Why Leave Me? • KATHNIEL •

X: Three words, eight letters

10.

Pag-mulat ko'y inikot ng mata ko ang buong paligid. Puro ito puti, at sa tabi ko naramdaman ang paghinga. Napatingin ako rito, it's Gazer felt asleep while holding my left hand. I stared at him, maamo ang kanyang mukha habang natutulog. Teka, ba't ko nga pa sinasabi ito? Ano bang gingawa ko sa hospital?

Dali-dali akong bumangon na syang ikinagising ni Gazer. "Alam ba nila tita na andito ako?" Tanong ko rito.

Tiningnan nya lang ako ng matagal, nang na-realize ko na hindi pala ang sagot! Teka, ano munang nagyayari?

"Bakit ako nandito sa hospital?" I asked him.

He seriously stared straight into my eyes. "The doctor said you need a rest. Dahil sa pagkahimatay mo kanina, the doctor said it may be caused by lack of eating, sleeping, and stress. The doctor said----" pinutol ko ang sasabihin nya.

"Blablablabla! I don't care about what the doctor said. Mas mabuti kung umalis nalang tayo----I mean ako dito. Mukha ba'kong may sakit!?" Dinuro ko ang sarili ko.

"Looks like. Pinapabayaan mo kasi yang sarili mo dahil lang sa iniwan ka nya. Tapos----"

"Stop it. As in right now."

"Look, I was just worried about you. Will you just---" Pinutol ko nanaman ang kanyang sasabihin.

"Will you just try not to say a word. Just shut it, you know?" Kalmado kong sagot.

×××××

Magmula nung araw na 'yun lagi nalang nya ako kinukulit tungkol sa if I want to go out with him and it's annoying!

Dismissal na. Kinuha ko na kaagad ang bag para umalis, hindi ko man alam kung san ako pupunta basta ang alam ko gusto ko munang lumayo at huwag munang umuwi ng bahay.

Hindi ko kasi tanggap, tita was pregnant of my father's child. So that means in the future meron na'kong kapatid. Nakakainis kasi, harap-harapan pa nilang sinabing dalawa. Yes, they were having a child and they even said they were engaged. Ni hindi ko nga alam kung divorced ba talaga sila mom at dad. Hindi ko nga rin alam kung buhay pa si mom. What the heck is wrong with you people!

"Hi! Have you changed your----"

"Ay, what the heck!" Hinampas ko ang braso nya. "You just scared the hell out of me!"

He chuckled. "Oopss! Sorry, hehe!" Nagpeace sign sya. Awww, it looks cute-----wait what?

"So have you changed your mind?" I stared at him.

"How about no?" I rolled my eyes.

"Oh c'mon!" I stared at him fiercely.

"Look, if you're trying to ask me kung san tayo pupunta, ay pupunta tayo sa isang cliff malapit sa bayan." Tinaasan ko sya ng kilay. "...and I bought some chocolates, cupcakes, frappe, brownies, and other sweets."

Biglang nagtwinkle ang mga mata ko sa sinabi nya, did he just said sweets? My life is not complete without sweets. If ever people mentioned about sweets for treat, then I'll never resist!

"Good! So what time tayo aalis? Just bring some sweets ha, if ever na wala akong madatnan dun na sweets, itutulak kita sa cliff!" Dinuro-duro ko sya. Huh kala nya ha, na-tempt lang talaga ako sa sweets.

Bigla syang napasuntok sa hangin at nagtatalon-talon out of the blue. Pwede bang sabihin nyo sa'kin kung safe ba ako lumabas kasama nya? Mukhang galing mental ang isang 'to (grabehan!).

"Ngayon na? Tara!" Sabi nito at hinatak na agad ang braso ko papuntang parking lot ng school. Hindi ako umimik, hinayaan ko lang sya na dalhin ako sa kung saan kami papunta.