Misbruikt

5

Wolfs

Ik drukte Eva nog even dicht tegen me aan en suste haar nog even. Ze drukte zich iets van me af en keek me recht in mijn ogen. Verrast door de kus die ze me gaf reageerde ik nog niet maar al snel sloot ik ook mijn ogen en ging er ook in op. Geïrriteerd door mijn telefoon die overging stopte ik de kus en nam op. Mechels. Er was weer een lijk gevonden. Jong meisje, verkracht en gewurgd. Ik zuchtte. Eva keek me vragend aan. 'Weer een lijk. Jong meisje. Verkracht en dit keer gewurgd.' Ze probeerde het te verbergen maar ik zag dat er een traan over haar wang liep. Ik trok haar nog even tegen me aan. 'Hee het komt goed. We pakken hem.' Na een tijdje voelde ik haar knikken.

Eva

Ik knikte voorzichtig en stond weer op van zijn schoot om daarna naar de badkamer te lopen zodat ik mijn gezicht kon wassen. De mascara zat overal behalve waar het hoorde. Ik haalde het er af en deed het er opnieuw op.

Opnieuw lag er een jong meisje voor mijn neus. Haar ogen wijd open gesperd en haar mond nog iets open van het proberen adem te halen. Haar kleding was kapot gescheurd en er was duidelijk aan haar haren getrokken. Ik herkende het meisje ergens van maar ik kon het me zo gauw niet voor de geest halen. Hallicuneerde ik nou of herkende ik wat van Frank in haar. 'Eva? Haar portemonnee is iets verderop gevonden. Met ID. Kijk...'
S. de Ponti
20-04-1997

'Het is familie van Frank hè?' Raadde Wolfs mijn gedachten. 'Shanna... Zijn enige zusje. Hij had nog een oudere broer, Milo, maar die zien ze nooit meer.' Zei ik zachtjes. Het bleef stil aan de andere kant en met tranen in mijn ogen draaide ik langzaam om. Ik had haar niet vaak gezien, maar vaak genoeg om te weten dat het een lief, gevoelig en kwetsbaar meisje was. 'Wil je deze zaak nu nog wel doen?' Ik draaide me om naar Wolfs en knikte. 'Ik wil de klootzak vinden die dit doet. Voor Shanna en voor Nienke. Dat is het laatste wat ik voor hen kan doen en het minste wat ik kan doen voor hun familie. En voor Frank.' Het laatste fluisterde ik. Resoluut draaide ik om en liep met grote passen richting de auto.

Wolfs

En weg was ze. Ik liep snel achter haar aan en stapte in aan de bijrijders kant aangezien ze al met draaiende motor op me stond te wachten. We reden naar het bureau om daar verslag te doen bij Mechels. Zij wist van het verhaal over Eva en Frank en zei er met opzet niks over. Ze knikte alleen maar en wees ons weer de deur, wetend dat wij gewoon zouden doen wat we moesten doen. 'Kom... We gaan naar de ouders.' Ze griste haar jas weer van haar stoel en de sleutels uit de zak van mijn jas. 'Hee!' Ze keek om met een grijns die al snel weer verdween. 'Ja wat, weet jij waar je heen moet dan?' Ik zuchtte en liep hoofdschuddend achter haar aan.

Eva

De moeder van Frank was een ontzettend lief mens en zijn vader niet anders. Ze stonden nu dan ook samen in de deuropening. 'Eva! Hee dat is lang geleden zeg!' Zijn moeder kwam meteen op me af en gaf me een knuffel en zo ook zijn vader. 'Shanna is er niet hoor, ik weet niet waar ze is. Ze ging geloof ik naar een vriendin toe.' Ik zuchtte. 'Hey, het spijt me. Ik ehm... Ik ben hier in functie. Dit is mijn collega, Wolfs. Mogen we even binnenkomen?' Ik kon hun blikken niet echt pijlen. Geschrokken, aangeslagen... Ik weet het niet. Frank was bijna een kopie geweest van zijn vader en het leek dan ook net of hij daar stond. Even later zaten we met een kop koffie op de bank. De koffie hadden we in de eersre instantie afgeslagen maar daar was mijn schoonmoeder het niet mee eens. Want ja, officieel gezien was ik hun schoondochter. We praatten wat en toen was toch echt het moment dat ik ze moest gaan vertellen waarom wij hier waren. Wolfs glimlachte nog even bemoedigend naar me en ik keek richting mijn schoonouders. Ik kon het niet en keek Wolfs hulpzoekend aan. Ik kon het ze niet vertellen. Wolfs knikte kort ter bevestiging dat hij het zou doen. Ik glimlachte dankbaar en keek naar de vloer.

Wolfs

'Zoals Eva al zei, wij zijn hier in functie. Het spijt ons te moeten vertellen dat we vanmorgen Shanna gevonden hebben. Ze is overleden.' Ik wist dat het beter was om het gewoon in een keer te brengen. De blikken van Frank zijn ouders veranderden in angstige, verdrietige blikken. 'W-wat is er gebeurd.' Snikte hun moeder. 'Ze is gewurgd.' Antwoordde ik zacht. 'Er is nog meer he?' Vroeg Shanna's vader. Ik knikte voorzichtig. 'Ze is verkracht.' Antwoordde ik weer zacht. Beiden barstten in huilen uit en ook bij Eva liep er een traan over haar wang.

Een halfuurtje later stonden we weer buiten. We hadden de auto een stukje verderop geparkeerd en vlak bij de auto hield ik stil. 'Eef? Je mag huilen hè, dat is niet erg.' Ik trok haar voorzichtig tegen me aan. 'Laat me los.' Klonk het gesmoord. Ik schudde mijn hoofd en trok haar alleen nog maar dichter tegen me aan. 'Laat me los.' Zei ze nu met een stemmetje dat steeds meer richting huilen klonk en niet veel later hing ze inderdaad snikkend tegen me aan. 'We pakken hem Eva, het komt goed.' Fluisterde ik haar toe. 'We pakken hem.'

Ooops... Ja hoor... bedacht me halverwege dit hoofdstuk dat Mechels er nog helemaal niet in zat op het moment dat ik nu begin :$ Slim hè... Nouja... lees maar wat je wilt lezen, ik ga het nu niet meer veranderen :p

IEDEREEN FIJNE JAARWISSELING ALVAST EN ALLE GOEDS VOOR 2015!

xxx Gerline (MeMeCharley)