Yazar notu :
İYİ OKUMALAR!
.
.
.
.
.
Hepimizin sorunları var.
Hayattaki en neşeli insandan tutun en popülerine, en sesizine kadar.
Kimse taşıyamayacağı yük verilmez.
Ya da sadece büyüklerin zırvalaması.
▪️
Sakura çapaklı gözlerini hafifçe araladı. Çok kısa bir uyku uyumuş olsa bile kendini gayet dinç hissediyordu. Bir anda ino soğuk suyla yıkadığı ellerini sakura nın yüzüne sürdü. İno gözlerini kısarak alçak ama sakura nın duyabileceği bir ses tonuyla uykucu dedi. Sakura hafif bir ürpersede hızlıca kendini toparladı. İno gibi o da okul kıyafetlerini giyip geldi.
O geldiğinde ino belli ki makyaj malzemelerinden biri arıyordu. Sakura salona gittiğinde eline koltuktaki cipsi aldı. Akşamdan biraz kalmış olacak ki sakura dibini sıyırdı. Sonra tekrar inonun yanına gitti ve inoya "sen aç mısın istersen bişeyler hazırlayayım." ino aynada kendinden memnun olmuşçasına baktıktan sonra sakuraya "hayır dün akşam zaten hadinden fazla yedik, sindirim sistemimin çöktüğünde inanıyorum." ino bunu dedikten sonra bende karnımı tutup "benimkide çöktü galiba" dedim. Hızlıca toparlanıp okula doğru yola çıktık. Bu sefer yolda narutoyla karşılaşmadık. Okula geldiğimiz de kimse bana o mesajları atımıyormuş gibi oluyordu. Herkes çok mutluydu. Ama mesajlarında dedikleri gibi ben gereksiz bir çöp parçasıydım. Beni dikkate almaları bile benim için büyük bir önem taşırdı.
Aynı çöpten bişeyler yiyen fare gibi...
Omzumu silktim. Kendi içimden birkaç kere olmak üzere tekrarladım. "sen olayları fazla abartıyorsun, sen olayları fazla abartıyorsun" diye. İno sınıfa çıkacakken "ben kantine gidiyorum" diye ona seslendim. Kantine giderken şeyle karşılaştım, hani şu felsefeci çocuk var ya adı sasuka, sukasa evet hatırladım sasuke, bana elinde bir kitapla geliyordu.
Yüzüme samimi bir gülümseme yerleştirdim. Yanıma geldiğinde elindeki kitabı bana uzattı.
"senle geçen gün kitap hakkında konuşmuştuk ve tabii eğer okumak istersen onun benzeri Island magic cide okumak istersin belki diye düşündüm" ağzından çıkan sözcükler beni oldukça mutlu etmişti. Elindeki kitabı alıp güler yüzümü tekrar ona doğrultum. "çok naziksin bu düşünceli davranışın için teşekkürler en kısa zamanda geri getireceğimden emin olabilirsin, sasuke"
Sasuke bundan memnun olmuşçasına omzunu doğrultu. "Sevmeni umuyorum, acele etmene gerek yok keyfine göre oku. Bu arada bişey değil."
Ben küçük bir şekilde elimi sallayıp kantine doğru olan yoluma devam ettim. Biri omzuma sert bir şekilde çarptı. Ama umursamadım, tekrar mutsuz olma uyarımı almış olmalıyım.
Boşvermeye alıştım ya da boşverilmeye.
.
.
.
.
Mata ne
.
.
.
.
.
Mrblar mezardan çıkıp geldim. Kaçıncı bölümdeyim 16 galiba şuana kadar destek olan herkese minnettarım. Mazi yazarı oldum :)
