Brain in Love [-COMPLETED-]

Chapter 2

Hello my dear future. Hurry up please. I've been daydreaming about hoverboards, geniusphones, newly high-tech gadgets and ahh , invisible suits for decades ?

Hay,nanaginip na naman ako.Masyadong inaalala ang future na imposible pa sa ngayon.Tinapik ko nga ulo ko.Anu-ano na naman kasi naiisip ko eh.Pwede ba yun invisible suit ?

haha ,may magsusuot kaya nun ?

Ewan.

Anyway Norway on the way na sa highway , maraming bagay sa mundo ang nagbibigay kasiyahan sa tao.

But I believed happiness is not hard to find.

It's beside me.

In front

At my back

And around me.

It's just a matter of you know

appreciation.

'Yung iba mas gusto ng artificial. Pero ang hirap naman pag artificial ,yun ba yung tipong may expiration.

I feel like all the science fiction of yesterday promised a future of flying cars and none of it has come to pass.Oo nga sa ngayon meron na tayong segways,iPads, pero it's just a small consolation when you wake up every day to a world without blade runner skylines.

Nung 1950's at 60's pa toh pinag-iisipan.Ang daming nag-expect na pagdating daw ng 21st century were even loftier.Inaabangan ko nga lagi kung may bagong invention.

Pero sabi nga nila nothing seemed out of the question with science.Naniniwala akong matutupad ito.Malay natin ako pa ang maging great inventor ng magic skyline.haha :)

Hindi imposible 'yan .

Kaya lang kailangan ko pang pag-aralan ang lahat. Hindi pa sapat ang kaalaman ko sa mga bagay-bagay.

Balang araw makakalikha din ako ng sarili kong robot.'Yung tutulong kay mama sa gawaing bahay pag wala ako.

Lilikha din ako ng smart yoghurt.This is for a quad core PC. Kasi ang mga processors sa panahon ngayon ay all sharing with the same chip. Ayoko nun, gusto ko single one. This will increase until computers have millions of processors.These might be suspended in gel dahil alam kong may capacity itong magpalamig o magparelax ng isang bagay.They are allow to be wired via light beams.

Aha!

My yoghurt could also be the basis of future computing.

Pero paano ko 'toh magagawa? Ni wala man lang akong gamit para makabuo ng simpleng chip man lang.Mahirap lang kami kaya hindi telegeh afford.

That's why I'm studying very well. Hindi sa mga lessons namin sa school kundi sa mga future infos.

- - - -

"Miss ,"

Zzzz. Ang sarap pa po matulog manong huwag muna kayong umepal.

Pero todo kalabit parin ito.

"Ahh miss pamasahe mo,".Pangungulit ng konduktor sakin.At saka ko lang narealize na nakatulog pala ako sa bus.

Let me rub my eyes for a few seconds.Nakatingin pa sa'kin si kuya konduktor.

Ima nanji desu ka ?

Tingin sa orasan para makasiguro kong maaga pa.

"Oww siopao ! Wasure mashita. Late nako," Agad akong tumayo at nagmadaling pumara kay manong driver.Lagpas narin pala ako sa school ko.My goodness!