𝕭𝖊𝖙𝖜𝖊𝖊𝖓 𝕿𝖜𝖔 𝖂𝖔𝖗𝖑𝖉𝖘: 𝕿𝖍𝖊 𝕯𝖆𝖚𝖌𝖍𝖙𝖊𝖗 𝕺𝖋 𝕾𝖔𝖚𝖗𝖔𝖓

Κεφάλαιο 12: Η απόδραση

Μετά από αρκετές ώρες κατάφερα και άνοιξα τα μάτια μου. Η ζέστη ήταν ακόμα αφόρητη, αλλά πλέον δεν πονούσα πουθενά.

Χωρίς να κάνω φασαρία προσπάθησα να λύσω το ένα μου χέρι. Δεν μου πήρε πολύ ώρα και τα κατάφερα. Έβγαλα το μαντήλι που μου έκλεινε τα μάτια. Έλυσα και τα υπόλοιπα και σηκώθηκα.

Για λίγο έχασα την ισορροπία μου, αλλά την ξανά βρήκα άμεσα. Κοίταξα το χέρι μου και το σημάδι από το σίδερο ήταν ακόμα εκεί. Τα πόδια μου είχαν διαφορά εγκαύματα από εδώ και από εκεί, αλλά δεν φαίνονταν σοβαρά.

Έκανα μερικά βήματα πέρα δώθε για να ξεπιαστώ και κοίταξα γύρω μου μήπως βρω κάτι που θα με βοηθήσει να αποδράσω. Πρέπει να βρισκόμουν πολλές μέρες αναίσθητη γιατί δεν είχε ούτε φρουρούς γύρω γύρω.

Έπιασα ψηλά τα μαλλιά μου και φόρεσα την πανοπλία μου που βρισκόταν πάνω σε ένα τραπέζι.

Ξανά κοίταξα γύρω μου μήπως βρώ κάποιο σπαθί ή το τόξο μου, αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Πολύ κρίμα. Είχα αγαπήσει πολύ το τόξο που μου είχε χαρίσει η λαίδη Galadriel τότε στο Lorien.

Έσπασα την καρέκλα που μου είχαν δέσει και έσκαψα το ξύλο για να το κάνω όσο πιο κοφτερό γίνεται.

Από κάπου ακούστηκαν φωνές και η ελπίδα σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Πρέπει να βρίσκομαι κοντά στην πύλη, σκέφτηκα και κοίταξα κάτω από το παράθυρο.

Είμαι ακριβώς στην κορυφή του πύργου της μαύρης πύλης, συνειδητοποίησα και χαμογέλασα. Είχα μία ιδέα και ευχόμουν να πετύχει, αλλιώς θα κατέληγα νεκρή. Εγώ και δεν ξέρω και πόσοι ακόμα.

Περίμενα να φτάσει από κάτω ο στρατός της Gondor και ύστερα θα έβαζα σε εφαρμογή το σχέδιο μου. Είδα τον Legolas και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά.

Μόλις ο Aragorn έφτασκοντ στην πύλη εμφανίστηκε ένας Ork. Αυτός που λογικά κάνει τις διαπραγματεύσεις. Χαμογέλασα γιατί είδα το βλέμμα του Aragorn να κοιτάει προς το μέρος μου. Τον είδα να σκουνταει τον Legolas και αυτός έστρεψε το κεφάλι του προς το μέρος μου.

Ο αδελφός μου κατάλαβε αμέσως τι σκεφτόμουν και ξεκίνησε να μιλάει στον ork. Το σύνθημα που θα με έκανε να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο μου θα ήταν όταν θα του έκοβε το κεφάλι.

Συνέχισα να παρακολουθώ την εξέλιξη της κουβέντας με αγωνία. Όταν είδα τον Aragorn να πλησιάζει προς την πύλη.

"Αυτή είναι η ευκαιρία μου." είπα χαμηλόφωνα.

Εκείνος σήκωσε το σπαθί του και έκοψε το κεφάλι του Ork. Εγώ έσπασα το τζαμί και πήρα μια βαθιά ανάσα. Αμέσως μετά πήδηξα στο κενό και έκανα μία ρόδα στον αέρα. Προσγειώθηκα στο έδαφος όρθια και ο Legolas με αγκάλιασε.