KARANLIK ÖĞRETMENİM

KÖ26

Sana değer de geçer;                                                                                                                                                         Beni deler de geçer                                                                                                                                              Seyreden güler de geçer. ...

Kulağım uğulduyor başım dönmeye başlamıştı. Hissizleşmek istiyorum demiştim, bu kez başarmıştım sanırım . Kanım çekilmişti eli karnında duran simaya bakakalmıştım. Doğru olabilir miydi ?. İhtimali olamazdı zamel bana bunu yapmış olamazdı. Beni yıllardır beklediğini söyleyen  adam bana bunu yapmış olamazdı değil mi ?

"4 aylık üstelik cinsiyeti bile belli derken kahkaha atmıştı simay. Kulağımı delip geçen sesiyle daldığım dünyadan uyanmıştım . Elmas hemen yanı başımda duruyordu , benim kadar şaşkındı o da.  

"Tebrik etmeyecek misin bizi Zülal"

"Oğlumuzun olmasını isterdi hep Zamel.  Kulağıma fısıldardı .Bu hayalimizi gerçekleştirdiğimize inanamıyorum . " 

"Salih misafirimize eşlik edin dedi elmas. 

 İdrak edemiyordum . Olamazdı böyle bir şey  ihtimali bile olamazdı.

" Babamızın gelmesini iple çekiyoruz. derken elleri hala şişkin karnındaydı. Bir tepki vermeliydim bir şey yapmalıydım.

"Ha bu arada unutuyordum deyip çantasından çıkardığı  fotoğrafları bana doğru uzattı.

"Adamlarımızın çektiği resimler. Kaynak güvenilir deyip göz kırptı."

Hareketlenmediğimi anlayan Elmas elindeki fotoğrafları almıştı.

"Bir an önce gitseniz iyi olur yoksa hiç te istemediğimiz manzaralara maruz kalacaksınız dedi Elmas.

"Misafriperverliğinizden dolayı teşekkür ederim  deyip çıkıp gitti.

Gözlerim bir anlığına  fotoğrafa takıldı. Zameldi. Siyahlara bürünen zamel, elinde silahıyla duruyordu. Yeni çekildiği belliydi sakallarının uzamış olmasından anlamıştım, hemen yanı başında da ozan duruyordu. Diğer bir fotoğrafa uzandım , kasılmış yüzünü çevreleyen bir resimdi.  Kalbim bedenim ruhum özlemiyle yanıp tutuşuyordu haftalardır. Özlem kelimesini enginlere sığdıramazdım. Kokusunu özlemiştim yüzünü , bakışlarını bana sarılışını her bir zerresini özlemiştim . Saklamalı insan güzel anılarını.. İçine işleyen , hafızasında yer edinen her dakikayı her saniyeyi yeniden yaşayacakmış gibi saklamalı. Kokusunu ciğerlerine hapsetmeli , ses tonunu kulaklarına mühürlemeli ruhuna sıkıca sarmalamalı kendinden bri parça bıraka bıraka.  Her bir zerresini özlemiştim zameli zamel yapan her şeyi saklamıştım . Geceleri gözlerimi kapattığımda yer edinen yüzüyle uyuyor sabah o yüzle uyanıyordum. Ona olan bağlılığım gözler önündeydi . Fotoğraflarına bakınca özlemimin kat be kat arttığını bir kez daha hissediyordum.  

"Ağlama Zülal " 

Elimi yüzüme değdirdiğim an anlamıştım ağladığımı. Kalbimin acısını hissedebilir miydiniz?. İhanet miydi , yoksa yaşadığım en başından beri olduğu gibi kurmaca bir oyun muydu?.  Uzaktan ve yakından çekilmiş fotoğraflarına bakarken elim titriyordu tıpkı bacaklarımın da hissizleştiği gibi işlevini yitirmişti.  Bu kez baktığım resim de Simay ve Zamel vardı. Sarılmış halde bulunan zamel. Simay göğsüne sarılmış ve gülümsüyordu, zamelin ise eli simayın bel boşluğunu sarmalamıştı. Titmeye başladım elimde olmadan , gözyaşlarım ardı ardına akmaya başlamıştı .  Sinir miydi , kıskançlık mıydı , hayal kırıklığı mıydı, neydi bu hissettiklerim?.