ტკბილი მოგონებები

თავი 9

დილით ადრე გამეღვიძა.იშვიათად თუ ხდება ესეთი შემთხვევები.პირდაპირ აბაზანაში შევედი და შხაპი მივიღე.გამოსვლისთანავე კარადასთან მივედი და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე.

გამოვეწყვე და ქვემოთ ჩავედი.
-დილამშვიდობის.-მიველსალმე დედას და მამას.
-დილამშვიდობის საყვარელო.ესე ადრე რატომ გაგეღვიძა?-მკითხა დედამ.
-რავი...ვისაუზმე და სკოლაში წავალ.-მოწყენილმა ვთქვი.
-ანამარია რამე ხომ არ გჭირს?-ახლა მამა მკითხა.
-არა..კარგად ვარ უბრალოდ მშია.-დედას გავხედე.მალევე მიხვდა რომ საჭმლის სათხოვნელად გავხედე,ამიტომ გაეცინა და ფეხზე წამოდგა.ვინაიდან და რადგანაც ავოკადოზე ვგიჟდები,ავოკადოს სენდვიჩები გამიკთა.
-ძალიან გემრიელია.-პირი სავსე მქონდა,ამიტომ ჩემი სიტყვები სასაცილოდ ჟღერდა.
-მადლობა ძვირფასო.გაეცინა დედას და თავზე მაკოცა.

საუზმე დავამთავრე თუ არა ეგრევე გარეთ გავედი და სკოლის გზას გავუყევი.როგორი უცნაურია სამყარო არა?საერთოდ რისთვის გავჩნდით თუ რამოდენიმე წელში უნდა მოვკვდეთ.რას წარმოვადგენთ?არ ვიცი არაფერი ვიცი დღეს ძალიან ცუდ ხასიათზე ვარ.ამ ფიქრებში მივედი სკოლაში.შევედი თუ არა ვიღაც მთელი ძალით შემასკდა,რის გამოც ძირს წავიქეცი,ის ვიღაც კი ზემოდან დამეცა.აბა გამოიცანით ვინ იყო ის ვიღაც.ჰაჰ რათქმაუნდა ჰარი.
-ღმერთო რა დავაშავე...-თვალებში მიყურებდა.თითქოს დროში გაიყინაო.
-აღარ ადგები?-თვალის ტრიალით ვკითხე.მალევე მოეგო გონს და ფეხზე წამოდგა.მეც გამომიწოდა ხელი,მაგრამ დავაიგნორე და ჩემით წამოვდექი.
-ფეხებში ნუ მებლანდები სტაილს.-უხეშად მივუგე.
-წესივრად მელაპარაკე!-მკაცრად მომიგო.
-წადი შენი.-მოვტრიალდი და დავინახე ბავშვების გაკვირვებული მზერა.