Ecmel / Tamamlandı

1.7

Finale son 3🌺

***

'Sabah uykum' diye hitap ederdim sana, sabah uykularının yarım kaldığını hesaba katmadan... 🍃
(Sabah uykunun baş harfini yaz🌺)
***

Seni kollarıma aldığımda Ecmel, en çok gülüşünü izlemeyi severdim. Şu canına yandığım dudakların tebessümle yıkandığı zaman kalbim huzur dolardı benim, gözlerinin içinde hissederdim mutluluğunu. Kirpiklerini teker teker saymak isterdim, eksildiği zaman içten içe kızardım sana. Çok ovuştururdun gözlerini, acır diye korkardım Ecmel. Canına yandığımın canı yanmasın isterdim hep.

Sen daha çok gülümse diye rezil olmaya bile razı olurdum Ecmel, şimdi yine rezil etsem kendimi o çok özlediğim gülüşünden bir kuble bahşeder misin yüreğime? Şu kurak toprağa bir yudum su bağışlamaz mısın sevgilim?

Hatırlar mısın Ecmel, senin yanındayken biraz rezil olmam seni eğlendirirdi, beni tatlı bulduğun zamanlardan biri olduğunu söylerdin hep. Hatırlarsan ilk kez sana yemek yapmaya kalktığım zaman nasıl elime yüzüme bulaştırmıştım sürprizi... Tencere kapağını camından tutduğumda fırlatma bir olmuştu, eh tabi tencere de önümde olunca dökülmüştü yaptığım çorba. Üstüm başım mercimek olurken gürültüye uyanmıştın, o gün çok yorgundun değil mi Ecmel ben öyle hatırlıyorum, bu yüzden öğleden sonra şekerleme yapma kararı almıştın.

Yemek yerken üstünü batırmış küçük çocuklara benzetmiştin beni, öpücüklere boğup arada bir bu durumla eğlenmiştin. O gün öğrenmiştim bunu ve sevgilim, itiraf edeyim sen gülerken o kadar hoşuma gidiyordu ki bu durum. Sırf birazcık daha tebessüm bağışlaman için tekrar tekrar rezil olasım gelirdi.

Bugün nergis kokulum, dükkana baban geldi. Öğlen yemeği saatinde, hiç beklemediğim bir zamanda geldi hem de. Cenazeden sonra perişan olduğunu biliyordum, arada arıyordum onu ama yüz yüze konuşma cesaretim olmamıştı hiç. Göz altları çökmüş, saçlarında daha çok aklar belirmiş ve en çok da güler yüzü solmuştu sevgilim. Sanki bir çocuğun hayalleri kırılmıştı yüzünde, öyle acı dolu bakıyordu ki yüzüme bir an ben veda etmek istedim senin yerine. Gerçi Ecmel, bu hep istediğim bir şey fakat o an daha çok istedim işte.

Önce normal sohbet etmeye çalıştık, senden sonra evinden taşındığını biliyordum ama geri yerleşmiş. Bırakamamış anıları.

'' Orada hem eşimin hem de kızımın izleri vardı, hep aklıma gelirler yaşayamam sanmıştım ama anladım ki, onlar aklımdan bir an giderlerse yaşayamazmışım. '' böyle söyledi.

Baban Ecmel, keşke benim de babam böyle olsaydı dediğim tek insan. Babam sorumsuz bir insandı, biliyorsun hep maddi ve manevi anneme ben destek olmaya gayret ettim ama senin baban Ecmel'im, belki de senin en büyük şansın. Annen vefat ettikten sonra seni bir yanı eksik bırakmadan, senin hep arkanda olarak büyüttü seni.

'' Ne olursa olsun babam var. '' diye bir cümle varya Ecmel, onu en rahatlıkla söyleyen kişilerden oldun hep.

Oysa benim babam beni sadece başarılı olduğum zaman severdi, överdi ama başarım bile onun sayesinde olurdu ona göre. Hata yaptığım zaman yanımda durmazdı, beni suçlardı hep ve hep yüzüme vururdu bunu.

'' Tek dileğim artık eşimle kızıma kavuşmak. '' dedi cümlelerinin arasında. Öyle istiyorum ki ben de bunu Ecmel'im, sensiz yaşamın bir anlamı olmadığı gibi sensiz diğer unsurlar da önemini yitiriyor.

Baban gittiği zaman Fatih'le konuşma fırsatımız oldu. Sabah dükkanı açmak için Bensu gelmemişti ve bunu fark edip ben aramıştım onu, bundan haberi bile yoktu. Bensu'dan haberi olup olmadığını sorduğumda,

'' Sorma Baran, hiç sorma. Dün biraz tartışmıştık ama böyle olacağını düşünemedim tabi. Sevgilisiyle buluşmak için izin istemişti fakat ben diğer dükkanda çalışıyorum biliyorsun, bu dükkana bakmak onun görevi yani. Kabul etmedim, haftasonu izin verebileceğimi söyledim ama bunu söyleme sebebimin sevgilisini sevmediğim için olduğunu söyledi. Tabi o zaman ipler koptu bende, biraz tartıştık. Ardından bana

'Eğer hep böyle sorun olacaksa işi bırakırım.' dedi. Yapacağını düşünmemiştim, o an yanıt da vermemiştim ben. '' dedi.

''Anlaşılan gerçekten istiyor evlenmeyi.'' diyebildim sadece. Başka verecek tavsiyem de yoktu Ecmel, bu sebeple onu Melih abiye yönlendirdim. İşin biraz daha ehli olan kişi oydu neticede.

Ecmel'im, en çok neyi özledim biliyor musun? Pazar sabahları kahvaltımızı yapıp birlikte film bulamadığımız zamanlar çizgi film izlemeyi. Pazar günleri bize ait olurdu, istediğimiz ne varsa doya doya yapardık birlikte, daha çok evde geçirirdik zamanımızı. Çünkü özlerdim seni fazlasıyla, dükkanda koşuştururken seni ihmal etmekten kaçınırdım hep.

Yapacak bir sürü şeyimiz vardı Ecmel'im, daha çok terliklerimizi öpüştürecektim ben. Karşına geçip usul usul ayaklarımdaki terlikleri terliklerinle buluşturacaktım, bunu her yaptığımda yüzünde oluşan o tarifi mümkün olmayan gülüşünü izleyecektim. Sonra belki de belinden tutup öpecektim seni, bu hareketimi hep çok severdin. Ellerim aşık olduğum saçlarında gezinirken dudaklarım gezinecekti dudaklarında, yanaklarını okşayacaktım sonrasında.

Bütün bu hayaller ve pek çoğu eksik kaldı sevgilim, bir sen gittin bu düşlerden ve ben, tıpkı hayallerim gibi bir daha tamamlanmamak üzere yarım kaldım. Üstelik, bütün bunlar öyle hızlı gelişti ki sana veda bile edememiştim henüz, o ameliyat masasında seni sonsuzluğa uğurlayacağımı bilsem bırakmazdım seni.

Sana belki de layık olmayan bir şiirle sona ulaştırmak istiyorum Ecmel'im bu mektubumu. Seni çokça özlüyorum.

Yüreğimi binbir parçaya ayırsalar Ecmel,
Her biri adını sayıklayarak can verirlerdi avuçlarımda
Ve öyle ki sevgilim,
Teker teker özenle bir seslenişine ruhlarını teslim ederlerdi sana
Oysa şimdi Ecmel'im,
Yüreğim belki bin
Belki on bin, belki yüz binlerce kez bin defa
Parçalara ayrılsa da
Bir kez seslenmedin bana
Ben o gün son kez duydum seni, son olduğunu bilmeden
Bilseydim Ecmel, inan bana bilseydim eğer
Ruhumun en güzel köşesinde saklardım onu
Kimsenin bulamayacağı ve kaybolmayacağı bir yerde...

***
-Bölüm sonu! Bugünüm boş olduğu için hemen bölüm yazayım dedim. Sevinenleri göreyim 💙

~Finalden beklentilerinizi yazın lütfen 💕

Diğer bölümde görüşmek üzere sizleri seviyorum ❤️😘