Multi olsun finalımızın şarkısı :"
Yazardan
Ameliyat odasının kapandığı o andan, kimse bir adım dahi uzaklaşmıyordu. Jennieden gelecek iyi haberi bekliyordu herkes, onun iyi olacağını umud ediyorlardı. Aksini kimse düşünmek bile istemiyordu.
Ameliyata gireli yaklaşık altı saat olmuştu. Hemşirler sürekli içeri girip çıkıyor, kimse kesin bir şey söylemiyordu. Hepsi Jennie'nin durumunun stabil olduğunu tekrarlıyordu.
Herkes hatta Jungkook ve Jimin bile gerekirse bir kaç gün de bekleyebilirdi. Yeterki olumlu bir yanıt gelsin doktorlardan...
Jin'in omzuna başını yaslayan Jisoo, Jungkook'un göğsüne kafasını gömen Lisa, kızarmış gözlerle hissizce duvara bakan Rosie'nin saçlarını okşayan Jimin, ameliyatdan bu yana bir an bile yerinden kıpırdamayan Hoseok ve bir an bile dua etmeden durmayan anne ve baba...
Bu sahne can yakıyordu, ama o masadan kalkıp kalkamayacağı bile belli olmayan birini oturup saatlarce beklemekten hiç biri şikayetçi değildi. Gerekirse bir ömür bekler, ama yine de kızın iyileşmesi için umutlarından vazgeçmezlerdi.
Ama kızı bekleyen kişi yalnızca onlar değildi. Taehyung da kız daha ameliyata alındığı ilk dakikadan buradaydı. Ancak o daha farklı bir yerdeydi, o ameliyatı izliyordu. Ameliyatın her bir anını beynine kazımak ister gibi izliyordu doktorların hareketini. Camlarla kaplı ve ameliyat odasının gözüktüğü odada tekti.
Kızla konuşmak istememişti. Ona açıklaması gereken, anlatması gereken çok fazla şey vardı ve hepsini kardeşi dediği adama yapmasını söylemişti. Kendisinde bunu yapacak güç yoktu. Eğer konuşursa veda etmek zorunda kalabilirdi ve Tanrı biliyor ya, o vedalardan nefret ederdi.
Kelebeğe benzetiyordu Jenniesini...Kelebek gibiydi işte. Kelebekler kısacık ömürleri boyunca kendi mükemmelliklerini fark edemezlerdi. Jennie de öyleydi, sevgi dolu kalbiyle herkese her zaman tereddütsüz yardım eder, asla karşılık beklemezdi. O kadar saf bir kelebekti ki, hiç bir zaman kendi güzelliğinin farkına varmıyordu. Eli değdiği her şeyi güzelleştirdiğinden habersizdi.
Mesela, Kim Taehyung'un kalbine değmişti o elleri. Onu öyle bir avuçlamıştı ki, adam istese bile kalbini artık başkasına emanet edemezdi. Kız ise bundan habersizce gözlerini yummuştu...
Taehyung yapamazdı, konuşamazdı onunla. Biliyordu çünkü konuşsaydı asla izin vermezdi kızın içeri girmesine. Onu kaybetme düşüncesi bile kalbinin hızının artmasına sebep oluyor, ne yapacağını bilemiyordu.
Asla istememişti, kızı bu kadar kırmayı, incitmeyi. Kelebeklerin ömrü kısa olurdu hâlbuki, hiç mi akıl edememişti?
Gözleri istemeden yorgunluktan kapanmaya başladı, son iki gündür hiç uyuyamamıştı kelebeğini kaybetme düşüncesi yüzünden. Karanlığa hapsolurken, aslında bu ağlamaması için bir kaçış yoluydu.
***
Oldukça ağır ve yorgun geçen ameliyat sonrası doktor Park Jihyo gülümseyerek ekibini kutladı. Zor bir ameliyatı bitirmiş ve genç kıza yeni bir hayat sunmuşlardı.
Kızı ameliyat odasından çıkarıp yoğun bakıma götürmeden önce ailesine ve arkadaşlarına ameliyatın başarılı geçtiğini, ama bir kaç gün Jennie'nin uyuyacağını belirtti. Anında herkesten sevinç nidaları yükselirken, doktora teşekkür ettiler.
Jennieyi yoğun bakım odasına aldıktan sonra doğrudan ameliyat odasını izleyen odaya çıktı. Taehyung'un yerde gözleri kapalı bir şekilde uzandığını görünce derin bir ah çekti.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
lose you to love me // taennie
FanfictionÇünkü kendimi bulmam için, seni kaybetmem gerekti. кʝη • ктн Kitabın ilk ismi 'like a butterfly' olmuştur.