Only You

Chapter 11

Naging maayos naman ang umagahan ng Pamilyang Rivero. Yes, kasama pa ako kanina sa hapag-kainan. After kasi nung hirit ni Ricci kanina ay parang hindi ako nakagalaw. Natunganga kung baga.

Nakita pa kami ni Riley and Gelo kanina kaya hindi na talaga ako nakaalis. Paano ba naman, nag sigawan ang dalawa nung makita ako. Nag ta-tatakbo sa mga kwarto ng bawat isa. Ina-announce na may dala raw na babae ang Kuya nila.

Jusko, sumakit ang ulo ko.

Tinatawanan pa ako ni Ricci nung mga oras na 'yun. Can you believe it? Parang hindi pa siya bother! Hindi ba siya nag iisip? What if makita kami? Ano nalang sasabihin ng mga kapatid niya? Syet talaga!

But... it turned out well naman. I was so shocked when everything is fine and they welcomed me whole-heartedly. I don't know but they seem fond of me. Kilig na kilig pa ang mga putek. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi.

But what suprises me is when Riley started to not leave my side. As in! Hindi siya umaalis sa tabi ko. Sunod lang siya ng sunod sakin. Hindi ko naman alam kung bakit. Hindi rin naman siya nag sasalita kapag tinatanong ko siya.

Ano 'yun? Trip lang? Pinag ti-tripan ako ng bata?

"Ate, balik ka ha. Marami pa akong hindi alam sa math e. I think kailangan ko pa ng guidance mo," ani ni Gelo  at ngumiti sa akin. Nasa harapan namin silang lahat. Paalis na kasi kami ni Ricci. Ihahatid na niya ako sa amin.

Tumawa naman ako sa sinabi niya. "Oo naman! Gagawan natin ng paraan. I-chat mo nalang ako when things gets hard. If hindi kaya ng chat... we will meet nalang," I said while showing a warm smile to him. Nag paturo kasi siya kanina sa math. Some problems na nahihirapan siya.

Nakita ko kasi kanina na kunot yung noo niya habang naka-titig sa notebook niya. I was curious kaya I decided to looked at it. Napansin ko na nahihirapan siyang i-solve yung math problems na nasa harapan niya. Kaya nung napansin niya ako, I smiled immediately and asked him if he wants some help.

Napa-OH naman ang buong pamilya nila. I was taken back. Huh? Bakit naman? Did I say anything fascinating?

"'Yun, oh! May magandang tutor kana, Gelo! Naks, swerte ah," pang-aasar sa kanya ni Kuya Prince. I laughed at it too. Sino ba namang hindi diba? Gelo couldn't say anything. I noticed that his cheeks turned into red.

Ang gwapo niya rin pala... like Ricci.

I shrugged myself. What am I thinking?

Napansin ko naman na naka-titig lang sa akin si Ricci habang kunot na kunot ang noo. Anong meron, boi?

"What?" I asked him. Mahina lang 'yun ngunit sapat upang marinig niya. Tinaasan niya lang ako ng kilay.

"Anong meet? Ano 'yun? Mag me-meet up kayo?" Tanong niya. Napa-titig naman ako sa kanya at dahan-dahan na tumango. "O-oo?" Nag aalangan kong tanong. Tinaas pa niya yung isa niyang kilay.

"Luh? Sure ka? Kayong dalawa lang?" He asked me again. "Oo nga. Bakit ba? Problema mo?" Natatawa kong tanong. Para kasing aning e. Maayos naman 'to kanina, tapos ngayon nag ma-malfunction na naman.

"Tsk... e paano naman ako?" Taas kilay niyang tanong. Hindi ko na mapigilang mapatawa ng mahina. Ano bang pinag-sasasabi nito? "Anong paanong ikaw ba? Hindi talaga kita gets," tanong ko pabalik habang naka-pameywang sa harap niya.

Seriously, Ricci? Dito talaga sa harap ng pamilya mo?

Rasheed fake caughed. I gaze turned on him. "Maybe you two should go. The sun's up high now, pababa na 'yan mamaya," ani niya. Nag aalangan akong ngumiti. Isa pa 'to, hindi ko rin gets! Jusko naman po.

"Oo nga iha, umalis na kayo. Baka ma-traffic pa kayo at uminit pa ang ulo ng isa diyan," ani ng Papa nila. Ngumiti at tumango ako sa kanya. Mag sasalita na sana ako ng biglang sumingit si Kuya Prince.

"Mainit na ulo nun, Dad. Hindi ko lang alam kung anong ulo," natatawa niyang ani. Nag tawanan ang lahat. Nakitawa narin ako. Mukang engot na ako dito e. Agad namang pinandilatan ng mata ni Tito si Kuya Prince.

"Ah, sige po. Maraming salamat po sa inyo! Babalik-balik rin po ako kapag nag-karoon po ako ng ti—" hindi na natapos ang pag sasalita ko nang biglang mag salita si Ricci.

"Let's just go," he said and turn his back on me. Agad siyang pumasok sa kotse niya at hindi manlang ako hinintay.

Bastos ka.

Tumango-tango nalang ako sa mga magulang niya. Agad rin akong pumasok sa kotse upang maibsan ang kahihiyang iniwan niya sakin kanina. Putek na 'to!

Nung makasakay na ako ay pakiramdam ko, parang hangin lang din ako katulad ng mga aircon dito sa loob ng kotse. Hindi manlang niya ako nililingon, o kahit sulyapan manlang. Seriously? Seryoso ba 'to? Ano bang nagawa ko?

This is so frustrating.

Mag sasalita na sana ako ng biglang nag-ring yung phone niya. Sinagot naman niya ito habang hindi parin ako pinapansin.

Ugh! Really?

"Hello, Joric? Huh? Ball? Para saan naman? Ahh... okay, okay. Hahanap nalang ako."

Binaba niya rin ang telepono pag-katapos niya banggitin ang mga salitang 'yon.

"Pwede ka bang i-date?" Wala sa wisyo niyang tanong.

Agad naman nanlaki ang mga mata ko! What? Ano? Date? Huh? Bakit? Kailan pa? Bakit ako?

"A-anong s-sabi mo?" Natatawa kong tanong ngunit nauutal pa. Sino ba namang hindi?

He smirked at me.

"Are you in for a date?" He asked me. Ilang bese kumurap ang mga mata ko. Pinipilit na intindihin ang mga sinasabi niya ngayon. Feeling ko mag kakaroon ako ng stressed and stucked up mind ngayon.

Hindi ako agad nakasagot at nakatingin lamang sa kanya na parang umiikot sa kawalan.

"Can I ask you on a date, baby?"