Bölümde smut vardır şimdiden uyarayım. Yorumlarınızı bekliyoruum. Bölümler hazır olmasa inanın paylaşmam kimse okumuyorken. O derece motivasyonumu düşürüyor. Kendi kendime fic paylaşıyorum. Okuyan 2 kişi hatrına devam ediyorum. Neyse öyle işte fazlasıyla üzgünüm bu duruma. Çok uzun bir bölümle geldim yine bari bu bölümde oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Umarım beğenirsiniz bölümü💛
JONGIN
Zaman ben Sehun'la evlenmek istediğimi söylediğimde durmuş gibiydi. Benim ailem ve onun ailesi sevinç içinde verdiğim haberi kutlarlarken, Sehun donmuş kalmıştı yüzüme bakmıyordu bile. Gerçek anlamda donmuş kalmıştı. Babam ve annem gelip bana sarılırken Sehun'un elini bırakmıştım. Sehun da annesi ile sarılıyordu.
Bizimkilerle sarılsam da gözlerim Sehun'un üzerindeydi. Çok düşünceli görünüyordu. Bedeni burada ama düşünceleri başka yerdeydi. Yine her şeyi mahvetmiş gibi hissediyordum ama bunu da çözecektim. Her şeyi halledip ona kavuşacaktım.
Tebrik faslı bittiğinde salonun ortasında öylece duran Sehun'a adımladım ve elinden tuttum. Gözleri sonunda benimle buluşmuştu. Ama benim gibi mutlu bakmıyordu.
"Size eşlik etmeyi çok isterdik ama bu güzel günde baş başa olmak istiyorum. Onu sizden kaçırıyorum müsaadenizle." Dediğimde ailelerimizde bizi onaylamıştı. Sehun da yapmacık bir gülümsemeyle kafa sallamıştı. Elinden çekip kapıya doğru giderken Sehun sonunda konuşmuştu soğuk sesi ile " Nereye gidiyoruz?" dedi. Ben de hemen durup ona döndüm.
" Nereye istersen oraya gidebiliriz ama uzun bir gün oldu bana gitmeye ne dersin? Konuşacak çok fazla şeyimiz var. " dediğimde yavaşça kafasını salladı. Ve evden çıkıp bahçeden arabaya doğru yöneldik.
Arabaya benden önce ilerleyip sinirle oturan Sehun ile birlikte hafiften korkmaya başlamıştım. Ailelerimizin yanındaki hissiz duruşundansa bu sinirli halini tercih ederdim tabii ki ama etrafına yaydığı sinirli auradan dolayı bende gerilmiştim.
Zaten evim ailemin evine yakın olduğu için yaklaşık 15 dakikada gelmiştik. İkimizde hiç konuşmadan. Arabanın durmasıyla birlikte tam kemerimi çıkartacakken Sehun'un bana sinirli sinirli baktığını fark ettim. Ve bakışlarımı ona çevirdiğimde konuşmaya başladı.
"Bu ne demek oluyor Jongin, beni deli mi edeceksin? Evleneceğimizden neden benim haberim yok. Farkında mısın benimle evleniyorsun! İnsanlar evlenirken birlikte karar verip birbirlerine teklif filan ederler hani. "
"Bebeğim durumumuz bunu gerektiriyordu ne yapabilirim? Baban sürekli seni sıkıştırırken bekleyemedim. İstersen olmamış gibi davranalım ben sana teklif edeyim ya da sen bana teklif et istersen. Sen nasıl istersen artık. Kapında köpeğin olurum Sehun affet beni. Her şeyi elime yüzüme bulaştırıyorum. " dediğimde yüzünde minik bir gülümseme oluştu. Ama sonra hemen düz halini aldı.
"Affetmiyorum seni. Sürün böyle benim gibi. Ettiğin lafların yaptıklarının tek tek hesabını soracağım. Daha yeni o yemek masasını başına geçirmediğime şükret!"
Nefesim kesilmişti ilk defa onu bu kadar sinirli görüyordum. Ama sinirli olması beni eğlendiriyordu. Çünkü hayır dememişti bu evliliği kabul etmişti.
"Sinirini çıkaracaksan da benden çıkar artık evleneceğiz ya senle ben bunun için yeterince zamanın ve imkânın olacak. " deyip gülümsemedim tatlı tatlı.
"Sana zaafım olduğunu biliyorsun seni ne kadar sevdiğimi biliyorsun ondan bu rahatlığın demi? Bir evlilik teklifini bile hak etmiyor muyum ben? Ya da en azından evleneceğimden haberim olsaydı. Ailemin önünde rezil oldum. " dedi gözleri dolarken. Hemen tamamen ona dönüp yüzünü ellerimin arasına aldım.
