
{Zawgyi}
[စိတ္ကူးယဥ္fictionတစ္ပုဒ္သာျဖစ္ၿပီး မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခိုက္ေစလို႔သည့္ဆႏၵ မရွိပါေၾကာင္း]
___________
ရာသီဥတုၾကည္လင္သာယာတဲ့ေန႕တစ္ေန႕...
အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္တစ္ေနရာ...
အမ္စတာဒန္လိုၿမိဳ႕ႀကီးၿမိဳ႕ေကာင္းမွာေတာင္ ေခ်ာင္က်တဲ့ေနရာေတြကေတာ့ ရွိေနဆဲပဲ။
ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားကိုေက်ာေပးထားတဲ့ သုံးထပ္တိုက္တစ္ခုရဲ႕ထပ္ခိုးေပၚမွာ သက္ေသာင့္သက္သာအေနအထားနဲ႕ စီးကရတ္ဖြာရွိုက္ေနတဲ့အမ်ိဴးသားငယ္တစ္ေယာက္ကျဖင့္ ရွိေနေလရဲ႕။
ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးေနမွ ေမြးရပ္ေျမျဖစ္တဲ့နယ္သာလန္ကို တစ္ခါျပန္ၿပီးေျခခ်ခြင့္ရခဲ့တာမို႔ သီယိုတစ္ေယာက္ စိတ္ေက်နပ္ေနမိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီလိုလွပတဲ့ေန႕ေလးမွာ သူ႕ရဲ႕မ်ားျပားရႈပ္ေထြးလွတဲ့အလုပ္ကိစၥေတြကေန လစ္ထြက္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္းအခ်ိန္ျဖဳန္းခြင့္ရေနတာမို႔ ပိုေက်နပ္မိတယ္။
သီယို႔မွာအေဖမရွိေတာ့ဘူး...သူက အေမတစ္ခုသားတစ္ခု..။
အေမျဖစ္သူကလည္း ၿမိဳ႕ျပရဲ႕အေငြ႕အသက္ကိုမႀကိဳက္တာမို႔ သူ႕အေဖဆုံးပါးသြားခ်ိန္ကစလို႔ ဖရီစီယာျပည္နယ္ထဲက ေက်းလက္တစ္ခုမွာပဲအၿမဲေနတယ္။ သီယိုကိုေတာ့ မၾကာခဏလာေတြ႕တာေပါ့ေလ။
သူ႕အေဖခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့စီးပြားေရးအမ်ားစုက ဂ်ာမနီနဲ႕အေမရိကန္မွာ အေျခစိုက္တာေၾကာင့္ အဲ့ဒီႏွစ္နိုင္ငံကိုပဲ သူ အိမ္ဦးၾကမ္းျပင္လို ကူးသန္းသြားလာေနခဲ့ရတယ္။ အခု သူ႕လက္ေအာက္မွာ အေျခအေနအားလုံးၿငိမ္သက္သြားၿပီမို႔ အမွတ္တရေဟာင္းတို႔လဲေလ်ာင္းရာ နယ္သာလန္ကိုျပန္လာနိုင္ခဲ့ၿပီေလ။
ထိုစဥ္ သူမ်က္ႏွာမူထားတဲ့ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေလွ်ာက္ဝင္လာတာကို သီယိုအေပၚစီးကလွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္။
Hoodieအဝါေရာင္နဲ႕Blue jeanဝတ္ထားၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္ပါလြယ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးက အတန္းလစ္ၿပီး ေဆးလိပ္လာခိုးေသာက္တဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသား--မဟုတ္ေသး...တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႕တူတယ္။
