Bizim Şarkımız

Gerginlik

Sıla ile beraber, Zeynep ve muhteşem olan kişinin yanına gittik. Çocuk sıraya yeni oturmuştu ve Zeynep de ona elini uzatmıştı.

Zeynep
"Merhaba ben Zeynep"

Çocuk biraz bekledikten sonra derin bir nefes aldı ve kafasını kaldırıp Zeynep'e bakıp Zeynep'in elini sıktı.

?
"Ben de Deniz. Memnun oldum"

Deniz hafiften sırıtarak Zeynep'e bakıyordu. Sonra bizi fark etti ve bize elini uzattı. Sıla benim arkamdaydı ama beni biraz ittirip Deniz'in elini sıktı

Sıla
"Sıla ben de :)"

Deniz gülümsemeyi kesti ve Sıla'nın elini bıraktıktan sonra bana bakıp bana da elini uzattı. Neden herkesin elini sıkmak zorundayız?

Deniz'in elini sıktım ve gülümsedim.

Kaan
"Kaan"

Tam o sırada kapı açıldı ve öğretmen içeri girdi. Herkes sırasına oturdu.

Öğretmen
"Günaydın. Ben öğretmeniniz Ebru. Umarım birlikte iyi seneler geçiririz"
.
.
.
.
.
.
Zil çaldı. Şu ana kadar tanıştığım kişilerin yanına gidecektim ki...Sıla ve tanımadığım daha bir çok kişi Deniz'in sırasının etrafında toplanmıştı. Zeynep de orada mı diye bakacaktım ki onu öğretmenin yanında gördüm.

Neden herkes Deniz'in yanında ve Zeynep öğretmene ne söylüyor? Her neyse...Galiba benim de Deniz'in yanına gitmem lazım. Tanışmak için. Ama fazla da hevesli değilim. Ayrıca benim derslerime odaklanmam lazım. Eğer fazla arkadaş edinirsem onlara uyup derslerimi asabilirim.

Evet...En iyisi sıramda oturmak...Ama böyle de çok mu yalnız gözükürüm? Pf. Neden her yıl aynı şeyi yaşıyorum? Ah neden kimseyle tanışma cesaretim yok?

Telefonumu çıkarttım ve...Hiç bir şey yapmadan sadece ekrana baktım. Çünkü yapacak bir şeyim yok...Zil çalana kadar burada oturup ekrana mı bakacağım? Yoksa gidip arkadaş edinmeli miyim? Edinmeliyim ama bu kolay değil...

Ben telefon ekranına bakıp bunları düşünürken önümdeki sıraya birisi oturdu ve omzuma dokundu. Kafamı kaldırıp ona baktım. Zeynep gelmişti

Zeynep
"Hey. Ne düşünüyorsun?"

Kaan
"...Hiç."

Zeynep
"Neden herkes orada? Herkes birbiriyle tanışmaya mı çalışıyor?"

Kaan
"Evet galiba."

...Siktir et. Herkesle tanışarak da bu aptalları geçebilirim. Buluşmamak için bahane bulabilirim. İyi olmam gerekiyorsa okulda fazlaca arkadaşımın da olması lazım. Böylece ekstradan tanınırım.

Tek yapmam gereken 'En iyi kişi' gibi davranmak... Ama her yıl bunu yapmaya çalıştım ve asla başarılı olamadım.

Zeynep
"Biz de gitmeli miyiz?"

Kaan
"Evet. Sen öğretmenle ne konuştun?"

Zeynep
"...Hiiç"

Neden saklıyor ki? Önemli bir şey olmadığına eminim. Daha ilk gün.

Zeynep iç çekip oturduğu yerden kalktı. Ben de kalktım ve gülümseyerek onların yanına gittik.

Konunun ne olduğunu pek anlayamadım. Ayrıca bir sohbete girmek benim için hep zor olmuştur.

Zeynep
"Selaaamlaaar!"

Zeynep...napıyorsun? Herkes kafasını çevirip Zeynep'e baktı. Galiba rezil oldu.