Finale son 4🌺
***
Bana içimden ağlamayı öğreten kadın, senin ağladığın bu dünyada nefes almak istemiyorum 🍃
***
Ecmel'im aldılar seni benden, bugün bunu daha net anladım. Biz bunca mutsuzluk içinde birbirimizle mutlu olurken hayat kıskandı bize, meleklerin gözü değdi belki de. Sen bana her tebessüm edişinde biraz uzaklaştırdılar seni benden, en azından denediler bunu ama ben daha çok bağlandım sana.
Ve hayat, bu bağı koparmaya ant içti sevgilim ama bilmediği bir şey vardı, seni ister kilometrelerce uzağa isterse de bu dünyadan koparıp başka bir aleme götürse de aramızdaki bağ son bulamazdı.
Şimdi elimde ben bilmeden bana yazdığın bu günlük duruyor öylece, elimde de bir dal sigara... Yokluğuna ruhumla beraber yakıp içime çekiyorum her bir nefesi, biraz ölmeye olan cesaretsizliğimle sana kavuşma hasretiyle ve Ecmel'im, bu sigara bile kıymetini bilmiyor. Bu dünya senin kıymetini bilemedi sevgilim, sigaramı seni düşünürken içerken o bitmemesi gerektiğini düşünmeli ama yapmıyor bunu, oysa düşüncemde geçen senin, elimdeki sigaradan bile eksik olmanı istemezdim ben.
İç çekerek açtım günlüğünü, çoğu sayfasını artık biliyordum. Birlikte en mutlu anlarımızın çoğunu okurken ağlamış, kavgalarımızı okurken kendime kızmıştım sürekli. Ömrümüzün bu kadar olacağını bilsem o tartışmaların hiçbirini yapmazdım Ecmel, her kavga sonunda öpücükler kondurduğum yüzünü daha çok öperdim.
'' Of hazinem, of! Bütün yaşanan bu anlar için başka bir şey gelmiyor elimden, koca bir of çekmekten başka...
Bugün yine kavga ettik Baran'la, nasıl canım yandı bir bilsen... Beni kıskanmasını seviyorum ama artık işe gelmemi istemiyor, gelen müşterilerin bakışlarından rahatsız olduğunu söyledi. Bunu daha önce de konuşmuştuk ama dinlemiyor beni. Ben evde olmayı sevmiyorum ki, yapacak bir şeyim olmuyor evde kaldığım zaman. Temizlik, yemek bir yere kadar neticede. Hem... Geçinmemiz ve ileride evlatlık edineceğimiz çocuğumuz için birikim yapmamız gerekiyor, ona yardımcı olmak istiyorum, maddi açıdan bütün yükü onun omuzlarına bırakmak istemiyorum.
İlk defa bugün anlaşılmadığımı hissettirdi bana, ne dersem diyeyim hep net tavrını sergiledi.
'Bitanem, tersini düşünsene birkaç dakika. Kadın giyim dükkanı açsaydık bana sulanan kadınlara sinirlenmez miydin?' diye sorduğunda ona daha net anlamıştım.
'Ama ben senin gelmeni istememezlik yapmazdım. Çünkü onlar ne yaparlarsa yapsınlar sen yanaşmazsın, ayrıca bu normal yaşantımızda da olacak ki sevgilim. Yoldan geçen biri bana baktı diye dışarıya çıkmamı mı istemeyeceksin?' duraksadı bir an, düşündüğünü anladım.
'Hayır tabi ki ama anlamıyor musun beni sevgilim? Her gün kıskançlık yüzünden kavga edelim istemiyorum, farkındaysan geldiğin zamanlar hep yaşıyoruz bunu. Çok sinirleniyorum bu duruma, kendimi zor tutuyorum heriflere bir şey yapmamak için.'
'Benim ne suçum var o halde? Onlar baktı diye bana neden böyle davranıyorsun, ben bakmaları için bir şey yapmıyorum ki?' diye sinirle konuştum. Benim açımdan düşünmüyordu.
'Sevgilim, canözüm, kalbim, her şeyim... Biliyorum sen hiçbir şey yapmadın ama onlara ne yapabilirim ki ben? Kavga ettiğimde neler olduğunu gördük birlikte, erkek müşteri almayayım diyeceğim ama erkek giyim dükkanı orası... Ne yapayım söyle, ne istiyorsun? ' aklıma başka bir şey gelmiyordu ne yazık ki. Sessiz kalmakla yetindim, yanıma gelip omuzlarımdan tuttu beni. Gözlerime baktığında kalbimin teklediğini hissettim, yıllar geçse de sanki ilkmiş gibi hissettiriyordu bana onunla yaşadığım temaslar.
'Çok seviyorum seni, ben sana bakmaya kıyamazken bir başkası pis gözleriyle sana baksın istemiyorum sevgilim.' alnıma bir öpücük kondurdu ardından.
'Onlar umrumda değil ki benim, sadece sen önemlisin benim için.' diyebildim yalnızca ama içimde hala öfke vardı. Onunla böyle olmayı sevmiyordum halbuki, kavga etmek istemiyordum hiçbir zaman ama her ilişkide oluyordu elbette.
Öpücüklerini yanaklarımda yavaş yavaş gezdirip küçücük dudağıma da bıraktı, kavga sonlarında böyle yapınca kendimi daha iyi hissediyordum ama bu kez yeterli gelmemişti bu. Biz aynı hayatı paylaşırken beni ilk defa anlamamıştı, bana hak vermemişti. Bu yabancı hisle ne yapmam veya nasıl hareket etmem gerektiğini kestirememiştim. Dudaklarımdan ayrıldığı zaman ben de öperdim onu, yanaklarını okşadıktan sonra avuç içlerinden öperdim ama bu kez sadece avucundan öpüp yanağıma bastırdım ellerini. Varlığını hissetmek, biraz da kırgınlığımı belli etmek içindi.
Ama sanırım anlamadı hazinem, en çok o an anlamasını isterken anlamadı beni. Yanağımdaki eliyle yanağımı okşayıp başıma bir öpücük daha bağışladı, ardından işe gitmesi gerektiğini söyleyip sarıldı bana. Bıraktığında o boşlukta yarım hissettim kendimi hazinem, ne yapacağımı bilemedim.
Özür dilerim sevgilim, ben bugün sana ilk kez yalan söyledim. Sen çıktıktan bir saat kadar sonra ben de çıktım, bütün gün dolaştım etrafı. Sana hep söylerdim, nereye gideceğimi veya ne yapacağımı ama bu kez yapmadım. Eve geldiğinde de söylemedim bunları. Neden diye sorma bana, sen beni anlamadın sevgilim, ben de seni anlamak istemedim bir an.
Uykuya dalmadan yaşadığım pişmanlık bütün gecemi zehir etse de yine de söylemeyeceğim sana bunu, küçük bir sır olarak kalacak. Çünkü ben her şeyimi sana açık açık söylerken sen suçum olmayan bir şey yüzünden beni yanında istemedin sevgilim, bunun ağırlığını anlatamıyorum buraya. ''
Ben berbat bir insanım Ecmel, seni o üzgün halinde bıraktığım için ve sen üzgünlük denizinde boğulmaya yakınken fark etmediğim, daha doğrusu fark etsem de isteğimden dönmediğim için aşağılık herifin tekiyim.
Sen sevgilim, sen o buseleri kondururken ruhum teslim olurdu sana. Biz birbirimizi avuç içlerimizden öperdik, ben seni avuç içlerinden öpmüştüm Ecmel, söylesene ben bunu nasıl unuturum?Öpmeye doyamadığım dudakların vardı Ecmel, bir kez olsun öpmek için canımı vereceğim dudakların... Ben o dudakları hüzünle yıkarken nasıl hala nefes alırım, sen almazken? Nasıl pişmanım bir bilsen, keşke bilebilsen sevgilim, keşke görebilsen..
***
-Bölüm sonu! Kurs olmasa ne güzel sizlerle daha çok olacaktım ama olsun artık, son bölümler böyle olmak zorunda kaldı.~Sizce Ecmel mi yoksa Baran mı haklı?
Sizleri seviyorum, Diğer bölümde görüşmek üzere 💙😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ecmel / Tamamlandı
Short StoryŞu toprağın altında benim cennetim yatarken Ecmel, söylesene ben nasıl nefes alırım, yokluğunda cehenneme dönen bu yeryüzünde? Senin bedeninin alamadığı her nefes için yansın bu ruhum en derin cehennemlerde. ~Ecmel adında ilk Wattpad kitabıdır ~ ***...