ამბავი მოგვითხრობს გოგონაზე რომელიც თავშესაფარში ჩააბარეს.იქ კი თავის ნამდვილ სიყვარულს შეხვდა.რა მოხედება როდესაც გოგონას იშვილებენ?
ამას თავად ნახავთ...❤️
ოთაში ავედი და კარადაში ძრომიალი დავიწყე.პარკში მივდივართ შესაბამისად ჯინსები და ტოპი მოვირგე ტანზე.რადგან საღამოა მოსაცმელიც მოვისხი და საკუთარი თავით კმაყოფილი კიდევ ერთხელ ჩავიხედე სარკეში.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ქვემოთ როდესაც ჩავედი დავინახე თუ როგორი დაძაბული საუბრობდა ჰარი ტელეფონზე.თვალები ჩაშავებოდა, ხელებზე კი ვენები დაჭიმული ქონდა და აქეთ-იქით გამწარებული დადიოდა.ერთ ხელს იქნვდა, ხან თმაში იცურებდა ხან კი მუშტად კრავდა.წარმოდგენა არ მაქვს რა ხდება რამოდენიმე წუთის უკან შესანიშნავ ხასიათზე იყო.ახლა კი გაბრაზებული და ანრევიულებულია.ჩემგან ზურგით იდგა შესაბამისად ვერ მხედავდა.მასთან მივედი და ჩემი პატარა მკლავები მას შემოვხვიე.ვიგრძენი თუ როგორ მოუდუნდა სხეული.ბოლოს კი შემომხედა და შემომანათა ის შავი,ბნელი თვალები რომლებიც ნელ-ნელა უწყნარდებოდა და თავის ადრინდელ ფერს უბრუნდებოდა.მისმა ესეთ მდგომარეობაში დანახვამ მეც ამაღელვა და ტირილის საშინელი გრძნობა დამეუფლა.
-პატარავვ...-ამოიჩურჩულა მისი ლამაზი ხრინწიანი ხმით. -ჰჰაზ რაა მოხდა?რატომ ხარ ესეთი ანერვიულებული?-ვკითხე და მის სახე ჩემს ხელებში მოვიქციე.თვალები დახუჭა. მერე კი ამოილაპარაკა. -ამაზე საუბარი არ მინდა უბრალოდ ჩამეხუტე კარგი?-ისევ დაიძაბა,ამიტო ხელი მოვკიდე და მდივანზე ჩამოვაჯინე.მერე ჩემსკენ მოვქაჩე და ჩემს მკერდს ავაკარი.თვითონაც მომხვია ხელები და უფრო მაგრად ამეკრო.მე კი თმაზე ფერება დავუწყე. -ჰაზ არაფერზე ინერვიულო.შესაძლოა ახლა არ მეუბნები,მაგრამ როცა რამეზე საუბარი დაგჭირდება მინდა იცოდე რომ შენს გვერდით ვარ.-ვუთხარი და ნაზი კოცნა დავუტოვე შუბლზე.ისე როგორ ამას თვითონ აკეთებდა.
