Hayatım acınası değildi, şimdiye kadar istediğim çoğu şeye anne ve babam imkanları dahilinde sahip olmama yardımcı oluyordu.
İçimi yiyip bitiren şey aslında benim, ben olmamdı. Hastalığımı öğrendiğimizden bu yana kendimi içime hapsetmiştim desem yeriydi. O kadar çok maddi hasar vermiştim ki aileme. Bunu kabul edemiyordum. Çünkü hastalığımı geçirmese bile geçici süreliğine ömrümü uzatan ilaçların meblağı yüksekti.
Ve ben, sanki bir hastalıkla mücadele etmiyormuşum gibi, kalbim yeterince iyiymiş gibi birini sevmeye kalkmıştı. Kalbim kendi kendini yormayı seçmişti. Hiç olmayacak birini severek..
Kollarıyla beni sardığı ilk andan bu yana iki saat geçmişti ve ben ağladıktan sonra beni kucağına alıp odama getirmişti. Birlikte uyumuştuk, üstelik elleri bir an benden ayrılmamıştı.
Karar veremiyordum ki. Beni sevmiyordu, aşık hiç değildi. Değer veriyordu sadece. Anonim kişinin yazdıkları geldi aklıma. Güzel kızdım, sevgim dediği gibi derindi. Bu yüzden bile beni yanında tutuyor olabilirdi. Ki öyleydi, kendimi kandırmama gerek yoktu.
Kafamı göğsünden kaldırıp yüzüne baktım. Ellerim yanağına gitti ve okşamaya başladım. Huzursuz olmuş gibi kıpırdandı fakat daha sonra yeniden huzuru bulmuş gibi uyumaya devam etti.
Elimi saçlarına çıkardım ve görüntüsünün aksine yumuşak saçlarıyla oynadım. Biraz daha yüzünü seyrettikten sonra kalkmaya yeltendim ama belimi sıkan kolları yüzünden başarısız olmuştum.
"Uslu dur."
"Sen uyumamış mıydın?"
"Senden de önce uyandım. Ama beni izleyebilmen için numara yaptım." Göz kırpıp beni yeniden kendine bastırdı.
"Pisliğin tekisin."
"Biliyorum."
"İyi."
Gözlerini yeniden uyumak için kapattığında yüzüne doğru nefesimi üflemeye başladım. Tek isteğım onu rahatsız etmekti.
Yüzünü buruşturarak, "Ne yapıyorsun kızım?"
"Bıraksana beni ya kalkmak istiyorum."
"Kollarımın arasından çıkmak istemediğini ikimiz de biliyoruz."
"Tüh, yanlış biliyormuşuz. Görüyor musun?"
Gözlerini devirmekle yetindi. Fırsatı kullanarak kollarının arasından sıyrıldım. Duş almam gerekiyordu.
Uyuduğumuzdan bu yana kendimi daha iyi hissediyordum ve gribimin daha gelmeden gitmesini mutluluğuma bağlıyordum.
İnsanın ruhu hasta olmadan bedeni yatağa düşmezmiş, derler ya o mesele.
Duşakabine girip yıkanmaya başladım ama tam saçlarımı bitirmişken ışıkların gitmesiyle karanlığa hapsoldum. Karanlıktan korkan biri değildim ama duştayken ışıkların gitmesi iyi olmamıştı. Havluyu bedenime dolayıp duşakabinden çıktım. Kapıyı araladım ve Taehyung'a seslendim.
"Taehyung!" Bir kaç kere ismini çağırmamdan sonra gelebilmişti.
"Jennie sitedeki her evin elektriği kesilmiş. Uzun süreli olabilir, işin bitti mi?"
"Hayır sadece saçlarımı yıkayabildim. Benim için mum getir. Mutfakta musluğun üzerindeki dolapta var. Çabuk ol lütfen."
Yüzünü göremesem de uzaklaştığını adım seslerinden anlamıştım. Bir kaç dakika sonra bir elinde yanan mum ve diğer elinde telefonunun feneriyle geldi ve mumu bana uzattı.
"Su kısa sürede soğuyacak, çabuk olsan iyi edersin."
Olumlu şekilde kafamı salladım ve elime aldığım mumla tekrar duşakabine ilerleyip girdim. Mumu sudan en uzak mesafeye koyup bedenime duş jelini sürdüm. Yaklaşık yirmi dakikaya işim bitmişti ve su da soğumuştu.
Bedenime geçirdiğim bornozun üzerine ıslak saçlarımı döküp elime aldığım mumla tam dışarı çıkacakken kapının önünde, mumun zayıf ışığından dolayı gördüğüm gölge kaşlarımı çatmama sebep oldu.
Taehyung değildi, onu tanırdım. Bu gölge kesinlikle ona ait değildi. Yabancıydı. Evimde, duşumda, yanımda üstümde sadece bornoz varken bir yabancıyla karşı karşıyaydım.
İyi de, Taehyung neredeydi?
Kafamı kaldırdığımda yüzünü görmek için mumu kaldıracağım sırada ellerimi tutarak bana engel oldu ve ani bir hareketle arkama geçti. Saçlarımı geriye atan eli onları yavaşca okşadı ve bu sırada bağırmamam için eli ağzımın üzerindeydi.
Şoka girmiştim. Bir yabancının evimde olduğunu algılıyor ama tepki veremiyordum.
"Artık benimle tanışmanın zamanı geldi, Jennie." Fısıltısı tüylerimi ürpertiyordu. "Sana verdiğim sevgiyi geri almaya geldim."
***
Anonim geldi ya olm hemde fena geldiiğ fena
Bölümü kestiğim yer için beddualarınızı buraya alayım:
Diğer bölüm anonim ortaya çıkıyor ve oy+yorum fazlalığı da yb gelişini hızlandırıyor. Hatırlatayım dedim

ŞİMDİ OKUDUĞUN
lose you to love me // taennie
FanfictionÇünkü kendimi bulmam için, seni kaybetmem gerekti. кʝη • ктн Kitabın ilk ismi 'like a butterfly' olmuştur.