Only You

Chapter 13

"Huy! Anu na, Leila? Sige, isa pang ganyan makaka-tikim kana sa'kin," banta ni Clarice habang matalim na nakatitig sa akin. Ugh! I'm really pissed right now. Pinasadahan ko lang siya ng isang tingin at bumalik na ulit sa ginagawa ko.

Ano ba ang meron sa akin ngayon?

Pumikit ako ng mariin at huminga ng malalim. Binatawan ko muna ang ballpen na tingin ko ay mawawasak na dahil sa sobrang higpit ng pagkaka hawak ko. Ano ba, Leila? Focus!

"Ay, oh... Hala, sige! Gumanyan ka lang ng gumanyan. Parang walang exam ah?" Ani ni Clarice na siyang nag patingin sa akin sa mukha niyang kanina ko pa hindi pinapansin. Kasi naman, ayoko lang na sa kanya ma-punta yung init ng ulo ko at pagka asar ko ngayon. Hindi ko trip na mangdamay ng ibang tao sa mga issues ko.

"I'm trying my best to focus okay? So, please stop mocking me," I finally said. Hindi kasi titigil 'tong babae na 'to hangga't di niya nakukuha yung gusto niya. Talagang titirisin ka niya, but in a way na hindi ka naman masasaktan. In short, magaling lang talaga mang-asar.

She looked at me with her blanked face and wave her head. She sighed. "I can see it... but you're not trying your best dear," she said. Seriously? How can she even say that? "You're still letting him run all over your mind, dominating you in every part. And here you are, simply defeated by his charisma," she continued.

Woah, I really can't believe this.

"W-wait, did you just mentioned him?" I unbelievably asked. I'm not even sure if I heared it right. Uminom muna siya bago tumango sa akin. So oo, e sino naman 'yun?

"So, sino naman 'yung tinutu–"

"Si Ricci Rivero," she cutted me.

Napalunok ako ng mariin. Hindi ako makasagot. Ano ba ang dapat na isagot? Dapat ba ako na sumagot? Tsaka bakit? Bakit niya alam? Hindi pa naman ako nag ke-kwento sa kanya ah? Ni pag banggit niya hindi ko pa nagagawa.

She closed her book and turned her gaze in me. She's wearing the smile that I didn't even want to see. "Surpised?" She asked me while raising her eyebrows. I tried to avoid her eyes. I feel like it will going to grill me to death.

"N-no," I answered back without looking at her. But it seems that she's still not convinced. Ugh! Bakit ba kasi naging kaibigan ko pa 'to?

Her face and emotions suddenly changed.

"Come on! Tell me na kasi kung anong nangyari. Instead of looking at your phone, bothering yourself to look at that damn screen from time to time waiting that freaking text na tingin mo ay ma re-recieve mo, which is hindi naman. Why not just talk to me? Nothing's wrong it," she said.

It hits me.

"Look, I do not know what is wrong that's why I can't do anything. That's why I can't help you. Hindi mo naman kailangan sarilihin lahat. Nandito ako, nandito kami. Why can't you share your thoughts with us so that we can understand you. You always know that I understand you Leila, right?"

I slowly nodded at what she asked me.

I can't answer anything. No words can explain how I feel.

I don't know why these freaking tears are trying to escape in my eyes again.

"I know and I understand kung bakit ka natatakot na mag-sabi. Pero sana... huwag mo kaming kalimutan. Kaming mga taong nag mamahal sayo. Kahit ano pa 'yan, nandito pa rin kami sa likod mo. Handa kang tulungan gaya ng ginagawa mo para sa amin. Huwag mo kaming itulak palayo, magkaka sama tayo diba?" Tanong niya.

Unti-unting nag lakbay ang mga kamay niya patungo sa mga kamay ko. I guess I got too scared of everything. I thought that every people that will get close to me, will hurt me eventually. I forgot to open my eyes.

"S-sorry... I'm really sorry. Masyado lang ako sigurong na overwhelmed sa mga nangyayari. I-I cannot process everything properly," I said. Para kasing biglaan, yung hindi ko talaga inaasahan. Ang daming nangyari, kaya minsan hindi na ako makapag isip ng maayos.

She nodded at me. She smiled while squeezing my hand. "Masyado bang naging mabilis?" Tanong niya. Napatingin naman ako sa kanya. Kumunot ang noo ko senyales na hindi ko naiintindihan kung ano ba ang ibig sabihin niya.

She smile and looked down. "I mean, sa inyo, kayo ni Ricci. Masyado bang naging mabilis ang mga pangyayari? Oh, wait. Siguro ang dapat na tanong is may problema ba kayo? Kasi kung wala... hindi ka naman magkaka ganito e."

Bumuntong hininga ako. Kanina pa talaga ako nag iisip pero wala akong maisip. Feeling ko nga lalamunin na ako ng imagination ko.

"Si Ricci kasi e," ani ko. Agad nanlaki ang mga mata niya. "Nako! Sinasabi ko na nga ba e! Gago talaga 'yung lalaki na 'yun! Nakita mo na? Ganyan lang ang gagawin niya sa iyo! Makakatikim talaga 'yun sakin–"

"Teka! Ang OA naman ng reaction! Wala pa nga akong sinasabi e," I cutted her. Baka kasi kung ano pa ang masabi niya at ma-issue pa kaming dalawa. Napatigil siya sa sinabi ko. Inayos niya muna ang sarili niya at humarap ulit sakin. "Ay, medyo OA ba?" Tanong niya. Nag pipigil lang ako ng tawa ko ngayon.

Umiling-iling lang ako sa kanya. "Hindi lang medyo, OA talaga Clarice."

She rolled her eyes on me. Nag papatay malisya na ang gaga.

"So, back at what you're saying... ano nga? Anong meron kay Ricci?" Tanong niya. Inayos ko rin muna ang sarili ko bago sumagot. I cleared my throat.

"May girlfriend na pala siya?"

Agad namang nanlaki ang mga mata niya.

"Ano!? Girlfriend? Sino naman? Saan? At bakit?" Sunod-sunod niyang tanong. Ito na nga ba ang sinasabi ko e. "Anung bakit ka diyan?" Tanong ko pabalik.

Umiling lang siya. "Anung bakit? Talagang bakit! A-akala ko kayo, diba?" Nag tataka niyang sagot. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat isipin sa mga oras na 'to. Kami ba? May kami ba?

I sighed. "Wala... Walang ganun, walang kami. At sa nakikita ko ngayon, talagang wala," dismayado kong sagot. Pero bakit? Bakit ako dismayado? Diba dapat ay hindi? Kasi in the first place, hindi ko nga alam kung mag kaibigan kami e. You know, I've never ask. O, baka hindi ko lang maalala?

"'Yun na... heto na ang mahirap. Hindi ko alam kung ano ang dapat sabihin sayo," ani niya. Argh! Nakakainis! Sumasakit ang ulo kakaisip ng mga bagay na hindi naman talaga dapat isipin.

"Pero paano? Anong gagawin mo? Kung may girlfriend man siya, then you can't just get away hanging with him. Y-you know, t-that's wrong."

I looked at her, totally confused.

Ano ba? Ano nang gagawin ko?

Huminga ako ng malalim. "W-well, siguro it's time to end everything," I said. Napatingin siya sakin. Tila'y gustong linawin ang sinabi ko. "D-diba? Hindi tama, at hindi magandang tignan. One last,"

"One last interview and I'll distant myself from him."