İÇİMİZDEKİ GÖLGE - [DEK-2]

BÖLÜM - 9

• • •

'Bertilda.'

Arka arkaya ismimin söylenmesiyle gözlerimi araladım. Bulanık görüntü git gide netleşirken uzanan elin yardımı ile dikleştim.

'Nasıl hissediyorsun?' Ani gelen esneme ile kafamı geriye verip, elimle ağzımı kapattım. Sanki uyumamışımda saatlerce çalışmışım. Ne bu yorgunluk.

'İyi gibiyim sadece yorgunum.' Arkalarında sırayla dizili dört kişiyle gözlerimi açıp ellerimi iki yana bıraktım. Üzerlerinde zırh, bellerinde kılıçla oldukça ciddi gözüküyorlar gerçekten. Onları hiç böyle görmemiştim. Yanımdaki Adeline ile Matt'i kaldırıp battaniyeyi kaldırdım. Titreyen ayaklarımı umursamadan lavaboya ilerledim. Dolabı açıp içeriden siyah pantolonla eflatun rengi gömleği çıkardım iç çamaşırları ile birlikte. Arkamı dönmeden ilerledim.

'Burada bekleyebilirsiniz, beş dakikaya çıkarım.' Kesinlikle duşa ihtiyacım var. Belki kafamı toplamama yardım eder. Kapıyı kapatıp üzerimdekileri çıkardım. Kenarda ki dolabın içine koyup duşa kabinin kapısını araladım. Açıp arkamdan kapatıp suyu açtım. Kafamdan aşağı akmaya başlayan damlalarla elimi soğuk fayansa yaslayıp kafamı eğdim. Ani gelen ağlama isteğimi... Ah. Nefret ediyorum.

Yüzümdeki suları silip saçımı geriye doğru verdim. Ucundaki suları sıkıp gözlerimi araladım. Üzerimdeki suya odaklanıp kuruttum. En azından işe yarıyor. Dolabın üzerindeki kıyafetlerimi alıp sırayla giyinmeye başladım.

'Daha iyi gibi.' 'Olmayabilir de.' 'Olmasa da yansıtmaz ki?' Konuşmalarına sırıtıp kapıyı açtım. Buharlarla çıkarken yanlarına yaklaştım.

'Arkamdan dedikodumu yapmaya utanmıyor musunuz? Çok ayıp.' Gülerek yanlarından geçip kapıyı açtım. Arkamda hala duran ekibe dışarıyı işaret ettim. 'Haydi. Babam bekliyor.' Şaşkınca arkamdan gelip merdivenlerden inmeye başladık. 'Teyzemler ve diğerleri hala krallıktalar mı?'

Yanımda İvan, diğerlerine yanıt bırakmadan koluma girdi. 'Sadece teyzenler ve yer altı krallığının kraliçesi burada. Diğerleri gitmek istemeseler de malum işleri var.'

Krallık yönetiyorlar sonuçta. Kolay mı? Sanmam. Çok uzun işler. Kahkahalarla dolu odaya girerken bize dönen bakışlarla annemin yanında ki boş sandalyeye ilerledim. Herkes oturunca gülümseyip peçeteyi bacaklarıma yerleştirdim.

'Nasılsın kızım?' Annem, endişeli şekilde elini yüzümde gezdirince elini tutup sıktım. 'Beni düşüneceğine kendini düşün. Sonuçta yeni üyemizi karnında taşıyorsun.' Gülerek elimi karnına attım. İnanamıyorum! Abla olacağım.

Hala iyi birisi olacağına nasıl inanıyorsun? Sen, nefret yüklü, kinli birisin. Sen sevemezsin.

Hadi oradan. Çok iyi abla olurum ben. Onu koruyup kollayacak ve sevgiyle büyütülmesini sağlayacağım. Benim kardeşim benim gibi yetişmeyecek. Kalbinde merhamet ve sevgi yetişecek. Kin ve nefret değil. Asla izin vermem. Belki ben kraliçe olacağım. Ama onun, halkın kalbini feth ettiğinden emin olacağım. Doğduğunda kendime vereceğim ilk görev bu olacak.