Aşk Ölümsüzlüktür

10

Neredeydim ben boyle? Etrafimda kimse yok. İcim kuflenmis gibi bombos hissediyorum kendimi. Etrafimda kimse yok. Sessizlik icimde ciglik cigliga bagiriyor. Kendimi arafta hissediyorum. İki alem arasinda gibi. Hic bisey hatirlamiyorum. Neler olmustu? Millet neredeydi? Semih Aysel Emel Hande neredeydi?

   Aklima dolan dusunceyle donup kaldim. O vurulmustu. Yanimda en son Semih vardi ama su an kimseyi goremiyorum. Beynimin uzerine sis bulutlari cokmus gibi.

   Nereye gittigimi bilmeden kosmaya basladim. Ayaklarim delice hareket ederken etrafta kimse yoktu. Bagirmaya basladim.

" Semih nerdesin ? Cikarin beni. Benim gitmem lazim. "

Ayaklarim artik beni kaldirmiyorken durdum. Gozlerimden yaslar suzuldu.

" Benim gitmem lazim."

Semih'ten.

Oyku kollarimda yigilinca bi an bayildi sandim. Bedeni durmak bilmeden titriyordu. Bende saglikciydim ama icime coken endiseyle ne yapacagimi bilemedim. Su an herkesin bana ihtiyaci vardi. Yetemiyordum. Ne Cem' e ne de Oyku'ye.

   Elinde acil cantasiyla doktor geldi. Doktor Oyku'nun basina cokunce ne yapacagimi bilemedim. Duvara yaslandim oylece bakiyordum. Doktor bi kac muayeneden sonra etrafindakilere seslendi.

" Kiz sok geciriyor. Biri hemen sedye getirsin."

Kulaklarima dolan doktorun sesi icimi daha da endiseye bogarken hizla atildim. Sedyeyi bekleyemezdik. Oyku'yu kucagima alip res.e dogru kosmaya basladim. Nabzi cilizdi ama kalbi deli cirpiniyordu.

   Res.e girince sedyeye yatirdim. Doktorlar arkamdan kosmaya baslamisti zaten. Doktorlar Oyku'nun basina toplanirken karsidaki duvarin dibine sindim. İki arkadasimda su an can cekisiyordu ve elimden bisey gelmiyordu. Aniden ayaga kalkarak res. den ciktim. Sinirle duvara bi yumruk attim. Bi tane daha... Bi tane daha  ve bi tane daha. Sinirimi alamiyordum. Allah kahretsin elimden bisey gelmiyordu. Hastanenin kapisina dogru yuruyup disari ciktim. Temiz hava cigerlerime dolarken karsida ki banka oturdum.

  Oyku... İyi bi kizdi ama hataliydi. Sevdim mi haddinden fazla seviyordu. Boyle olmamasi gerekirdi. Bu kadar sevmemeliydi. Cem'in ona karsi olan tutumu acimasizdi ama ne diyebilirdim ki? Hangisine sozum gecerdi? Oyku' ye sevme desem vazgecer miydi? Vazgecmezdi. Cem'in bu tutumuna karsilik hala seviyorsa. Benim dememle vazgecmezdi.

Basina gelenlerin hic birini hak etmiyordu. Hic bi yonden sansi yoktu. Ailesiyle ayri Cem le ayri bi sıkıntisi vardi. Ama Oyku guclu bi kizdi. Basina gelen onca seyden sonra guleiliyordu. Gulusunun yasadiklarinin inadina oldugunu biliyordum. Cunku artik eskisi gibi degildi. Gulusu sadece dudaklarinda baslayip dudaklarinda bitiyordu. Eskiden gulerken parlayan gozleri simdi gulerken bombos bakiyordu. Bu da biseydi. En azindan isyan etmiyordu. Hep kendisini suclardi. Her olayda kendisini suclu gorurdu. Bu huyuna cok sinir oluyorum. Her defasinda kendisini suclu gordugu yetmezmis gibi kendisinden baska herkesi dusunuyordu. Kim olursa olsun. O... Farkli bi insandi. Cevresindeki insanlara haddinden fazla deger veriyor ve haddinden fazla seviyordu.

   Kac defa denk geldim. Kac defa toplamaya calistim enkazini. Her defasinda zarar goren o oluyordu. Hep yikilan biten o oluyordu. Kendi enkazindan yeni temeller atmaya calisiyordu. Cirpiniyordu... Boyle yapmamaliydi. Yaptigi hatalari tekrarlamamaliydi. Bi insandan zarar goruyorsa onu hayatindan cikaramiyordu. Cikarmaliydi. Onlar olmadan da hayatina devam edebilirdi. Cem olmasa da hayatina devam edebilirdi. Eminim ki eger Cem'e bisey olursa... Oyku yikilirdi. Bu defa enkazini ne ben toplayabilirdim ne de kendisi. Su an sadece dudaklarinda olan gulusu de giderdi. İci bos bi teneke gibi olurdu. Bundan emindim.

   Gecmise donup baktigimda hersey cok guzeldi. Oyku... O daha iyidi. Hayati daha iyiydi. Fedakardi ve hala oyle. Cem'i seviyordu evet. Ama ondan boyle bi beklentisi yoktu. Cem'in onu sevmesi gibi bi umudu yoktu. İstedigi tek sey yaninda olmasiydi. Ona destek olmasiydi. Ailesiyle olan sorunlarini onun bi gulusune gomebiliyordu. Gercekten. Gercekten gulebiliyordu. Cem'e bakarken onu izlerdim bazen. Cem gulumseyince Oyku'nun gozleri parlardi. Yine oyle olmasini isterdim. Eskisi gibi icten gulsun mutlu olsun isterdim.

   Cem'in Oyku'ye karsi ne hissettigini bilmiyordum. Ama deger veriyordu bunun farkindaydim.Neden boyle davrandigini bilmiyordum. Ama gormuyordu. Ya da gormek istemiyordu.

     Kafam allak bullak olmustu. Elimi cebime atip sigara paketini cikardim. Bi sigara yaktim. Caresizlik cok kotuydu. Elim kolum bagli durmak cok zoruma gidiyordu.

   Hastanenin mersivenlerini ikiser ikiser cikip yogun bakimin oldugu kata ciktim. Gozlerim onve Cem'e sonra da bi yatak otesinde yatan Oyku'ye takildi. Kan beynime sicramisti. Hizli adimlarla doktorun yanina gittim. Kapiyi calmadan iceriye girdim. Doktor once sasirsa da tepki vermedi.

" Oyku neden yogun bakimda yatiyor? "

" Semih sakin ol once gel otur."

" Oturmak istemiyorum artik ! Onun neyi var? "

" Soka girmisti. Biz... "

" Biz ne ?"

" Semih. Oyku'nun bunyesi cok zayif. Cok ugrastik ama... "

" Allah kahretsin. Benle ne bok varsa konus tamam mi? Ne oluyorsa acik acik soyle."

Tekmeyle sandalyeye bi tane vurdum. Sandalyenin dususu odada yankilanirken. Doktor yuzume bakmadan konustu.

" Oyku bitkisel hayatta."