Misbruikt

8

Eva

Wolfs had me zover gekregen om nog een keer met hem uit eten te gaan. En nog wel in een jurk. Vreselijk, ik snap niet wat die vent met me doet, maar als hij me zelfs in een jurk krijgt, hakken aan en ook nog mijn haar los... Dan moet het wel heel diep zitten... Nu wist ik dat al wel langer maar toch. 'Hé Eef, waar zit je met je gedachten?' Owh shit. 'Uuhm.. Geen idee eigenlijk.' Glimlachte ik. Hij lachte zachtjes en ik ook. 'Maar ehm... Wat ik dus vroeg, of je nog wat drinken wilt of nu liever naar huis?' 'Ik ga liever naar huis.' Hij knikte en stond op om af te gaan rekenen. Hij had me onderweg al zowat verboden om te betalen vanavond. Ik was het er eigenlijk niet mee eens geweest, maar hij stond erop dus liet ik hem maar. Joh als jij er blij van wordt had ik toen lachend gereageerd. Hij had weer een voldane grijns en zo waren we allebei blij. Ondertussen liepen we alweer buiten en dit keer liet hij het blijkbaar niet zover komen dat ik het koud zou krijgen want hij sloeg meteen zijn arm om mijn middel en trok me dicht tegen zich aan. Een warm gevoel stroomde door me heen en de spanning, de fijne spanning, steeg.

Veel te snel kwam de Ponti alweer in zicht en ik vond het zo jammer dat hij me weer los liet. Terwijl hij zocht naar de sleutel viste ik hem uit de zak van mijn jas en hield die triomfantelijk voor zijn neus. Ik had hem daarstraks snel uit zijn jaszak geplukt en hem in de mijne gedaan. 'Neem nooit je politiecollega mee uit eten...' Zuchtte hij. 'En waarom dan niet?' Grijnsde ik. 'Ze jatten je sleutels.' Antwoordde hij simpel en schouderophalend. Ik schoot in de lach en wilde naar beneden lopen toen hij me aan mijn pols vast hield. 'Hoe gaan we verder?' Fluisterde hij. 'Uhm... Ik geef je zometeen je sleutels terug en je neemt me gewoon weer een keer mee uit eten?' Hij rolde met zijn ogen. 'Ja dat ook, maar dat bedoelde ik niet.' Glimlachte hij. Ik bleef stil en keek naar de grond. 'Eef?' Fluisterde hij weer. Ik slikte en besloot gewoon te zeggen wat ik dacht. 'I-Ik wil wel maar ik ben bang. Ik bedoel, als ze er achter komen wordt een van ons overgeplaatst. Jij bent de eerste waar ik goed mee kan werken... Ik wil je niet kwijt.' De tranen stonden in mijn ogen en hij trok me wat meer richting hem. 'Ik wil jou ook niet kwijt, maar ik hou zoveel van je. Ik kan niet zonder je. We kunnen het toch proberen?' Vroeg hij hoopvol. Opeens was het me allemaal duidelijk. Ik wilde hem en hij mij. Het interesseerde me helemaal niet wat een ander daarvan vond. Ik zette nog een stap naar hem toe en hij liet mijn pols los. 'Waarom doe ik eigenlijk zo moeilijk...' Mijn armen verdwenen om zijn nek en zijn handen op mijn onderrug. Ik voelde zijn adem in mijn gezicht. 'Gatver... Heb je knoflook op?' Hij lachte. 'Ja hoezo?' 'Ik ruik het.' Grinnikte ik. Toch kon me dit niet tegenhouden. Zelfverzekerd kuste ik hem. Hij leek wat verbaasd maar de kus veranderde al snel in een zoen. Samen sloten we af en ik legde mijn hoofd in zijn nek. 'Ik hou van je en wie dat niet aanstaat heeft gewoon pech.' Verzuchtte ik. Zo bleven we nog even staan maar nu begonnen toch langzaam mijn ogen dicht te vallen. 'Ik ben moe.' Fluisterde ik. 'Ga maar vast naar boven, kom er zo aan.' Knipoogde hij. 'Ho, even wachten.' Ik hield hem vast aan zijn arm zodat hij niet naar beneden kon zoals hij van plan was. Snel viste ik een pepermuntje uit mijn jaszak en propte die in zijn mond. Ik gaf hem nog een korte kus. 'Veel beter.' Grinnikte ik. Daarna verdween ik inderdaad maar naar boven waar ik besloot eerst even snel te douchen. Daarna liep ik naar zijn kamer om daar een willekeurig overhemd van een stoel te vissen en aan te trekken.

Wolfs

Niets kan beschrijven hoe gelukkig ik nu ben. Ik leg nog snel even wat spullen klaar voor morgen, sluit alles af, controleer alle lichten en ramen en vertrek dan ook naar boven. Zachtjes klop ik op de deur van Eva's kamer maar er komt geen antwoord. Slaapt al zeker. Voorzichtig kijk ik om het hoekje van de deur maar gek genoeg is het bed leeg. Misschien nog even douchen ofzo. Laat ik maar vast gewoon naar mijn eigen kamer gaan. Als ik de deur daar open doe verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht. Daar ligt Eva, languit op mijn bed naar het plafond te staren met en glimlach van oor tot oor en een overhemd van mij aan. Ze draaide haar hoofd naar me toe en kroop onder de dekens. Ik deed snel een oud shirt en een joggingbroek aan om daarna ook in bed te gaan liggen. Ik trok haar tegen me aan en voelde al snel dat ze in slaap was gevallen. 'Pap?' Hoorde ik een fluisterstem. 'Slaap je al?' Fleur stond in de deuropening. Ze had het licht op de gang aan gedaan en daardoor viel er wat licht in de kamer. Ik legde mijn vinger op mijn lippen en wees naar Eva. Ze lag heerlijk in mijn armen genesteld en sliep rustig door. Fleur keek me met open mond aan die al snel veranderde in een brede glimlach. 'Ik heb alles weer afgesloten, is het goed als ik vannacht hier slaap?' Fluisterde ze 'Tuurlijk, neem Eva's bed maar en dankjewel.' Fluisterde ik terug. Ze knikte en sloot de deur weer voorzichtig met dezelfde enorme glimlach. Niet veel later viel ik ook in slaap met Eva in mijn armen.

Midden in de nacht werd ik wakker van het gedraai en gewoel van Eva. Ze lag helemaal bezweet tegen me aan en ik probeerde haar wakker te krijgen. Na een tijdje werd ze gillend wakker. 'Nachtmerrie?' Raadde ik. Ze knikte en ik zag tranen over haar wangen lopen. Ik trok haar dicht tegen me aan; Zachtjes aaide ik over haar rug en uiteindelijk viel ze weer in slaap.

De volgende ochtend werd ik wakker van de wekker die af ging. Ik sloeg een paar keer lukraak richting het nachtkastje. Blijkbaar was er één van de meppen raak want ding stopte meteen met zijn irritante geluid. Ik rekte me langzaam en voorzichtig uit zonder Eva wakker te maken. Ik ging weer op zijn zij liggen en bekeek op mijn gemak haar gezicht. Langzaam opende ze haar ogen en glimlachte meteen toen ze mij zag. 'Goeiemorgen...' Ze sloeg meteen haar hand voor haar neus. 'Wat?' Vroeg ik dan ook. 'Oh Jezus, niet te harden, alsof je dooie vogels op hebt. Die knoflook doet het echt niet goed. Neem maar een zak pepermuntjes mee.' Ik grinnikte. 'Of juist niet, bekennen ze misschien sneller zodat ze van me af zijn.' Ze lachte zacht en nog half slaapdronken. 'Ow Fleur ligt trouwens in jouw bed. Ze kwam gisterenavond binnen.' Ze knikte. 'Is prima toch? Ik slaap nu hier dus wordt mijn bed toch niet gebruikt. Tenzij je jouw bed wilt opofferen...' Glimlachte ze. Ik gaf haar een korte kus. 'Kom, ontbijten. Kijken of ze iets doorkrijgen vandaag.' Nu grijnsde ze. 'Als jij van me afblijft is er niks aan de hand hoor.' Snel stond ze op en liep weg om te douchen en aan te kleden. Ik zuchtte en liet me terugvallen in mijn kussen. Heel even dommelde ik weer weg maar dat duurde niet lang aangezien Eva vol bovenop me sprong en haar kletsnatte haren door mijn gezicht wreef. 'Opstaan ouwe, we moeten zo weg.' Ik was meteen weer wakker en vloog overeind. 'Hoe noemde jij mij?' Eva rende lachend weg en ik rende snel achter haar aan. Benenden had ik haar eindelijk te pakken. Ik vloerde haar maar ze duwde me echter weer onder zich en sloeg demonstratief haar armen over elkaar terwijl ze weer bovenop me zat. Dit alles was niet zonder gestamp op de bovenverdieping en een enorme lachbui gegaan en met een enorme grijns van oor tot oor zat Eva dus nu bovenop me. 'Jééz stelletje halvegare mongolen! Het is half ácht!' Riep Fleur van bovenaf de trap. We schoten allebei weer in de lach en ik hoorde haar naar beneden lopen. Haar haren hingen werkelijk alle kanten op behalve de goeie. Haar slaapdronken gezicht veranderde al snel in een lachend gezicht toen ze ons zo zag. Ik duwde Eva van me af. 'Kom, ontbijt. Ze gaan echt niet geloven dat we ons verslapen hebben. En Fleur, ga nog maar even slapen. We zijn zo weg dus dan heb je álle rust.' Ze grijnsde en vertrok weer naar boven. Een half uurtje later vertrokken Eva en ik aangekleed en al naar het bureau.

Eva

Owh het was echt vreselijk zoals we achter elkaar aan zaten vanmorgen. Maar zó gezellig. Dit was ook weer zoiets; Frank zou het nooit gedaan hebben. Al was het alleen maar omdat er soms gasten waren in het pension. En ja, natuurlijk begreep ik dan dat er zachtjes gedaan moest worden maar een beetje lol kon er toch wel vanaf? Nouja... Het heeft weinig nut meer om me dit allemaal af te vragen, het was allemaal achter me en ik ben nu waar ik ben.

'Wolfs! Van Dongen!' Werden we meteen hartelijk begroet door Mechels. 'Góéie morgen.' Gromde Wolfs dan ook zachtjes. 'Praat zometeen maar hardop, anders valt ze steil achterover.' Grijnsde ik. Ik viste weer een pepermuntje uit mijn zak en gaf die snel aan hem. Hij nam het verontwaardigd aan, maar die lucht was echt niet te harden. Zoals altijd hield hij de deur voor me open en Mechels brandde meteen los. Er was een meisje gevonden in het park. Ze leefde nog maar ze lag in het ziekenhuis. Of wij erheen konden. Het enige dat Marion er daar uit gekregen had was dat ze Rosalie heette.

Een half uurtje later stonden we in het ziekenhuis en liepen we op aanwijzing van een verpleegster richting de goede vleugel. 'Eerst maar opzoek naar de behandeled arts?' Wolfs knikte. Toen we vlakbij de kamer van het meisje waren kwam er net een arts naar buiten gelopen. Ik viste mijn ID uit mijn zak en stak die in zijn richting. 'Goedemorgen, Eva van Dongen recherche Maastricht, mijn collega Wolfs. Wij zijn opzoek naar de arts die een meisje, Rosalie, heeft behandeld. Ze is nog niet zo heel lang binnen. Weet u waar we haar arts kunnen vinden?' Ratelde ik in een keer door. 'Ja, dat ben ik. Ik heb haar net onderzocht. Ik kan eigenlijk alleen informatie verschaffen aan familie, maar aangezien ze waarschijnlijk wel politie nodig heeft geef ik de informatie ook aan u.' Ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Hoe bedoelt u "ze zal waarschijnlijk wel politie nodig hebben?" ' De arts ademde in en langzaam uit. 'Ze is verkracht.'

Sorry dat het (weer) zo lang duurde... nogsteeds last van inspiratie crisis en een beetje idee-loos... :$ nja, nu een lekker lang stukje en ik dacht eigenlijk wel dat ik t zo goed heb gemaakt :)

Xx Gerline (MeMeCharley)