When Rain Falls (Friend Series #1)

Chapter 10

For the remainder of the discussion, I just scribbled his name in different calligraphy on the back page of my notebook. Hindi ako nakikinig sa lecture dahil wala rin naman akong maintindihan sa pinagsasabi ng propesor namin kahit anong pilit ko.

He really has the power to distract me without even trying. Alam na alam niya talaga kung kailan at paano ako wasakin.

I glanced at my wristwatch. It's already quarter to six. Sana ay maabutan ko pa siya. There's no way in hell I could sleep later without making us official.

As soon as I heard the professor close his thick book, I stood up and left the room. I muttered a curse when I felt raindrops as I got out from the building. Tiningnan ko ang makulimlim na kalangitan na nagbabadya nang umiyak anumang minuto. Pero hindi ko iyon inalintana.

Mabilis akong tumakbo habang ginagawang shield sa ulan ang librong hawak. Kung gaano kabilis ang pagtakbo ko ay ganoon din kabilis ang pagpatak ng ulan. Hindi pa man nakakalayo ay basang-basa na ako sa ulan. Lahat ng mga nakakasalubong ko na nakapayong ay napapantastikuhan sa'kin. But I couldn't care less.

Nang nasa tapat na ako ng malaking gusali ng college ni Ace ay ibinagsak ko ang bag at libro na basang-basa. Umangat ang tingin ko sa palapag kung nasaan ang classroom niya. Mula roon ay kaagad siyang nahuli ng paningin ko na naglalakad sa corridor. Abala siya sa pagkalikot ng kanyang cellphone at halatang hindi nakikinig sa sinasabi ni Kai na nakaakbay sa kaniya.

I lift and move my hands in air trying to catch their attention. Hindi naman ako nahirapan doon dahil isa sa mga blockmates niya ang napansin agad ako't tinuro sa mga kasama niya. Una akong nakita ni Julian kaya siniko niya si Ace na hindi man lang umangat ng tingin. May kung ano pang sinabi si Julian kay Ace tila tinutukso ito dahil tumatawa siya habang nagsasalita.

Ngumiti ako nang bumaling siya ng tingin sa'kin. I waved my hand at him when he nailed his eyes on me. Kita ko kung paano siya nakipag-gitgitan sa mga naglalakad sa corridor sa unahan para una siyang makababa.

I'm excited to see his brows furrowed as he scold me for exposing myself to the rain. Shit. Parang ako lang yata ang may gustong mapagalitan.

Mabilis ko siyang nakita na bumaba sa gusali at may dala ng itim na payong. Malalaki ang kanyang mga hakbang halatang nagmamadali palapit sa akin. Kung gaano kalawak ang ngiti ko ay ganoon din kabusangot ang mukha niya.

Heto na. Malapit na.

He stopped when he's finally before me. He shielded us against the pouring rain with his umbrella. I was looking at his lips waiting for it to open to scold me. Kailangan ay maunahan ko siya rito...

He licked his lips readying himself to tongue-lash me. Pati ako ay nahawa na rin sa ginawa niya. I also licked my lips with different intent of course. And that's it. He's about to open his mouth to speak but I was quick to stop it. I pulled the collar of his uniform and stood tiptoe to reach and claim his lips.

I waited for this. I dreamed for this. And now that it's happening, I was astounded.

I kissed him. It didn't last long dahil nangawit na ako sa posisyon ko kaya pinakawalan ko agad ang labi niya.

I shocked him, I guess. My kiss didn't reach a minute but I can already write ten thousand words essay for that experience.

Hindi ko napansin na naibagsak na niya ang payong dahil sa ginawa ko. He looks stunned and confused. Pareho kaming hinihingal ngayon pero alam ko na hindi iyon dahil sa paghalik ko. Damn, it was a just a peck. Anong nakakahingal doon?

"You really..." he paused, still panting. Mukhang napagod kahit wala namang ginawa. I really hope that we're on the same page right now. Kung nahuhuli siya ay matiyaga ko siyang hihintayin.

"You really know when and how to wreck me, Raniyah." akusa niya sa akin na binalewala ko.

I stood straight and fixed my eyes on him.

"Archer Berzelius Alvarez." I uttered his full name without blinking. "I'm officially yours now. Boyfriend na kita, girlfriend mo na ako. Period."

Tinapatan ko ang paninitig niya sa'kin. Did I surprise him? Anong nakakagulat na sinagot ko siya sa ikalawang pagkakataon? Halata naman na gustong-gusto ko siya at sasagutin ko siya gustuhin ko man.

And I just did.

"You're quiet. Hindi mo ba gusto?" I asked, a little bit nervous with his silence.

Tumingin siya sa'kin na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko.

"You did all the talk and move. What do you want me to do?" he asked that made me smile.

"Inis ka dahil wala kang ambag?" tukso ko habang sinusundot-sundot ang tagiliran niya.

"Shut up."

"Halikan mo na lang ako para may ambag ka." I said and closed my eyes.

I was just kidding. Really. Hindi ko inasahan na susundin niya dahil hindi naman siya iyong tipo na sinunod ako sa mga ganoon. But when I felt his strong arms wrapped around my waist as he pulled me close to him. I know I'm doomed.

There, he first gave me a small kiss and he pulled away. He smiled and I smiled too. He rested his forehead on mine, brushed his nose on mine before he kissed me without any restraint. Walang pagpipigil at inhibisyon.