya ngayon.

I painted a small smile. And suddenly hugged him.

"Hindi ka man nakarating on time, but thank you for trying." Naramdaman ko ang gulat niya. He quickly loosened his shock and awkwardness when he tapped my back with his left arm.

I genuinely smile and look at the kitten on his right hands. Medyo inilayo ito ni Lui sa akin, para siguro hindi masaktan sa akap ko.

Sus, ikw'ng pusa ka. Pasalamat ka talaga sa Lui ko!

"Thanks Bi." He said it in a soft voice that makes it heaven in my ears.

Indeed, it was still a great day for me, for my mom, for Rio and for Lui.

Thank You, Lord!

"Lui!" Tawag ni Mommy.

Kumalas naman kami sa yakap. Disturbo talaga ito si Mommy kahit kailan!