Why Leave Me? • KATHNIEL •

V: Suspended

5.

"Do you really love me?" Tanong ko sakanya habang nakatingin sakanyang mga mata.

Tiningnan nya rin ang aking mga mata ng seryoso, "Paano namang magiging hindi?"

Paulit-ulit na nagfla-flashback sa aking isipan ang nangyari kagabi. Pagkatapos ng mga linyang 'yon, ay nakatulog na pala ako sa kanyang balikat.

Nagising na lamang ako sa kwarto ko. Panaginip ba ang lahat? Sana hindi. Tumayo ako at tiningnan ang sarili sa salamin.

"Wala na 'yung make-up? Yung costume? Nakapambahay na ako?" Sunod-sunod kong tanong sa sarili.

Bigla akong nakaramdam ng pagkadismaya.
Baka nga panaginip lang ang lahat.

"Harleeeen!" Nagulat ako sa sigaw na mula sa kusina siguro.

"Harleen, ano ka bang bata ka! Gumising ka na dyan, tanghali na! May pasok ka pa, di ba?" Si tita lang naman pala.

Akala mo kung sinong maka-sermon pero hindi ko naman nanay, actually stepmom. Pero hindi ko sya tanggap bilang nanay. Ang totoong kong nanay nasaan? Hindi ko alam.

We're broken family, pagkapangak na pagkapangak ko palang daw sabi ni papa, bigla nalang naglaho si mama. Hindi naman kasal si tita at papa pero pinapatira sya dito ni papa sa bahay, live in kasi sila.

Yang stepmom ko na yan, kilala ko lang sya bilang bestfriend ni papa noon. Pero never kong naging favorite tita 'yan, I actually hate her for nothing.

"Maka-sigaw parang kung sino! Ayoko na pumasok, nakakawalang gana!" Sigaw ko pabalik. Bigla akong nakarinig ng yabag papunta sa kwarto ko. I'm sure sermon nanaman yan.

Sasabihing, "Ang sama ng ugali mong bata ka!" o kaya naman, "Hindi ganyan ang tinuturo namin sa'yo ng papa mo ha! Ayusin mo yang pag-uugali mo!" Ganyan, madalas ang linya nya pagdating sa konting pagkakamali ko lalong lalo na sa ugali ko sakanya, actually sakanya ko lang naman nilalabas ang ganun kong mga ugali to the point na nambabastos na.

"Ano ba talagang problema mo saakin anak? Magbago ka naman na anak sa pakikitungo mo sa'kin. Ginagawa ko naman ang lahat eh.." wow, just wow! Bagong linya ha.

"Huh? Anong tawag mo sa'kin, anak? Tsaka bagong linya ha, galing din ng pagkaka-act parang totohanan." Malamig kong sagot sakanya.

Mukhang bigla syang pinagsakluban ng langit at lupa. Hindi na sya umimik pa. Nilagpasan ko na sya sa kanyang kinatatayuan, ganun parin ang ekspresyon ng mukha nya.

Alam kong medyo bastos, pero nababadtrip talaga ako sakanya.

××××

Pumasok naman ako sa school pero sa hapon nalang. Habang naglalakad ako sa corridor papuntang classroom ay biglang may humarang sakin.

"Bakit ngayon ka lang pumasok?" Seryoso ang tono nya.

"Bakit? May magagawa ka dun?" Mamimilosopo ko sakanya.

"Ugh, nagtatanong lang naman kasi eh. Sungit mo!" Napasimagot sya.

"Fran, mukha kang pato kapag nagpa-pout ka." Sagot ko rito.

"Ang sama mo, tingnan mo nga yang eyebags mo bago ka manglait. Mukhang zombie!" Sumbat naman nya. Aba, aba, aba!

Inirapan ko lang sya sa sinabi nya at nagmadali nang naglakad para makapasok na sa loob ng classroom.
Ang harsh ko bang bestfriend?

Habang naglalakad ako papuntang classroom nadatnan ko muna ang room nila John. My eyebrows met, when I saw John again flirting with that Pauline-bitch. Did I already mentioned that once other bitches touched my treasure, they all be dead later or sooner.

I immediately entered the classroom, with my fists crumpled. Binagsak ko ang pagkakabukas ng pintuan, na syang kinagulat ng lahat ng naroong estudyante.

"So what are you guys looking at!?" I screamed. Natanggal kaagad ang atensyon saakin, kaya't lumapit na ako to that 'Pauline creature'.

Nakatingin na saakin si John ngunit di pa rin tumitigil ang 'kung anong klaseng tao---hayop pala' na makapunas sa pawis ni John, na siguro kakatapos lang magbasketball.

"Bitch you better stop that or else." Kalmado kong sinabi kay Pauline.

"Or else what?" She confidently asked.

"Kung ako sa'yo, better not try to mess with me." I answered.

"But you're not me." She said with a confident smile on her face.

"Well as I can predict, you want another round of war? Oh c'mon Pauline, you always lose because you're such a loser as always." I rolled my eyes.

"What did you say bitch?" Pauline.

"Huh! Di mo ko masisindak sa ganyan. So lame." Me.

"I hate you!" Pauline.

"So anong iniisip mo? Susumbatan kita ng 'I like you'? C'mon it's too obvious! You forgot your brain, oh wait do you really have a brain?" I sarcastically replied.

Bago pa man nya ako sugurin at sabunutan, inunahan ko na sya. My punch is enough para mapatumba sya, and the bitch is asleep.

"Babe, that was cool." Ugh. Is that really a compliment from my John huh?

×××××

Ang bilis nga naman ng oras oh, andito nanaman ako sa guidance's office.

"That bitch punched me right on my face!" Oh it's just Pauline pointing her face.

I chuckled. "Well, my comment is you deserve that, you flirt! Try to touch my John again, or worse you're gonna die."

Pauline looked at me as if she's cursing me. Huh, akala nya hindi ko kayang totohanin yun?

"Ms. Quinzel, tell your parents or guardians that I would like to talk to them tomorrow morning at exactly 9 am or else you're expelled for the whole week!" Uh-oh, it's Mrs. Thomas the guidance of the school. Ha, oh well as if I'm going to obey her.

I glanced over Pauline and I can see her smirk. Huh, this flirt thought she won? I smirked back when I saw Pauline looked at me.

"Uhm, Mrs. Thomas how about a no?" Natatawa kong sagot sa guidance, nakita kong nagkasalubong kaagad ang mga kilay ni Mrs. Thomas.

"Hahahaha!"

"What's funny Ms. Quinzel? Did I said something funny to make you laugh? I don't even uttered a joke!" Galit nyang sinabi.

"Hahahaha! Yeah? You didn't said anything funny but you did something funny!" Napahawak ako sa tiyan ko dahil sa tawa.

"Really Ms. Quinzel? And what is that, I would like to hear." Tiningnan ko sya from head to toe.

"It's just that your face is such a joke, hahahahaha!" Mas lalong naging pula ang mukha ng guidance. Habang si Pauline naman ay nakisabay sa pagtawa ko.

"YOU ARE EXPELLED FOR 1 WEEK AND IT'S FINAL! I AM NOT JOKING RIGHT NOW MS. QUINZEL!!!" Nanggigil sa galit na sigaw saakin ni Mrs. Thomas.