You're the Reason I Changed [COMPLETE]

Chapter Twenty-Six: DISASTER!!! (Part Two)

“I HATE YOU! I HATE YOU BOTH!” sabi ni Len habang umiiyak.

It’s like somebody just stab me in my heart.

Ano? She hates me?

“EM! Ano ba?! This isn’t the or place!”

“Shut up! Anong ginawa ko para gawin niyo sakin toh?! Sabihin niyo! Bakit siya pa Justin…? Bakit siya…?”

“Len… tahan na…” yayakapin ko siya sana kaso tinulak lang niya ako ng malakas kaya napaupo ako.

“DON’T TOUCH ME!”

“EM! Anong ginagawa mo?! Cris ok ka lang ba?” saka ako nilapitan ni Justin.

“Cris? So yun na tawag mo sa kanya?”

“Naman EM, wag ka ganya, kaibigan mo parin siya! Wag mo siya saktan!”

“Bakit?! Akala mo di niya ako sinasaktan ngayon?!”

“Len, bakit ka galit sakin? Anong ginawa ko? Sabihin mo naman para maitindihan kita”

“DAHIL NASA IYO NA LAHAT! LAHAT NALANG! Akala ko kaibigan kita… I accepted you despite the fact that you continued to push me away… I became your friend cause I thought you were lonely. Akala ko dahil alam mo yung feeling na sinaktan at naiisa maiintindihan mo ako at akala ko di mo ako tra-trayduhin. Pero mali ako… MALI! LAGI NALANG!”

“Len…” tumayo ako at nilapitan siya “Len sorry… sorry kung naging ako medyo malupit sayo”

“LAYUAN MO AKO!” saka niya ako tinulak ulit pero this time sinalo ako ni Justin.

“EM, please stop…”

“SHUT UP! I never want to see you guys again! Never! I hate you forever!” saka siya tumakbo.

“LEN!” bakit? Bakit lahat nalang…. Bakit?

“EM….”

“Justin, bakit… bakit?”

Di ako sinagot ni Justin kundi hinila nalang niya ako papunta sa isang… ice cream parlor?

“Justin… anong ginagawa natin dito?”

“My treat ^___^”

“Pero…” di niya ako pinatapos at pinaupo na niya kami at umorder siya ng ice cream syempre…

Choco yun akin na may strawberry sa top at kanya vanilla with mangos.

“Justin…”

“Do you remember how we first met?”

“Huh? Umm… oo. Yun yun time nab ago tayo pumasok nung first day. Papunta tayong assembly nun at nadulas ako pero agad mo ako na catch” yup. Ganun kami nagkakilala nun at na crush at first sight ako sa kanya nun ^___^V

“Hm. Di mo parin naalala…” nakangiti niyang sabi.

“Huh?” di ko gets… dami ko na di gets ngayon. Ang disaster naman ng araw na ito. Una si Luki-kun di pa umuuwi tas sina Chiisa-san nilalayo nanaman kami tas si Len galit sa di ko alam na dahilan tapos ngayon naman si Justin sabi may di nanaman ako maalala. Anong problema ng universe ngayon at ginugulo nanaman niya ang buhay ko… =____=

“We first met way before then Cris” sabi niya habang sumubo ng ice cream.

“We did?” teka, tinatawag nap ala niya akong Cris. Pero wait ano daw?! Before nang school!? Kaialan?

“Yup. First year palang natin mag kakilala na tayo. May topak na ata memory mo at lagi ka nakakalimot Cris ^____^”

“First year?! Di nga!”

“Oo, sa may park tas kinomfort kita about kay baliw ^___^”

“Baliw? Park?” teka… parang familiar nga yun…

Wait… thinking… thinking…

Loading….

.

.

.

.

.

“AH! Ikaw yun?!”

“It seems like you remember ^___^”

“IKAW NGA PALA YUN! Yun yung time na nagmumukmok ako na di ako mahal ni baliw then linapitan mo ako at inalok ng panyo! Ikaw rin nag sabi ng-“

“Forget about him and dare to fall in love again” tama siya nga. Siya ang tumulong sakin kalimutan ung guy na yun. And to think sa kanya ako ulit nag mahal…

“And I did...”

“I know ^___^”

“Sorry…” grabe. Malala na talaga amnesia ko =____=

“It’s okay. By the way, I broke up with EM”

“NANI?! O____O”

“Yeah… yesterday…”

“Kaya pala galit si Len eh! Bakit naman?!”

“That because of other reasons”

“Eh bakit ka naki pag break?! I thought you love her?!”

“It’s because I love someone else”

“Eh?”

“I’m in love with someone else…”

“W-Who?”

“I… can’t tell you… yet…” Justin why? And who?

Kaya pala ang lungkot lungkot ni Len kanina eh… pero bakit siya galit sakin din? Bitter ba siya dahil alam niya nililigawan ako ni Luki-kun? Teka nililigawan parin ba niya ako? Diba engage na siya? Ah… naguguluhan na ako… =____=

Kinain ko nalang ice cream ko… hay…

“Cris?”

“H-Huh? O.O”

“You have a little choco on your lips. Here let me get it for you” saka siya lumapit sakin at dahan dahan  pinunasan gamit ng thumb niya. WHAUH!!! ANG LAPIT NIYA! >////<

Luki’s POV

Teka si Hanon-chan yun ha? Sawakas nahanap ko rin siya! Ba’t mukhang gulat siya? Teka sino yung asa harapan niya? Wait… That’s Steven-kun! And their… your joking… their… kissing… Ouch.

So sinabi na pala niya… hm. What did I expect… of course. Hanon-chan loves Steven-kun and he loves her back… I’m such a fool.

Just one dream! Comunication! Sa e yo dareba kaara!

Hm?

Mama Calling…

Ano nanaman kailangan nito? Tsk. Masagot na nga.

“Nani?”

(What a way to greet your mother)

“Just tell what you need, I’m not in the mood” naglalakad na ako palayo. Masakit lang tignan.

(Well, I guess I’ll just go straight to the point then. I was just wondering what your answer will be)

Napatigil ako sa paglalakad… my answer? Well I guess…

(Luki, I’m waiting)

“I’m coming with you, I’m going back to Japan”

(Good answer. I’ll be waiting here then)

“Hai, Okasan”

It’s game over anyway….