You're the Reason I Changed [COMPLETE]

Chapter Eleven: Remembering... You? (PART TWO)

Justin’s POV

Nakakabigla naman! Bigla dumating ang nanay ni Luki. At sa mukha nila, they don’t get along =______= Aish. I can feel the tension between them. Nandito kami ngayon sa isang park. Tagal din naman walang umiimik samin. Nakatayo lang kami dito. Magkaharap sina Luki at nanay niya. Kami ni Ellen asa likod ni Luki medyo malayo rin kasi takot kami lumapit. Katakot kaya, may mga bodyguard pa sila! Si Cristin? Ayun. Nakahawak sa damit ni Luki sa likod niya at nakatago sa likod ni Luki. Parang batang maliit. Kawawa naman siya mukhang gulong gulo at takot na takot. Kanina parang ayaw tumigil sa katatawa at sa pag ngiti. Ngayon, hala! ANG LUNGKOT AT TAKOT! Amp!

“I haven’t formally introduced myself, I’m-“

“She doesn’t have to know” she smirked at Luki. Gosh. Ayaw patapusin ni Luki? Katakot si Luki tiganan ha! Kasi naman ang seryoso tas pati boses niya ang cold. Inaagaw ata sakin ang cool effect?! Aba! Ako lang dapat ganyan!

“I see you haven’t changed a bit. You’re still as protective of her as ever. That’s good… as expected from my son”

“Don’t you dare call me your son. You have no right. You lost that right long ago” Ano daw?! Grabe toh ha! No right no right ka dyan. Eh nanay mo yan! May karapatan siya! Aish. Pero halata sa kanya na sobrang protective niya kay Cristin. Sabagay… Alam ko naman bakit. Naalala niyo pa nung nagusap kami ni Luki sa room niya?

(Flashback)

Katok katok! Kumatok ako sa pintuan ni Luki. Eh kakain na kami tas hindi pa to bumababa kaya ako nalang tumawag! Bait ko noh?! Ahaha! De naman, feeler lang! ^___________^V

De, chaka gusto ko rin naman siya kausapin eh…

“Yo! ^______^” smile lang smile lang. Tanggalin muna ang pagkaseryoso mo Justin.

“Hi, is there something that you need? ^____^” galit kaya siya sakin? Halatang pilit lang ngiti niya eh. Galing ko no! Eh kasi naman magaling ako magarte kaya alam ko ang mga fake smiles! I’m an expert in that! Pero mas magaling si Cristin, minsan ko lang nahuhulaan na forced smile mayroon niya. Pero si pare kasi halatang halata na pilit lang eh.

“Sabi ng maid mo kain na ^____^” una ko muna toh. Opening conversation. Ayaw ko kasing sabihin agad eh.

“That’s it? My maid could’ve told me herself. Meaning there’s something else you want to talk about” nag serious ang mukha at boses niya. Ayan na… lalabas na pagkamasungit nito. Eh halos mag kaugali lang pala kami. Nagsasaya lang ako pag kasama ko si Ellen kasi gusto Makita niya hindi na ako tulad ng dati na super serious!

“Oh, you’re good ^____^” He’s really good. Kasi naman nahuhulaan niya na may iba akong gustong pagusapan! Hehe… geh. Serious time na! Kailangan ko malaman eh.

“So what do you want to talk about?” pumasok ako sa kwarto niya. Masyado ata akong feel at home?! Sinara niya nalang ung door. Good, kasi gusto ko private. Importante kasi toh eh.

“Ne, Luki, close kayo ni Cristin diba?” nakatalikod ako tas mga kamay ko nasa pockets ng pants ko. Bakit ko natanong yan? Kasi may nakita akong pic nila ni Luki… sila ata yun eh. Kamukha nila pero bata palang sila. Nakwento sakin ni Ellen na childhood friends sila.

“Oo naman. Simula bata pa kami magkakilala na kami nun” Nakatalikod parin ako sa kanya.

“Wow, nagtagalog ka” tas humarap ako sa kanya. Tagalog? Wow! Ahaha! Wait! Serious muna! “Kung ganun, sinabi ba niya kung bakit siya umiiyak kanina?” that’s one of the things I want to talk about. ONE OF THE THINGS!

“What’s it to you? Tsk. Alam mo kung gusto mo malaman, sa kanya mo tanong” ay… sungit!

“I did! Ayaw naman niya sabihin” ayaw kaya niya noh. Feeling ko tuloy dahil sakin. Noong sinabi ko na taken ang puso dun nagsimula. Aish! I don’t understand girls… =_______=++