𝕭𝖊𝖙𝖜𝖊𝖊𝖓 𝕿𝖜𝖔 𝖂𝖔𝖗𝖑𝖉𝖘: 𝕿𝖍𝖊 𝕯𝖆𝖚𝖌𝖍𝖙𝖊𝖗 𝕺𝖋 𝕾𝖔𝖚𝖗𝖔𝖓

Κεφάλαιο 10: Ένα ακόμα συμβούλιο

Οι μέρες που πέρασαν ήταν ήρεμες. Βέβαια βαθιά μέσα μας ξέραμε πως όσο εμείς καθυστερούμε η Marion κερδίζει τόσο χρόνο όσο και χώρο. Δύο μέρες πριν είχε ήδη επιχειρήσει να πάρει το Ithilien, αλλά οι δυνάμεις τόσο της πόλης εκείνης, όσο και την Minas Tirith την απέτρεψαν.

Κατά τα άλλα ο καιρός πέρναγε ήρεμα και αργά. Μάλλον διανύαμε την νηνεμία πριν ξεσπάσει η καταιγίδα, αλλά δεν είχαμε άλλη λύση παρά να περιμένουμε. Όσο και αν αυτό μας έτρωγε μέσα μας.

Για καλή μας τύχη κανένας λαός της Μέσης Γης δεν είχε αναφέρει τυχόν επιθέσεις τον τελευταίο καιρό. Όσοι εκπρόσωποι ερχόντουσαν από τους διάφορους λαούς, ανάφεραν ότι η περιοχή τους δεν είχε γίνει στόχος καμίας επίθεσης, και ο δρόμος τους μέχρι εδώ ήταν καθαρός.

Αυτό όμως ήταν κάτι που ανησυχούσε τον Aragorn αντί να τον καθησυχάζει. Δεν του δίνω άδικο όμως. Πολλές μέρες τώρα πιστεύω ότι αυτή η ηρεμία σχετίζεται με την πληροφορία που ο Gandalf φυλάει πολύ καλά όλες αυτές τις μέρες.

Πρέπει να είναι κάτι πολύ σοβαρό. Κάτι που έχει στρέψει αλλού την προσοχή της Marion. Σε εδάφη μακριά από εμάς και καλό θα είναι να το μάθουμε σύντομα για να μπορέσουμε να την καταστρέψουμε. Να την στείλουμε να συναντήσει τον πατέρα της στην κόλαση, γιατί αυτός σίγουρα εκεί βρίσκεται μετά από όλα όσα έκανε.

Βγήκα από την αγκαλιά του Legolas και σηκώθηκα από τον κρεβάτι. Στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη και χτένισα καλά τα μαλλιά μου. Ο Legolas με αγκάλιασε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

"Καλημέρα." χαμογέλασε κοιτώντας με στα μάτια από τον καθρέφτη.

"Καλημέρα." απάντησα ανταποδίδοντας το χαμόγελο και το βλέμμα.

"Είσαι έτοιμη για σήμερα;" με ρώτησε σοβαρά.

Το πρόσωπο μου σκοτείνιασε ξαφνικά. Είχα σχεδόν ξεχάσει ότι σήμερα ήταν το συμβούλιο και κατά πάσα πιθανότητα από αύριο θα αποχωριζόμουν και πάλι το απαλό κρεβατάκι μου.

Αλλά σημασία έχει το να σώσουμε τον κόσμο μας. Σκέφτηκα και ξανά χαμογέλασα.

"Πανέτοιμη." απάντησα και τον κοίταξα στα μάτια. "Άντε να δούμε και τι είναι αυτό που μας κρύβει ο Gandalf τόσο καιρό."

"Θα πάμε στην μεγάλη αίθουσα για πρωινό ή θέλεις να περάσουμε λίγο χρόνο οι δύο μας;" ψιθύρισε την ερώτηση του στο αυτή μου.

Έστρωσα τις τελευταίες μπούκλες των μαλλιών μου και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Μόλις τελειώσει όλο αυτό θα έχουμε πολύ χρόνο να περάσουμε μαζί. Τώρα καλό θα είναι να βρούμε τους υπόλοιπους και να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα."