ტკბილი მოგონებები

თავი 12

*მიას თვალთახედვით*
გაკვეთილების დამთავრებისთანავე სკოლიდან გვედი და ჰარის დავუწყე ლოდინი.ზუსტად ორ წუთში ჩემთან გაჩნდა.
-პატარავვ მოდი ჩემთან.-მითხრა და ხელები გაშალა.მეც მივედი და მკერდზე ავეკარი.
-საღამოს ატრაქციონებზე წავიდეთ.ახლა კი სახლში წაგიყვან.-თმაზე მომეფერა და გამიღიმა
-კარგი.-მეც გავუღიმე და მის მანქანისკენ წავედით.

მთელი გზა ჰარის ერთი ხელი საჭეზე ქონდა მოკიდებული,მეორეში კი ჩემი ხელი ქონდა მოქცეული და წამდაუწუმ მკოცნიდა.სახლში რომ მივედით უნდა წასულიყო როდესაც ვკითხე.
-აუ ჰაზზ არ გინდა შემოხვიდე?მარტო ვარ და ცოტა მეშინია.-ვუთხარ დაა ტუჩი გადმოვბურცე.
-შემოვალ აბა რას ვიზავ.ჩემოო პატარაავ რისი გეშინია?შენთან არ ვარ?-გაეცინა და ჩამოხუტა.სახლში რომ შევედით ჩემს ღორმუცელას მოშივდა,ამიტომ სალათი მოვუმზადე.რათქამუნდა არ ეყო,ამიტომ პიცა და ბურგერის უამრავი მენიუ გამოიძახა.
-ჰარი ამდენი სად ჩაგდის?-გაგვეცინა.
-კაი რა პატარავ მომშივდა და მარტო შენი სალათის ფურცლებით ვერ დავნაყრდი.-გამეკრიჭა მე კი შევუბღვირე.

-სხვათაშორის რასაც მე ვჭამ სასარგებლოა...-დავიცავი ჩემი სალათის ფურცლები.
-უფ კაი რა..სანამ პიცა მოვა რა ვქნათ-ეშმაკურად გამიღიმა,ჩემთან ახლოს მოვიდა და წელზე ხელები მომხვია.
-ვიმეცადინოთ თან ხვალ სკოლა გვაქ.-გამეცინა მის სახეზე.-ოოო.
-ზუზუნს მორჩი და დავიწყოთ.
-უხ შენ ხო ვერაფერს გადაგათქმევინებ რა....იქნებ სხვა რაღაცით გავერთოთ.
-ჰმმ რათქაუნდა არა!-გამეცინა როდესაც მისი მოღუშული სახე დავინახე.
ამის მერე ხმა აღარ გაუცია.გაბუსხული აიღო ფიზიკის წიგნი და ფანქრით ფორმულების ჩამოწერა დაიწყო.
-კაი რა ჰააზ ნუ ხარ გაბუტული.-მასთან მივჩოჩდი და ჩავეხუტე,მაგრამ მომიშორა.
-თავი დამანებე.-ტუჩი გადმობურცა და წიგნი მოისროლა.

-ააა თავი დაგანებო?საერთოდ ხომ არ დაგანებო თავი?!-უხეშად მივუგე.ცოტა გავაღიზიანებ და შემირიგდება.
-რაოო?!კაი კაი ხო ვხუმრობ მოდი ჩემთან.-ნერვიულად გაიცინა და თმა აიჩეჩა.მეც მივჩოჩდი და მოვეხვიე.ამწია და მის კალთაში ჩამისვა მერე კი ჩემს ბაგებს დაეწაფა.მთელი გრძნობით მკოცნიდა,მაგრამ ამ დროს კარზე ზარის ხმა მოგვესმა.
-ღმერთო....რატომ არაფერს მაცლით?-ამოიბუზღუნა.
ჰარი წამოდგა.კურიერს ფული გადაუხადა მერე კი საჭმელს ეცა.

-ჰაზ შეიძლება რაღაც გკითხო?-ვკითხე როდესაც ჭამს მოვრჩით.
-კი პატარავ რაც გინდა ის მკითხე.-მითხრა და სავარძელში გემრიელად მოთავდა,მე კი კალთაში ჩამისვა.
-ანუ სანამ მე..ანუ მე სანამ..-ენა დამება.არ მინდოდა ჰარის ჩემს გარდა ვინ ყვარებოდა.ეგოიზმი როგორც ყოველთვის დამიბრუნდა.
-პატარავ პირდაპირ მითხარი.-მიხვდა რომ უხერხულ კითხვას ვუსვამდი.
-სანამ მე მიპოვიდი შეყვარებული გყავდა?ან ვინმე გიყვარდა?-ვიკითხე მორცხვად და თავი დავხარე.
-ოოუუუ ჩემიი პატარააა ეჭვიანობს...-გეღიმა
-სულაც არა!უბრალდ კითხვა დაგისვი და რატომ არ მცემ პასუხს?-ნერვიულობა დავიწყე.

-პატარავ შენს გარდა არავინ მყვარებია და არც მეყვარება.შენს გარდა სერიოზულად არავისთვის შემიხედავს.შესაძლოა გოგებთან მქონდა ურთიერთობა,მაგრამ მათთან მხოლოდ სექსუალური კავშირი მაკავშირებდა...ცუდად ჟღერს ვიცი.შეიძლება მათთან ვიყავი,მაგრამ მთელი ჩემი გული და სული,ჩემი გონება შენ გეკუთვნოდა და გეთუთვნის.სულ მუდამ შენზე ვოცნებობდი რომ გამოჩენილიყავი და აი გამოჩნდი. ჩემი დაბნელებული გულის კარიბჭე შენი სითბოთი და სიყვარულით გახსენი,გაათბე და ბედნიერება შესძინე.ძალიან მიყვარხარ ჩემო ლამაზო ყველაზე და ყველაფერზე მეტად.-გული ამიჩუყდა.ისეთი კარგი და თბილი სიტყვები მითხრა თავი ვეღარ შევიკავე და ავტირდი.კისერზე შემოვხვიე ხელები და დღეს ალბათ მეასედ ჩავეხუტე.

-ჰარი შენ არც კი იცი რამდენს ნიშნავს ჩემთვის ეს სიტყვები.დიდი მადლობა რომ არსებობს.მეც ძალიან მიყვარხარ და სამუდამოდ მეყვარები.მაგრამ თუ მე გყავარ სხვა გოგოებთან ხო არ წახვალ?
-არავითარ შემთხვევაში პატარავ.მე შენ გიპოვე.შენ გგონია გიღალატებ?ღალატი ყველზე ცუდია ეს იმას ნიშნავს რომ არ გიყვარს,არ სცემ პატივს შენს შეყვარებულს ან ცოლს,და უნამუსოდ ატყუებ.შესაძლოა უყვართ მაგრამ ეს რანაირი სიყვარულია თუ სხვასთან გარბიან?მე კი ასეთი არ ვარ პატარავ მინდა რომ მენდობოდე.სხვა გოგოს ისე ვერასდროს შევხედავ როგორც შენ.-მითხრა და შუბლზე ყველაზე ნაზი კოცნა დამიტოვა.
-შენში ეჭვი არასდროს მეპარებოდა ჰაზ, მაგრამ დღევანდელმა შენმა სიტყვებმა უფრო დამარწმუნა შენს ერთგულებაში.-ლოყაზე ვაკოცე.
-კარგია.ახლა კი მიდი გამოიცვალე და პარკში წავიდეთ.-როგორც კი მითხრა მაშინვე წამოვხტიი.პატარა ბავშვივით მიხაროდა.გავუღიმე და ჩემს ოთახში ავედი...