İÇİMİZDEKİ GÖLGE - [DEK-2]

BÖLÜM - 6

Medya : Rihanna - Birthday Cake

Saat 12'yi geçti ve bugün benim için özel bir gün... Doğum günüm! :) 

O yüzden herkese iyi okumalar dilerim! Gelecek bölüm 21 Kasımda yayınlanacak. 

• • •

'Onu uyutamazsın. Kendine gelmesi lazım!' Matt'in sesi olduğuna yemin edeceğim sesle vücudum biraz daha rahatladı. 

'Uyan.' 'Lütfen, uyan.' Gözlerimi aralayacak iken gelen ışıkla gözlerimi kıstım. Acıyor. Ah. Acı inlememi duyan kişi karşısındakine bir şeyler derken kulağımda ki çınlamayla elimi kulaklarıma bastırdım. Kalbim hızla atmaya başlarken, korkudan terlemeye başlamıştım bile. Neredeyim? Gözlerimi açamazken kafamı salladım. Göğüsüm hızla inip kalkarken, kollarım iki yana çekilip tutuldu. Kollarımı kendime çekip gözümü açmaya çalıştım.

'Göremiyorum!' üstüme bir ağırlık binerken yanaklarımı tuttu. Titremeye başlayınca hafifçe beni sarstı. 'Annabeth! Annabeth?'

Alice? Kendimi durduramazken gözlerimde ki yanma daha da arttı. 'Açamıyorum Alice!' Kafamı biraz daha yüksek yastığa koyup üstümde oturmaya devam etti.

'Sakin ol öncelikle. Kendine gel! Krize gireceksin! Derin nefes al ve ver. Hemen tekrarla.' Derin nefes al ve ver. Sakin ol Annabeth. Her şey yolunda. Evdesin. Her şey rüya, rüya olarak kaldı. Sakin ol. Gözünü açacaksın. Alice'i dinle. Geçecek.

'İşte böyle kızım.' Yanaklarımı okşarken gözlerimin etrafını elledi. 'Yavaşça gözlerini arala. Sorun yok gibi görünüyor. Psikolojik olabilir. Biz buradayız, ailen burada, arkadaşların burada. Gözlerini aç ki bizi görebilesin.'

Gözlerimi hafifçe açmaya çalışırken giren acıyla tekrar dişimi sıksam da devam ettim. Alice 'in gittikçe netleşen gözüyle gözlerimi hafifçe kırpıştırdım. Gözleri şaşkınlıkla açılırken dudaklarını dişledi. Kendini üzerimden atarken elimi hafifçe sıktı.

'Birkaç pürüzümüz dışında gayet iyisin prenses.' Kaşlarımı çatıp etrafa bakındım. Bir halktan olanlar eksikti... Hepsi şaşkınlıkla bana bakarken bakışlarımı annemde durdurdum.

'Neden böyle bakıyorsunuz anne?' Kuruyan boğazımla susup acının geçmesini bekledim. Alice hemen yanımızdaki küçük masadan bardağa su koyup dudaklarıma yerleştirdi bardağı. Yavaşça üç yudum alıp kafamı geri çektim. Annem, suyu bitirmeme güvenerek yanımdaki boşluğa oturdu.

'Korkmanı istemiyorum tamam mı?'

 Ama sen böyle söylersen işleri kolaylaştırmazsın ki. Ne oldu? Kafa sallarken ellerini saçımda gezdirdi. Alice'e son kez bakıp gözlerime baktı.

'Göz bebeklerin şuanda kırmızılar. Hani o kontrolden çıktığın zaman ki gibi. Ayrıca saçların...' Saçlarıma ne oldu? Dikleşirken geri yatırmasıyla kaşlarımı kaldırdım. 'Devam etsene anne.' Yoksa... Gerçekten oldu mu?