Breaktime ko sa aking trabaho kaya napagpasyahan kong pumuntang cafe upang mag relax. Nagkakape lang ako dito habang hawak hawak ko ang papel na aking nakita sa libro ko sa bookshelf na may nakasulat na aking pangalan at na si joseph.
Hindi ko alam kung sino talaga itong joseph na 'to pero nababagabag na ako sa simpleng sulat na ito.
Sino ka ba talaga? At bakit naisulat ni lorenzo ang pangalan mo. Nakatingin lamang ako dito nang may magsalita mula sa likod ko.
"Joseph?" Tanong nya. Nang marinig ko ang boses nito ay agad 'kong itinago ang papel sa loob ng aking bag.
"Shit! Ginugulat mo 'ko!" Pah tugon ko kay niko.
"Oww, pasensya na, pwedeng makitabi?" He ask.
"Go on"
Hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote nito para gulatin nalang ako ng ganun ganun nalang, eh paano kung may sakit nalang ako sa puso edi natigok na'ko. Ginigigil mo talaga ako Niko Armian.
"Madalas ka ba nandito?" Tanong nya at humigop ng kape.
"Ngayon lang ako pumasok dito"
"Ganun, naalala ko yung huling pagkikita natin sa cafe. Grabe pag kabato mo saakin ng libro, hanggang ngayon naaalala ko pa rin haha" sabi nya na may halong biro. Nakakatawa yun? Pag katapos mong laitin ang boyfriend ko.
"Buti nga sayo dapat pala binato ko na rin pati bag ko"
"Hey, don't be so hard. Knock down na nga ako nun eh"
"Dagdagan pa natin gusto mo?"
"Sorry" at tsaka siya humigop sa kape nya. Ilang minutong tumahimik ang usapan namin ng mag salita muli siya.
"I'm just wondering how is he right now?" Tanong niya habang nakatingin sa kanyang baso.
"What do you mean?" Aking tanong.
"Remember when i punch him?"
"Yeah? At hinding hindi ko yun makakalimutan dahil sa pananakot mo sakanya"
"You're so over protective at him tho, ano bang meron sa inyo?"
"He's my boyfriend"
"Really? That guy is your boyfriend?" Gulat niya nang masabi ko yun sa kanya.
"Abnormal ka naman yata"
"Sorry"
"Weird but seriously i love him so much"
"Kahit sino namang tao, once na tumibok ang puso mo sisiguraduhin mong siya na talaga, mahirap o mayaman, madungis o malinis"
"Y-yeah" wala na akong nasabi pa nang masabi niya ang mga bagay na iyon. Naka-upo lang ako sa couch habang hinahalo ang kape na nasa harap ko.
"Nasaan na nga pala sya?" Tanong niya at napasandal sa kanyang inuupuan.
"He's missing"
"What? Since when?"
"1 year ago and almost half months at hindi ko pa rin siya nahahanap ngayon"
"Wala ka pa rin bang balita sakanya?" Tanong niya at umiling lamang ako bilang sagot na hindi. "That's weird, so yung inaasikaso mo palang case sa office is about him, isn't?"
"Yes" sagot ko. Ilang segundong tumahimik ang usapin nang magsalita muli ito.
"Pwede kitang tulungan jan sa personal case mo" sabi nya at napatingin naman ako dito.
"No need niko, i can do this on my own"
"Hindi mo kaya ng mag isa ka lang lalo na't mahigit isang taon na syang nawawala"
BINABASA MO ANG
Im In Love With A Homeless Guy: Where's Lorenzo? (COMPLETED)
RomanceAlam naman natin lahat na ang nakakadiring tao sa mundo ay ang palubi o taong grasa Hindi mawawala ang pang aapi at pag didirian ng ibang tao Nakilala ko si Lorenzo bilang isang pulubi ngunit kung kikilalanin mo ito ng maigi iba sya sa mga taong nak...
