Ikaw pa rin ang Pipiliin

Kabanata Dalawa

This chapter is dedicated to for being one of my pioneer charmers (name for my readers) in my Twitter seryes and now, here. Thank you for always pushing me to be my best. I love you ❤️

_________________

  I got out of the Grab car right after paying. Kinuha ko 'yung susi mula sa bag ko para mabuksan 'yung gate ng biglang bumukas ito mula sa loob.

     "Bakit ngayon ka lang nakauwi?" seryosong tanong ng bunsong kapatid ko na si Khiara. "You usually get home by 7. And tonight you're home by 8:30. San ka galing ha?"

     "Huwag ka nga magpanggap na si mommy. Hindi bagay sa'yo," asar ko sa kanya habang ginuguli 'yung harap na bahagi ng buhok niya. "Late na kami natapos ng meeting. Ngayon sana kami magdidinner date ng kuya Dom mo hut be forgot kaya kumain nako sa labas."

     "Ate naman eh! How many times do I have to tell you not to make gulo my hair?" inis niyang wika sa'kin.

     "Ewan ko sa'yo, Khiara," pangiinis ko pa lalo. "Tulog na ba sila mommy and daddy?"

     "Yup! At ako ang inatasan nila na hintayin ka," she started babbling. "At dahil sa ako 'yung pinahintay nila mama eh hindi na kami nakapag vidcall ni Brent. At dahil sa hindi kami nakapag vidcall ni Brent eh nagtatampo na 'yun sa'kin. At dahil nagtatampo siya sa'kin eh may susuyuin na naman ako neto hanggang alas tres ng madaling araw. And it's all because I waited for you."

     "Hindi kayo nakapag video call, nagtatampo na siya?" I asked as I removed my heels and sinuot 'yung pambahay na tsinelas ko. "Ako nga na hindi sinipot ng kuya Dominic mo sa monthsary dinner namin mismo, okay lang sakin."

     "Eh kasi abnormal ka, kayo ni kuya Dominic. I mean, sinong tao ang hindi magtatampo kapag hindi nakalimutan ng boyfriend niya 'yung monthsary dinner nila?" she continued babbling while fumes were seen going out of her ears. "Kayong dalawa lang ang ganun. Ate, it's normal para sa isang relasyong ang tampuhan at hindi pagkakaintindihan. Ang hindi normal is 'yung sa inyo. 'Yung hindi man lang mayo nag-away ni isang beses. Para na kayong mga robot eh."

     "It's not being abnormal, Khiara. It's been understanding and reasonable," I explained to her as I sat on the sofa. "Biglaan kasi 'yung pagiba ng schedule ng dinner date namin. Imbes na bukas, ginawa kong ngayon gabi since his team is going on a sudden team building activity."

     "And? Ano relasyon nun sa pagkalimot niya ng dinner date niyo?" she scowled.

     "Nakalimutan niya kasi 'yung original sched niya is baskterball training," sagot ko. "And kilala mo naman kuya Dominic mo. Makakalimutin kaya 'yun."

     "Ewan ko sa'yo ate. Naiinis ako sa'yo. Sarap mong sampalin para naman malaman ko kung may nakakaramdam ka ba talaga," gigil na tugon ni Khiara. "Akyat na ako ate. Baka masampal kasi talaga kita kapag nanatili pa ako dito. May tira pang ulam sa lamesa if nagugutom ka pa. Favorite mo 'yun, kare-kare."

     "Thanks for waiting for me, bunso," pasasalamat ko. "Gala tayo bukas, gusto mo? Sama mo na rin boyfriend mo. Ako na gagastos sa date niyo."

     "Talaga ate? Seryoso ka?" she beamed. "Oh my gulay, ambait mo ate! Sorry sa mga sinabi ko, joke lang 'yun."

     "Sige na, umakyat ka na at sabihan si Brent sa good news," mahinang sabi ko sa kanya.

  Tumili siyang umakyat papunta sa kwarto niya. Naiwan na akong mag-isa sa sala kaya pinahinga ko muna katawan ko. Tinatamad pa kasi akong umakyat and my feet were killing me.

  I miss Dominic. Tawagan ko kaya siya? Mamaya na lang. Baka nageenjoy pa 'yun sa pinuntahan niya.

  I sighed heavily before standing up to grab my bag at tsaka umakyat na sa hagdan. Walang kabuhay buhay akong umakyat at pumasok sa kwarto ko. I didn't want to disturb his me time pero I miss his voice.