Ilang araw matapos nang ma-solve namin ang kaso at balik ulit ako sa personal case ni lorenzo. Nakasamento pa rin ang aking kaliwang kamay at hirap mag trabaho. Shit! Where the fuck are you lorenzo?
It's 2pm in the afternoon at pinag-aaralan ko pa rin ang case nito. Habang tumatagal ay lalong palabo ng palabo ang mga nangyayari, no. Hindi ako pwedeng sumuko, kahit ilang taon ko pa asikasuhin 'to, i have to find him.
"You're so busy, aren't you?" Niko said.
"Fuck" i whispered as i want to calm myself.
"Ow, Did I disturb you? I'm sorry"
"You are not just disturbing me, you are ruining my focus here" I said with a deep voice and I looked at him evilly as he stood in front of me.
"Ow, ehehe pasensya na" pag tugon niya at napakamot pa likod ng ulo nya.
"Get out"
"H-hey, you're so mean don't be like that~"
"I said get out!" I repeat.
Umalis siya sa pagkakaharap ko at binalik ang focus sa kaso. Ilang oras ang lumipas at nakaramdam na ako ng hilo, what's happening? Tinignan ko ang relo na nasa kamay ko and it's already 5pm.
"Shit! wala pa pala akong kain" i tried to stand up ngunit nagdilim ang paningin ko kaya napa upo ulit ako dito.
I'm just resting myself when someone drop a juice box in my desk.
"Here i brought you a food, just eat it" at nilapit saakin ang burger na binili niya saakin.
"Thank you pero hindi ako kumakain ng burger" tumayo ako sa kinauupuan ko at umalis ng office
"W-wait, hey"
_______________
It's already 6pm at nandito parin ako sa restaurant where i eat my dinner...... Pero kasama ang tukmol na ito. And guess what, sa classic restaurant niya pa talaga ako dinala. I was looking at him uncomfortably while he sipping his drinks"Why?" He said confusingly and i removed the gaze. Bumuntong-hininga muna ako dito at muli ako nag salita.
"You don't have to pay for my food, I have my own money" I said.
"Just accept it, I just want to make up for what you did" and he continued sipping his drinks.
"Ahmm.. what did I do?" I ask confusingly
"About.. ahm.. ah,"
"Uhuh?" I'm still confused about what I did to him.
"Basta, tapusin mo nalang kinakain mo" sabi niya at wala na akong nagawa pa kundi kainin nalang ang in-order niya para sa akin. He's so weird and awkward.
Hindi ko alam kung bakit laging naka buntot ito saakin medyo hindi ako komportable dahil hindi naman sya si lorenzo.
Kumakain lang ako ng makaramdam ako ng medyo mabigat na ere sa resto. Tinignan ko ang bintana na makikita dito agad ay ang labas ng resto.
"Shit" I said and Niko looked behind him to find out what I was looking at.
"It's rainy" he said and he looked back at me.
"Wala akong dalang payong"
"Patilain na muna natin ang ulan at kapag tumigil na ito tsaka tayo lumabas" sabi niya at tumango na lamang ako.
Dalawang oras na kaming naka-upo dito at hindi pa rin tumitigil ang pagbuhos ng ulan.
"I feel sleepy" I said and he looked at me.
BINABASA MO ANG
Im In Love With A Homeless Guy: Where's Lorenzo? (COMPLETED)
Roman d'amourAlam naman natin lahat na ang nakakadiring tao sa mundo ay ang palubi o taong grasa Hindi mawawala ang pang aapi at pag didirian ng ibang tao Nakilala ko si Lorenzo bilang isang pulubi ngunit kung kikilalanin mo ito ng maigi iba sya sa mga taong nak...