Kendini ne sanıyordu bu!!!!
"Ne o gücünüz bana yetmedi mi?"
Mert hocanın cevap vermesini beklerken , eymen masadan fırlayıp hocaya doğru tam bir yumruk geçirecekken ben hemen ani atağa geçerek ikisinin arasına girdim ve maalesef ki o sert yumruğu dikiş atılan yere yedim.Hiç beklemediğim bu harekete karşılık
"Ahh"diye bir ses çıkardım .
Lanet olsun neden araya girdin" dedi eymen.Etrafımı küçük bir kalabalık sarmıştı
"Peçete getirin" diye bağırıyordu kalabalıktan biri, elimi alnıma götürdüğümde
"Dokunma dedi eymen Kanıyor ."
Etrafımda bütün bunlar olurken hiçbir şey umrumda değildi ben sadece hiçbir şey olmamış gibi duran mert hocaya bakıyordum gözlerimi bile kırpmadan ,
"Ada bekle burda ben hemen taksi çağırıp geliyorum" dedi eymen .Etrafımdaki kalabalık yavaş yavaş dağılmaya başlamıştı, birkaç dakika geçtikten sonra mert hoca çevik adımlarla yanıma gelmişti ondan beklemediğim bir hareketti bu.
"Senden nefret ediyorum dedim dişlerimi sıkarak.
"Olabilir"dedi yine o soğuk sesiyle. Sonra bir anda kulağıma eğilerek
"Şansın varmış ki kazayı küçük bir sıyrıkla atlatmışsın, bu alnındaki iz benden sana küçük bir hediye "dedi ve saniyeler içersinde hızla yanımdan uzaklaştı
Ne yani o gün bar çıkışı onu takip ettiğimi biliyor muydu? ve hepsinden en önemlisi de bunu kasıtlı olarak yapmıştı, bu sözlerine karşılık şoka girmiştim ,bilerek yapmıştı orada ölüp gitsem umurunda olmayacaktı.
"Bastır şunu ada "dedi eymen
"Çok üzgünüm ada özür dilerim canın çok acıyor mu "
"Bu yaptığını sana karşı kullanabilirdi buna izin veremezdim "
"Elimde değildi onu görünce kendimi tutamadım işte".
"Taksi geldi"dedi tanımadığım gözlüklü bir kız. Tam ayağa kalkacakken eymen kucağına aldı beni
"Bu halde yürüyemezsin ".Hiç bir şey diyemedim kafamı sallamakla yetindim sadece...
Maalesef ki alnıma tekrardan dikiş atılmıştı, bunu babama nasıl açıklayacağımı düşünüyordum.
"Ada baban arıyor dedi Eymen telefonu bana uzatarak
"Efendim baba"
"Nerdesin sen sorumsuzluğun yine üstünde senin".
"Bir işim vardı çıkmak zorunda kaldım".
"10 dakika içersinde evde ol" dedi ve telefonu suratıma kapattı.
"Eve gitmem lazım Eymen taksi çağırır mısın?"
"Bekle sana kahve aldım, az da olsa kan kaybettin iç şunu iyi gelir".
"Gerçekten abartılacak bir şey yok Eymen".
"Ben kendimi çok kötü hissediyorum ada ".
"Bende berbat hissediyorum benim yüzümden başına gelenlere bak, ya düne kadar seni bir kaşık suda boğmak istiyordum , şimdi ise iki yakın arkadaş olduk baksana.Sana söz veriyorum bu işi halledeceğim şu para meselesini de unuttuğumu falan sanma kat be kat karşılığını alacaksın" dedim kahveyi yudumlamakta zorlanıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK ÖĞRETMENİM
أدب المراهقينKlasik öğretmen öğrenci hikayelerinden tamamen arınmış bir kurguda yazılmıştır. Mert( Zamel) Ada ( Zülal) karakterlerinin birbirinden bağımsız olan hayatlarının istenilmeyen kulvarlarda kesişmesiyle sizleri bambaşka dünyaların esintilerine çıkar...
