Loving The Probinsyana Princess (Completed)

Chapter XXXI

Avery's POV

While walking in the hallway, I can't help but to look at the students weirdly and to raise my brow.

Panay kasi ang greet nila sa amin ni Walter ng hi, hello, good morning. Things that never happened before the foundation week.

Kung dati, puro panlalait ang mga sinasabi nila, ngayon ay parang biglang nagbago. Instead na panlalait ay puro 'hi', 'hello', 'good morning' ang naririnig ko.

Ever since na nalaman nila that I'm a daughter of a well-known beauty queen and businessman, bigla silang bumait.

Bumait nga ba o talagang pinaplastic lang nila ako?

Bago kami dumiretso sa classroom ay dumaan muna kami sa locker room para kumuha ng books.

As I opened my locker, lots of envelopes ang nakita ko. Some are reds, and some are pinks.

What the hell?

Napatingin ako kay Walter na nakatingin sa loob ng locker nya. Then he picked something, a white envelope, and opened it.

I saw him raised his brow then closed the envelope and return it to his locker. Napabaling naman ako sa locker ko.

What's with the envelopes, really? Saka, ano ba tong mga to? Love letters?

I can't help but to shook my head in disbelief. Hindi ko na lang pinansin ang mga yon at kinuha ang Math book ko saka sinarado ang locker ko. Ganon din naman ang ginawa ni Walter.

"Ano bang meron sa mga tao ngayon? Bakit parang biglang nag-iba ata?" Nakangiwi kong tanong kay Walter habang sinusundan ng tingin ang bawat makakasalubong namin na binabati kami.

He shrugged, "I don't know either, pero yong envelope na binuksan ko kanina, it's a love letter. Wag mo na nga lang silang pansinin at magmadali na lang tayo dahil baka ma-late pa tayo," mahina nyang sabi.

I knew it. Love letters, huh?

Nang makarating kami sa classroom ay agad akong umupo sa upuan ko na nasa tabi ni Nica.

Bahagya ko syang siniko, "hey. What's happening? Bakit parang ang weird ng mga tao ngayon?"

She raised one of her brows, "paanong weird?"

I shrugged, "they keep on greeting us kapag nakakasalubong kami ni Walter, which never happened before. And I don't know why. Kung ngitian nila kami ay para bang mga celebrity kami, ang weird. Ano bang nangyayari?"

She looked at me flatly, "really? You don't know?" She asked. Umiling naman ako, "wow, ah. Ano yon? Nagka-amnesia ka, gurl? Hindi mo na maalala ang nangyari nong Thursday? Sa pageant?"

"Of course, I remember it clearly," imis kong sagot.

She rolled her eyes, "eh, naaalaa mo pala, eh. Edi alam mo na ang sagot. They're now treating you good dahil nalaman nila na anak at kapatid ka ng mga idol nila.

"Ang pa-plastic diba? Ang kakapal ng muka. Nong hindi pa nila alam, kung tratuhin nila kayo ay para bang mga basura kayo tapos ngayon, kung makangiti para bang close kayo." She rolled her eyes.

And what she said made me smile. Hay, I'm such a lucky bitch. I have a good people around me.

Palabas na kami ng classroom nang salubungin kami nina Cyrus, Ashton at Vince.

Kita ko ang malawak na ngiti sa labi ni Cyrus habang nagmamadaling lumapit samin. Nang makalapit na sila ay inakbayan nya ako.

"Let's go, we are going somewhere." He smiled.