To My Almost

F

"Nanay Soling, prayed for me to come in their life. Since, gusto nila magka-anak muli ni Tatay Bobong. But, medyo naging komplikado ang panganganak ni Nanay sa akin dahil 40 na siya nung dumating ako. Tatay Bobong never gave-up praying that we'll be fine kay St. Lorenzo Ruiz. And thank God I came out safely and also Nanay. Pero, ilang months pa lang raw ako sa mundo I should've died dahil nahirapan raw ako sa paghinga. Again and again Tatay Bobong and Nanay Soling never gave up praying asking St. Lorenzo Ruiz to grant their prayers, that's why I am Lorenzo Ruiz. Now, I'm here. Alive and kicking!" Mataas na eksplenasyon sa akin ni Lui, while we are looking at the altar kung saan nakatayo si St. Lorenzo Ruiz, kaya pala familiar sa akin ang pangalan ni Lui dahil palagi kong nakikita ito sa TV kapag kapistahan na nito. Marami ang nag-pu-prusisyon and makikita mo talaga ang kanilang debosyon sa santo. I onced asked Mommy why we had to pay respect and consider these saints a saint, she told me that these saints are just instruments. Their lives are one of the examples why we need God in our lives.

I was still looking at St. Lorenzo Ruiz, I thank him for hearing Nanay Soling and Tatay Bobong's prayers and told God about it. Kung hindi siguro niya sinabi kay Lord, siguradong walang Lui sa buhay ko.

Thank You Lord.

"Now Bi, may tanong ka pa ba?" He turned to me and gave me a little smirk, na para bang hinahamon niya ako na kaya niyang sagutin lahat ng tanong na nasa isipan ko.

Imbes na sagutin si Lui. I suddenly hugged him.

"Oy, ano'ng nangyari sa'yo?" Gulat niyang tanong.

"I thank God for your life." Seryoso kong sabi sa kaniya, habang binibigay ang mahigpit kong yakap. Palagi ko 'yang naririnig na mga salita sa simbahan, every time our churchmates thanking for someone's existence.

I never thought at this young age, I would say those words. Thanking Him for someone's existence aside from my family.

Pagkatapos ng aming mga munting pag-uusap ni Lui ay bumalik na kami kaagad sa mga magulang namin na patuloy ang pag-ku-kwentuhan with Ate Aya.

Lumapit naman agad ako kay Mommy at Daddy, pero kahit na nasa tabi na nila ako, 'yung mga mata ko pa rin ay hindi maalis sa pagtitig kay Lui.

And every time he caught me looking he'll give me an assuring smile, indirectly saying he'll never go away and he'll just stay here.

"Bi! Bilisan mo at ma-le-late ka na!" Sigaw ni Mommy sa akin.

Dinalian ko naman at bumaba na agad. Dumiretso na rin ako sa kotse na bitbit pa ang sandwich. I didn't have enough time, Mommy kasi!

"Awee, I'm excited for my baby girl! You'll meet new friends sa new school mo!" Mommy said happily. Ewan ko ba kung bakit kailangan ko pa ring pumasok for two weeks, na pa-end din naman ang school year. Well, connections can do better..always.

Nang umabot kami sa school, Mommy held my right hand. Hindi nakasama si Daddy sa amin because of his work.

I wandered my eyes. Maganda naman ang school dito, like the usual public school pero, sabi ni Mommy mas naging maganda raw ito dahil sa donations ng alumni, kasali na siya dun.

I looked at the left wing sa school, ito yata ang school area nila Lui. Sumigla naman ang kalooban ko knowing that I can go there and visit him!

Omg!

"Good morning Mrs. Santillan, is this already Bibiana?"

My Mommy proudly nodded her head and told the teacher that sa kaniya ako nagmana, haay biruan nga naman ng magka-batchmates.

Pinaupo naman agad ako ng teacher. And I respectfully did. I left Mommy sa door, of course I'm not a kid anymore. Hindi kaya ako katulad ng other kids nu, iiyak agad pag-iiwan ng Mommy. Like, nakakahiya kaya!

Pero, since half day lang kami alam kong hihintayin ako ni Mommy sa labas.

Just like the usual drill, I introduced myself to everyone.

"I'm Bibiana Santillan, nice meeting you all!" There, just brief and concise at bumalik na ako sa chair. My classmates looked at me with their happy faces and some of them are neutral lang, but there's this guy na titig sa akin.

Tuloy, na-raise ko 'yung eyebrow ko and dumungo na lamang siya sa hiya dahil I caught him looking at me.

Well..

The class started naman with a follow up lecture since pa-end na nga ang school year. Sabi ni Mommy wala nama rawng problema sa akin since pareho lang naman daw ng module sa school ko before.

"My, diyan ba nag-aaral si Lui?" Tanong ko kay Mommy pagkatapos kong lumabas sa classroom namin.

"Lui, who?" Nangunot naman ang noo ni Mommy. Right, hindi niya alam ang tawag ko kay Lorenzo. Dapat ako lang talaga ang tumawag ng Lui sa kaniya!

"Lorenzo Ruiz po." I answered.

"Ahh, yes baby.. diyan na part siya nag-aaral."

Pagkatapos namang sagutin 'yun ni Mommy. Agad nakita ng aking mga mata si Lui.

"LUI!" Pagtawag ko sa kaniya. He has a colored school bag on his back. Sa ayos niya, parang pauwi na rin siya. Pero, nangunot agad ang noo ko nang mamataan na may sumunod na babae sa kaniya na naging dahilan sa hindi niya pagpansin sa akin.

I started walking papunta sa kanila. Naramdaman ko namang sumunod si Mommy sa akin.

Nang makalapit na ako, agad namang napunta ang pagtingin ni Lui sa akin and the girl na sumunod sa kaniya kanina was Arzi pala the girl he's with noon sa church. Tss.

"Magandang araw po Tita Mar." Pagbati niya kay Mommy and Lui just gave me a short smile.

"Pauwi na ba kayo ng kaibigan mo Lorenzo?"

"Ahh, opo." Nabaling naman agad ang atensyon ko kay Arzi, dahil siya ang sumagot. Siya ba 'yung tinanong ni Mommy? Hindi naman ah!

"Sumabay na kayo sa amin ni Bibiana, hatid na namin kayo." Alok ni Mommy.

"Naku Tita Mar, huwag na po. Mag-sisikad nalang po kami." Sagot ni Lui. And I was caught of guard pagkasabi niyang "Magsisikad nalang po kami"? So, kasama niyang uuwi si Arzi? Always ba itong nangyayari?

Hindi pwede.

Sabi ko sa sarili ko.

Lumapit naman agad ako kay Lui at hinawakan ang braso niya.

"Lui hatid ka na namin ni Mommy!" Medyo may-pwersa kong pagkasabi.

"Teka lang Bi, si Arzi."

"Kaya naman siguro niyang umuwi mag-isa." Answering him with light na pagka-irita.

I looked at Arzi, and saw her with her puppy look staring Lui!

Kainis ah!

"Bibiana, you're being rude. Hali ka na, Arzi di ba? Sumama ka na sa amin." My Mommy butted in.

Indeed, here we are sa kotse I'm on the front seat, Mommy's on the driver's seat and then Lui and Arzi are at the back, enjoying their time!

Naiinis na naman ako!

Naiirita ako!

I frowned when Mommy started the engine.

I looked at the two sa mirror above me. And I caught them laughing dahil may tinitignan ata silang video sa tablet ni Arzi.

Dapat hindi kasama 'yang Arzi na 'yan eh!

Pagkatapos namin silang ihatid, nalaman ko ring magkapit-bahay sina Lui at Arzi. Ibig-sabihin, everyday after school Lui is with Arzi.

Busangot akong umuwi sa bahay.

Mommy noticed my sudden behavior.

"What happened to you baby girl?"

"Na-annoy ako sa'yo! Hmp!" Pagmamaktol ko sabay akyat ng stairs.

This is a bad day!