İÇİMİZDEKİ GÖLGE - [DEK-2]

BÖLÜM - 17

• • •

*2 Ay Sonra *

'Derin nefes al ver.'

'Çalıştığımız gibi tekrar yapıyoruz, zihnini boşalt kızım.'

'Kendini o okyanusta hayal etmeye başla. Suyun, ayak parmaklarına dalgalar halinde vurduğunu hisset. Koluna panzehri enjekte edeceğim. Devam et.'

Zaten iki aydır düzenli yaptığımız aşama. Ben her gün duymaktan sıkıldım ama Nichole bir türlü sıkılmadı. Israrla her seansımızda yaptığımız her aşamayı eksiksiz dile getiriyor. Okyanusuymuş, dalgalarıymış...

'Benim yine sinirlerim bozulmaya başladı.' Elini omzuma koyup yavaşça sıktı.

'Biliyorum, her lafım şuan senin sinirlerini bozuyor. Zihnini boşaltmaya uğraş. Hiçbir şeyi düşünme lütfen ve en önemlisi bu seanslarda ki altın sözümüzü sürekli tekrar tekrar etmek zorundasın. Duymuyorum. Duymuyorum.'

Yapabilirim. Yapabilirim tabi ki. Zihnimde ki o sesler yoklar. Her şey iyi ve de yolunda. Diyaframdan derin nefesler alıp veriyorum. Rahatlıyorum. Okyanustayım. Rüzgârın esintisi saçlarımı savuruyor. Ayak parmaklarıma gelen sular içimi gıdıklıyor. Ama içime çektiğim o temiz deniz havası içime serinlik vermekle beraber ruhumu sarıyor.

'İyi gidiyorsun, devam et.'

Derin bir nefes bırakıyorum havaya. Verdiğimin iki katını içime çekiyorum. Hu... İkinci nefes... İyiyim. Rahatım. Hu... Gitti. Gittiler.

'Gözünü açabilirsin artık. Kendini nasıl hissediyorsun?' Gözlerimi aralayınca, etrafımda ki mumlara bir bir üflemeye başladım.

'İyi. Bu sefer ki ne kadar sürdü?' Elinde ki iğneyi kenara koyup, saçlarını geriye verdi. Yorulduğu belli oluyordu. Bende yoruldum...

'İki saat sürdü. Diğerlerinden daha uzundu evet lakin etkisini hissediyor olman gerek.' Zihinsel bir rahatlık olduğunu kabul ediyorum. Ama fiziksel olarak rahatlattığını söylemek için daha erken.

'Saçların hakkında bir şey söyledin mi arkadaşlarına ya da ailene? Bu radikal karardan haberleri var mı?' Kısa saçlarımdan parmaklarımı geçirdim. Oldukça rahatlar...

'Sadece Adeline biliyor, o da malum her gün birbirimizin yüzünü görüyoruz.' Sonuç olarak saç benim saçım. Ona ne olduğu beni ilgilendirir. Yayın yapmama gerek yok.

'Bir sonra ki seans da bu kadar sürecek şimdiden anlaşalım.'

Onunla ayaklanıp elini tuttum. 'Eline sağlık. Bugün için teşekkür ederim.' Gülümseyerek elimi sıktı.

'Akşam yemeğinde görüşürüz tatlım.' Onaylayıcı mırıldanmalarla kapıyı kapattım. Arkamı dönüp kalan esere baktım. İlk önce yerdeki mumları kaldırayım. Evet. Tamam, şimdi? Yatak düzenli, yeri düzenledim, dolap düzenli zaten, işim var mı? Hatırladığım kadarıyla o da yok. Geriye yapmam gereken bir şey kalmıyor. Kapının sesiyle irkilip dikleştim.