Why Leave Me? • KATHNIEL •

XVI: The Decision

16.

"Bwisit talaga! Bwisit sya! Akala nya ganun lang kadali? Akala nya babalik nalang din ako basta-basta? Akala nya magpapakatanga ulit ako sakanya? Pero sht, bakit ganon? Meron padin ako nung side na ayaw ko na syang pakawalan ulit. Na sobrang namiss ko sya at gusto ko syang yakapin. Pero t*ngina naman Harleen oh, wag nang tanga. Sobrang linaw na nga eh, bakit iniiba mo pa? Urghhhh. Hindi ako mapakali!" sinuntok ko ang pader sa ladies room.

Oo, masakit sa kamao ko pero mas masakit padin talaga yung kirot na nararamdaman ko sa dibdib ko. Ang gulo ng buhay ko! Bakit pa nga ba ako nabuhay?

Hindi nako nakatulog, nakapag-isip ng maayos, at hindi makakain dahil lang sa nagpakita sya. Hindi padin nagpaparamdam sa akin si Gazer, ni mga texts o tawag mula sakanya ay wala.

Walang paramdam talaga si Gazer, mistulang naging yelo ang pakikitungo nya sa'kin magmula 'nong nagpakita yung g*gong yun.

Isa pa ay nabalitaan ko naring bumalik na pala si Fran. Sa ilang buwan na nawala pala sya dito ay may inasikaso sya kasama ang pamilya nya abroad. Yung huli namang pag-uusap at pagkikita ay noon palang nag-away kami.

Hindi ko alam kung ano o sino ang dapat kung unahing problemahin, bakit pa ngayon sunod-sunod ang kamalasan sa buhay ko?

Ang saya ko na eh, masaya na'ko. Pero bakit ang bilis binawi?

I needed help. So I called Sam and Karen.

"It just got worse!" I explained. Sinabi ko na sakanila lahat ng nangyari.

"Maybe you need to take a break from this?" Sam suggested.

"No, I need to fix things up immediately! Urgh, this got me so stressed up." I told her.

"It depends on you, wala na kaming ibang maisip na paraan para matulungan ka sa problema mo o kahit mabawasan manlang." Sam explained.

Ginulo ko yung buhok ko sa sobrang pag-aalala, ano nang gagawin ko!? "Okay, its okay. Thanks for all your help guys, love you!" Tumayo ako sa kinauupuan ko.

"And where are you going?" Sam asked.

"Fixing this mess, bye! See you later." I yelled habang tumatakbo papalayo sakanila at ni hindi ko alam kung saan ako papunta.

× × × × × × × × × × × × × × ×

Wala akong ideya kung paano ko sisimulang ayusin 'tong gulong ito. Pumunta na la ang ako sa abandoned building kung saan tumatambay kami dati ni Gazer.

Unexpectedly, naroon din si Gazer. Nakaupo lang sya sa edge ng building, tahimik at seryoso.

Dahan-dahan akong lumapit sakanya pero bigla syang nagsalita. "If ever he told you he still love you, will you come back to him?" He asked.

"You know, there is the fact that he never loved me." I told him. It felt like the wound is still fresh, "I love you, Gazer."

"Minamahal mo ba talaga ako o panakip butas lang!?" Tumaas yung boses nya. Dali-dali ko syang nilapitan at hinawakan sa pisngi.

"Hindi. Hindi ganun, Gazer. Minahal talaga kita, ikaw ang pipiliin ko. Ikaw yung mahal ko!" Tears fell from my eyes, trying to convince him that I really loved him.

"Please, stay with me. Don't ever let go, please?" He begged.

"Even if you don't ask me to, I would." I told him, then I looked into his eyes. Eyes full of despair, would he really think that I'm gonna leave him behind?

He's the one who mend and fixed me back as sane as I am today. I would never go back to that jerky John again, I'll never be that crazy for him again.

"So, how about strolling around?" I suggested, he just gave me a look. "C'mon, get some fresh air, and let's go to a park or something?"

"I know a better place." Sabi nya, at hinawakan ang kamay ko habang sabay kaming bumababa ng building.

× × × × × × × × × × × × × × × ×

"No peeking!" sabi nya habang nakatakip ang mga kamay nya sa mga mata ko.

"On the count of three, okay?" He command. Tumango naman ako bilang sagot, ano nanaman kaya ito?

"One.. Two.." he started, "Three!" tinanggal na nya ang mga kamay nya at nagulat ako sa kung saan nya ako dinala.

"What the f—" before I say a bad word, umimik na sya.

"Isn't it nice? Yung rides kahit simple, mukhang mag-eenjoy ka. Saktong kaka-open lang, look its 7pm."

I'm still in the stage of shocked. Its the same carnival where John took me right after when we escaped in his party.

Napansin naman ni Gazer ang hindi ko pag-imik. "What's wrong? You don't like it?" Tanong nya. Hindi padin ako nakapagsalita at nakatingin padin sa paligid, nang makita ko yung ferris wheel.

"We can go to somewhere else if you don't like this place—"

"No, it's okay haha!" Pinilit kong tumawa para hindi nya mapansin, "Its just.. This place kinda familiar to me but forget it. It just brings back old memories that needs to be forgotten."

"Oh, I'm sorry." At his tone, he felt disappointment.

"It's okay, silly! No need to apologize." So I tried to look jolly so he couldn't feel any disappointments.

"Hey!" Nagulat kami sa kung sino nalang ang biglang nagsalita sa likuran namin. Sabay kaming napalingon kung saan ito nanggaling at nanlaki 'yung mata ko.

Agad nama itong kinuwelyuhan ni Gazer, "Whoa, is that how you say hi to your big bro?" Nakapamulsa lamang sya sa pantalon at mapang-asar na tiningnan si Gazer.

"John, pwede ba!? 'Wag mo na kaming guluhin ulit ni Leen!" Seryosong sinabi ni Gazer. Napataas naman ang kilay ni John sa sinabi ni Gazer.

"Leen?" He laughed. "Hey Harley, baby, I'm back. Let's go, I've got a dinner that's waitin' for us." He even smiled at me. Seriously?

Gazer suddenly punched him, "What? She's already mine since the beginning, lil bro!" John laughed so hard as he can, habang si Gazer naman ay hindi na nakapagpigil at sunod sunod na ang kamaong binitawan nya.

"Tama na!" Wala akong nagawa kundi sumigaw lang habang sinusuntok ni Gazer si John, pero hindi naman lumalaban si John.

Hinawakan ko ang braso ni Gazer, "Tama na sabi eh!" Sigaw ko rito. Tumigil naman sya, at huminahon saglit. Napahiga na lamang si John sa damuhan, at hindi padin ito tumigil sa pagtawa.

Lumuhod ako sa damuhan para tingnan ang sugat nya, "Nababaliw ka na ba!?" Sigaw ko dito. Napasabunot nalang ako sa buhok ko, "At ikaw naman, buhatin mo na 'to! Papatayin mo ba kapatid mo!?" Tumingin lamang saakin si Gazer ng masama.

"Gagawin mo o ano!?" Sigaw ko kay Gazer. Nakakapikon na kasi 'tong mga pangyayari!

Tiningnan muna nya ako ng masama bago pa nya inalalayan ang kanyang kapatid papuntang emergency.