არვიცი ამ ორს რა დამოკიდებულება აქვთ,ერთი შეხედვით ახლო მეგობრები ჩანან თუმცა თუ კარგად დააკვირდები დაინახავ რომ ამ თემასთან დაკავშირებით ორივეს თავისი შეხედულება აქვს.საღამოს ცისქვეშ ჯინსის ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი შავთმიანი მშვიდი ღიმილით უყურებდა თეჰიონს ის კი თუ მისი გამომეტყველებით ვიმსჯელებთ სულაც არ იყო ჯონგუკის ნახვით ბედნიერი
მართალია საღამო ოყო და გრილოდა მაგრამ წარმოქმნილი უხერხული სიტუაციის გამო ვგრძნობდი როგორ მიხურდა მთელი სხეული არვიცოდი რომელ ერთისთვის შემეხედა, არცერთი მათგანი ყურადღებას არ მაქცევდა ერთმანეთს უყურებდნენ და ხმას არიღებდნენ თითქოს თვალებით საუბრობდნენო,ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა თითქოს მენტალისტების ორთაბრძოლაში მოვყევი
-თეჰიონ...სახლში ხომარ წავსულიყავით...
ბოლოს ამ სიჩუმემ გამაღიზიანა და დუმილი პირველივე ფრაზით დავარღვიე რაც გონებაში მომივიდა.ქერათმიანისკენ მივედი რომ ჩემი არსებობა შემეხსენებინა მაგრამ ცივმა ხელმა რომელიც ჩემსას შეეხო და შემაჩერა ამის საშუალება არ მომცა
-უკვე მიდიხართ?ჰიონ...იმედიმქონდა ამ საღამოს ერთად გავატარებდით ვინაიდან შევხვდით ერთმანეთს
ჯონგუკის გვერდით ვიდექი და ვცდილობდი გაოგნება დამემალა,თუმცა თუ მის საფირმო ღიმილს გავითვალისწინებთ ეს არცისე კარგად გამომივიდა,ქერას ვუყურებდი და ველოდი რას გადაწყვეტდა
-სხვადროს იყოს დღეს მძიმე დღე გვქონდა ორივე საშინლად გადაღლილებივართ
რაც შეიძლება ზრდილობიანად უთხრა თეჰიონმა და ,,უბრალო,, ღიმილით გაუღიმა
როგორც იქნა შავთმიანმა ხელი გამიშვა და თვალის დახამხამებაში ქერას გვერდით ავიტუზე
-საწყენია მაგრამ იცოდე შემდეგში თუ ასეთი შემთხვევა მოგვეცა მე გპატიჟებთ
YOU ARE READING
ჩემი ღარიბი პრინცი-კიმ თეჰიონი
Fanfictionამბავი იმაზე თუ ერთმა ,,ტრაგიკულმა,, შემთხვევამ როგორ ჩააგდო სამი ადამიანი სიძულვილისა და სიყვარულის მორევში პ.ს არავის არასდროს ენდო ფიკის ,,დედანი,, ჩემს ნამდვილ აქაუნთზეა 👉@Naomy_vu
