Aşk Ölümsüzlüktür

16

Oyku'den.

Yasiyorduk..

Kulagima dolan yumusacik sesle gozlerimi acmaya calistim ama acamiyordum. En son hatirladiklarima gore son vedami edip kendimi ucurumdan denize atmistim. Sonra bi el tutmustu kolumdan. Beni once ucurumdan asagi iten adam sonra ölmekten kurtarmaya calisiyordu. Daha da yakiyordu canimi. Yumusak kadife sesi dusunmemi engelliyordu. Beynime bariyer kuruyordu.

" Ah be kizim. Neden benim pesimden geliyorsun. Biraksaydin ben olmasaydim. Sen de su an bu durumda olmazdin. Belki aglardin arkamdan. Yas tutardin. Ama yasardin Oyku... Unuturdun demiyorum ama alisirdin yokluguma. Boyle cok mu farkli ? Ha ölmusum ha yaninda olmamisim. Cok mu farkli ?"

Aptaldi bu cocuk gerizekaliydi. Gecmis bana biraksaydin ölseydim simdi sen yasardin diyo. Beyni almiyordu. Ne kadar anlatmaya calissam da anlamiyordu. O vurulunca öldum ben. Ölurse...

" Uyan lutfen. Beni bu sekilde birakamazsin. Vicdan azabi cekiyorum Oyku. Bu ölmekten daha kotu. Kendi kalp atislarini benim kalbime feda etmissin. Ben su an senin hakkinla yasiyorum. Benim degil senin kalbin atmali Oyku. Ben hic bi zaman iyi biri olmadim. Senin istedigin gibi olamazdim. Sana hayalini kurdugun mutlulugu veremezdim. Ben iyi degilim Oyku... Eger benimle olsaydin sende benim gibi olacaktin. Saf olmayacaktin... Benim yasadigim batakliga seni de cekemezdim. Anladin mi Oyku ? Bu yuzden benden uzak durmaliydin. Senin hayatini mahvetmeye hakkim yok. Anlasana sevme beni. Alis yokluguma. Sen beyazsin ben siyahim Oyku. İkimizde boyle kalmaliyiz. Ben beyaz olamam seninde siyah olmana izin veremem. Duy beni. Konus benimle.. "

Hala hayatini mahvetmeye hakkim yok diyo ya. Su an cok super bi hayatim vardi zaten. Agzimi acip bagirip cagirmak istiyordum. O sirada elimin uzerinde bi el hissettim. Bu el tum dengemi bozmustu. Nefes alip verisim hizlanirken aglamak istiyordum. Ama hic bisey yapamiyordum. Gozlerimi bile acamiyordum. Vucudum felcli gibiydi. Uzerimdeki etkileri hic hos degildi.

Enteresan... Baska seslerde duyuyordum. Bu tanidik bi ses gibiydi. Bu Onu sedyede muayene eden doktordu. Onun burada ne isi vardi ki ? Ben sadece onu gormustum burada. Etrafimdan ciglik sesleri geliyordu.

Annem..

İki defa hickirip Oyku diyordu. Sesini hic boyle duymamistim. Annemi gormek istiyordum ama acamiyordum gozlerimi. Hic bi yerim hareket etmiyordu. Sonra bi anda bi rahatlama hissettim. Vucudum gevsiyordu. Uykum geliyordu. Bilincim git gide kapanirken nefesim duzene binmisti. Kendimi uykuya teslim ettim.

Semih'ten.

Cem Oyku ile konusmayi kabul etmisti. Hic bu kadar zorluk cikaracagini tahmin etmemistim. Cem den baska secenegimiz yoktu. Nasil Oyku'yu tehlikeye atabilirdi. Oyku onun yuzunden bu haldeydi. Sadece uyuyanana kadar yaninda olacakti. Doktor 12 saati var uyanmak icin demisti. Bu 12 saat icerisinde uyanmazsa umudunuzu kesin demekti. Doktorun verdigi sureden geriye sadece 8 saat kalmisti. Uyanmaliydi. Uyan Oyku yalvaririm.

İceride bi hareketlilik vardi. Kosarak yogun bakima girdim. Artik bizim cat kapi girmemize alismislardi. Acikcasi hemsirelerin bazilari Melis'ten korkuyordu.

İceriye girdigimde doktor yine ilac veriyordu. Sanirim yine Oyku'nun kalp atislari hizlanmisti. Ah Cem... Öldurmeyeceksin. Yasatacaksin.

" Cem."

" Ne ? "

" Ne dedin kiza "

" Hic.. Hic bisey."

" Of olum ya. Kizi öldurmeni istemedik. Sadece donmesine yardim et dedik."

O sirada doktor girdi araya.

" Artik sizi duyabiliyor. Biraz dikkatli konusun."

" Duyabiliyor mu? "

" Evet."

İste simdi Cem'in konusmasinin ise yaradigini anladim. Kotu de olsa Oyku onu duyabilmek icin cabalamisti ve artik Oyku beni de duyacakti. Hizla Oyku'nun yanina gittim.

" Oyku... Oyku duyuyosun beni. Lutfen Oyku uyan. Sakin ölmeye kalkma. Duyuyo musun ? Sakin... Su an disarida senin uyanmani bekleyen bir suru insan var. Annen, Aysel, Melis, ben ve daha bir cok insan perisan oldu. Sen gidersen annen yikilir. Ben yikilirim. Disarida senin icin bekleyen herkes yikilir. Sen karincayi bile incitmezsin. Bu kadar kisiyi de uzmek istemezsin. Uyan Oyku. Yalvaririm uyan."

Ellerimi gozlerime goturdum. Agliyordum. Ben.. Ben agliyordum. Bu ilk degildi. Ama daha once boyle ulu orta aglamamistim. Gozlerime dolan yasi tutamadim ve dustu. Gozyasim Oyku'nun yuzune dusmustu. Kafami cevirdigimde Cem bana bakiyordu. Gozlerimi Cem'den ayirmadan kafami saga sola salladim. Boyle olmamaliydi. Oyku Cem yuzunden ölmemeliydi. Gozyaslarimi elimin tersiyle sildim. Oyku'nun yanagina dusen yasi elimle silip Cem' e bakmadan kapiya dogru yuruyup disari ciktim. Umutla bakan Zeynep teyzenin yanin gittim.

" Oyku.. Bizi duyabiliyor."

" Nasil yani uyandi mi ?"

" Hayir. Ama bizi duyabiliyor. Bu iyi bisey."

İcinde biraz rahatlama olsa da yine buruk bakiyordu Zeynep teyzenin gozleri. Ona daha iyi bi haber vermek isterdim ama elimizde sadece bu kadari vardi. Bu da biseydi. Olumsuz bisey dusunmek istemiyordum ama gecen gun Onu kaybedebilirdik. İpler Oyku'nun elindeydi. Keske bi an once uyansa. Ona bir suru pamuk seker ve elma sekeri alirdim. Sanki bi daha goremeyecekmisim gibi surekli yaninda olurdum. O istemeden alirdim elma sekerlerini.

Aklima gelen bi aniyla gulumsedim. Bi defa hastane cikisinda benden elma sekeri istemisti. Hastanenin civarinda elma sekeri satan bi yer yoktu. Sirf elma sekeri alabilmek icin hastaneden carsiya yurumustuk. Yolun yarisinda yoruldum diye sizlansada vazgecmemisti. Simdi de yoruldu ama vazgecmeyecekti. Carsiya gidip elma sekerini aldigimizda kucuk cocuk gibi elinde sallayarak sevinmisti. Yine ayni sevinci yasasin diye ona bir suru seker alacaktim. Pamuk sekeri eline yuzune bulastirarak yemesini izleyecektim. Ama bunun icin uyanmaliydi. Hemde bir an once. Sadece 5 saat vaktimiz kalmisti. Oyku bu 5 saat icinde uyanmaliydi.