"Min yoongi Kim Jennie'ye araba tamircisi olduğunu söyleyemeyecek kadar utangaç bir yalancıydı."
{Başlangıç:05072020}
{Bitiş:?}
‼️NOT‼️
BU KİTAP BİR ŞARKI KLİBİNDEN UYARLANMIŞTIR ANCAK KONUNUN TAMAMI YAZAR TARAFINDAN DEĞİŞTİRİLEREK YAZILIYORDUR.
{07...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
NOT: Hikayeyi okumadan önce 'Önemli' adlı bölüme gidin. Orada yazanları okuduktan sonra hikayeye başlayabilirsiniz.
*
"Yoongi, oğlum yanıma gel" Arabanın altından çıkmış ve bana seslenen ustama bakmıştım.
Elinde bir anahtar ile beni beklerken ayağa kalkarak omzumdaki havluyla yüzümde olan siyah lekeleri yok etmeye çalışmıştım. Başardığıma emin olduktan sonra ustanın yanına gitmiştim.
"Bak bu araba çok önemli bir iş adamının kızının arabası. Kız arabayı bir arkadaşına vermiş, arkadaşı da kaza yapmış." Ardından elindeki anahtarlarla birlikte arabayı göstermişti.
"Gördüğün gibi fazlasıyla hasar var. Kızın babası en az bir ay içerisinde mükemmel bir şekilde geri istedi arabayı. Bizim dükkanda bu arabayı adam edebilecek bi sen varsın." Ben sessizce onu dinlerken o sözlerine gülümseyerek devam etmişti.
"Bu bir ay içerisinde ilgilendiğin ne kadar araba varsa hepsini diğer çalışanlara bırak onlar halleder. Sen sadece bu arabayla ilgilen." Bıkkınlıkla nefes vermiş ve ustanın elindeki anahtarları alarak tamam anlamında başımı sallamıştım.
Alt tarafı arabayı eski haline getir diyecekti ama yine lafı uzatmıştı.
"Ha bu arada," Gidecekken ustanın sesiyle durmuş ve tekrar ona bakmıştım.
"Arabadan çok kendi motorunla ilgileneceğini bildiğimden motoru elinden alıyorum. Bir süre bende kalacak sen de arabayla ilgilenip en kısa sürede adamın ellerine teslim edeceksin." Şaşkınlıkla ustama bakakalmıştım.
Motorum benim için pahabiçilmezdi. Üstelik o olmadan eve gitmemin mümkünatı yoktu. Zaten orta gelirli bir insandım evin kirası, faturaları, motorun vergisi, alışverişlerim, köpeğimin maması derken cebimde para kalmıyordu ve ben Otobüse para veremezdim.
"Ama usta eve nasıl gidip geleceğim?" Sanki komik bir şey söylemişim gibi gülümsedi.
"Heh işte orada devreye sen giriyorsun. By arabayı bir ay içerisinde elinden geldiğince kısa sürede Tamir edersen müşteriyi oyalayabilir ve bir süre arabasını kullanmana izin verebilirim. Sonra da arabayı müşteriye teslim eder, sana da motorunu geri veririm hadi işinin başına." Bir şey söylememe izin vermeden yavaşça anahtarları bana fırlatmış ve arkasını dönüp gitmişti ben ise hâlâ şaşkınlıkla bakıyordum.
Sinirle nefes vermiş ve karşımda duran kırmızı ferrariye bakmıştım. Bir süre öyle durduktan sonra aklıma gelen fikirle yüzüme sinsi bir gülüş yerleştirmiş ve anahtarları havaya fırlatıp tutmuştum. Arabayı kullanabilirsem eğer, biraz da olsa gecelere akabilirdim.
Bu arabayı en kısa sürede eski haline getirmeliydim.
*
"Ben çıkıyorum annecim." Bir yandan ayakkabılarımı giyiyor bir yandansa sevgilim Jongin ile buluşmaya yetişmeye çalışıyordum.
